JIM CARREY (Grinch)
„Grinch – Świąt nie będzie” jest kolejnym etapem w błyskotliwej karierze Jima Carrey’a.
W 1999 roku zachwycił swoją kreacją w filmie „Człowiek z księżyca”;/ „Man on the Moon”/ w reżyserii Milosa Formana. Równie znaczący był dla niego rok 1998 , kiedy to zagrał w rewelacyjnym filmie „Truman Show” w reżyserii Petera Weira.
Wcześniej w swoim dorobku zgromadził wiele ról komediowych, min.: „Kłamca, Kłamca”, który to film w 1997 roku w pierwszym weekendzie wyświetlania zarobił ponad 100 $.
W tym roku widownia mogła oglądać Jima Carreya w filmie braci Farrelly „Ja, Irena i Ja”.
Carrey rozpoczął swoją karierę jako aktor komediowy w telewizji, gdzie odniósł sukces co zapewniło mu role w wielkim hicie kinowym – „Ace Ventura: Psi Detektyw’ w 1994 roku.
Aktor stanowi unikalną kombinację improwizacji, gry mimicznej i innowacyjnego stylu fizycznej komedii, co zyskało mu akceptację widowni na całym świecie.
Takie tytuły jak „Ace Ventura:Psi detektyw”; ‘Maska”; „Batman Forever’; „Głupi i Głupszy”; „Ace Ventura: Zew Natury” pobiło rekordy kasowe, a cztery ostatnie przekroczyły 100 milionów $ wpływów w Ameryce. Wraz z filmem „Telemaniak”, łączny dochód filmów z udziałem Carrey’a wyniósł na świecie ponad miliard $.
Jim Carrey urodził się w Newmarket, w Ontario, w Kanadzie. Zaczął występować w Toronto, w klubie komediowym, gdy miał 15 lat. W 1981 roku przeniósł się do Los Angeles i wkrótce został członkiem znanej aktorskiej grupy komediowej. W następnym roku zagrał rolę w serialu telewizji NBC pt : „Duck Factory”, a następnie wystąpił obok Lauren Hutton w komedii o wampirach – „Once Bitten”. Nastepne filmy, w jakich można go było oglądać to „ The Dead Pool”; „Earth Girls are easy” i „Peggy Sue wyszła za mąż”.
Kolejnym etapem jego kariery była praca w zespole aktorskim telewizji Foxa, gdzie zagrał w cieszącym się wielkim powodzeniem serialu „In Living Color” oraz rola alkoholika w dysfunkcyjnej rodzinie, w dramacie pt.: „Doing time on maple drive”. W trakcie lat pracy w serialu „In living colour”, stworzył wiele doskonałych kreacji. Wystąpił również w specjalnym show pt.: „Jim Carrey’s Unnatural Act”.
Po sukcesie „Głupiego i głupszego” w 1994 roku został wybrany komediową gwiazdą roku na targach filmowych NATO ShoWest, a film otrzymał pierwszą nagrodę publiczności. W tym samym roku otrzymał nagrodę publiczności dla najlepszego aktora filmu komediowego za swą role w „Ace Ventura: zew natury”. Carrey był nominowany do wielu różnych innych nagród, w tym do Złotego Globu za rolę w ‘Masce” i do nagrody MTV Movie.
W 1998 roku otrzymał Złoty Glob za kreację w „Truman Show”.
ANTHONY HOPKINS (Narrator)
Anthony Hopkins uważany jest za jednego z najlepszych aktorów światowego kina. Jego wybitny talent został doceniony przez Amerykańską Akademię Filmową, która w 1991 roku uhonorowała aktora nagrodą Oscara za niezapomnianą kreację Hannibala Lectera w filmie „Milczenie owiec”. W kolejnych latach Hopkins jeszcze dwukrotnie był nominowany do tej prestiżowej nagrody, w kategorii najlepszego aktora za „Okruchy dnia” (1993) oraz „Nixona” (1995). Brytyjska Akademia Filmowa uznała go za najlepszego aktora 1993 roku, przyznając mu swoje wyróżnienie (BAFTA) za „Okruchy dnia”. W tym samym roku Hopkins zagrał razem z Debrą Winger w filmie Richarda Attenborough „Shadowlands”; rola ta przyniosła mu wiele nagród krytyki po obu stronach Oceanu. W 1998 roku aktor nominowany był do nagrody Oscara za drugoplanową rolę w filmie „Amistad”.
Ostatnio Hopkins zakończył kręcenie zdjęć do filmu „Hannibal”, będącego długo oczekiwaną kontynuacją „Milczenia owiec”. Film, w którym zagrała również Julianne Moore, w reżyserii Ridley’a Scotta wejdzie na ekrany na początku przyszłego roku. Nowe przedsięwzięcia filmowe Hopkinsa to również „Hearts in Atlantis” w reżyserii Scotta Hicksa, nakręcony na podstawie opowiadania Stephena Kinga, jak również „The Devil and Daniel Webster” w reżyserii Aleca Baldwina.
Pracowity dla aktora rok 1992 przyniósł obrazy: „Powrót do Howard’s End”, „Dracula”, „Wichry namiętności” oraz „Droga do Wellville”. W roli reżysera Hopkins wystąpił po raz pierwszy w 1995 roku, kręcąc film „Sierpień” dla wytwórni Goldwyn, będący adaptacją „Wujaszka Wani” Antoniego Czechowa. Na potrzeby filmu skomponował on również muzykę, zagrał także tytułową rolę Wujaszka Wani. W swoim bogatym dorobku aktor zgromadził role w filmach: „Picasso: geniusz i niszczyciel”, „Lekcja przetrwania” w reżyserii Lee Tamahori, z udziałem Aleca Baldwina, „Maska Zorro” z Antonio Banderasem i Catherine Zeta Jones (1998), „Amistad” w reżyserii Stevena Spielberga, „Joe Black”, „Instynkt”, „Titus”, będącym filmową adaptacją sztuki Williama Shakespeare’a „Titus Andronicus”, „Bounty”, „Charing Cross Road 84”, „Człowiek słoń”, „O jeden most za daleko”.
Na małym ekranie wystąpił w dwóch nagrodzonych Emmy produkcjach amerykańskiej telewizji „The Lindbergh Kidnapping Case” (1976), gdzie wcielił się w rolę Bruno Hauptmanna oraz „The Bunker” (1981), w którym zagrał Adolfa Hitlera.
Anthony Hopkins przyszedł na świat 31 grudnia 1937 roku niedaleko Port Talbot w Walii, jako jedyne dziecko Muriel i Richarda Hopkinsów. Pierwsze nauki pobierał w Cowbridge Grammar School. W wieku siedemnastu lat dość przypadkowo zakwalifikował się do amatorskiej produkcji teatralnej stowarzyszenia WMCA, to doświadczenie pozwoliło mu jednak przekonać się z całą pewnością, że deski sceniczne to miejsce dla niego odpowiednie. Z nowo rozbudzonym entuzjazmem oraz umiejętnością gry na pianinie nie trudno było mu zdobyć stypendium Walijskiego Collegu Muzyki i Sztuki Dramatycznej w Cardiff, gdzie pobierał nauki przez dwa lata.
W 1958 roku odbył dwuletnią obowiązkową służbę wojskową po czym w 1960 roku w charakterze asystenta kierownika produkcji dołączył do zespołu Manchester Library Theatre. Kolejnym etapem w jego karierze był teatr Nottingham Repertory Company, gdzie zdobywał dalsze szlify aktorskie. W 1961 roku Hopkins udał się na przesłuchania kwalifikacyjne do London’s Royal Academy of Dramatic Art i został przyjęty w poczet studentów. Po ukończeniu akademii z zaszczytnym wyróżnieniem Srebrnego Medalisty szybko dołączył do zespołu Phoenix Theater w Leicester. Kolejnym etapem w jego karierze były Liverpool Playhouse oraz Hornchurch Repertory Company.
W 1965 roku zaproszona aktora na przesłuchania do zespołu Sir Laurence’a Oliviera, podówczas dyrektora słynnego National Theater Old Vic. Dwa lata później Hopkins zagrał w wyreżyserowanej przez Oliviera sztuce Strindberga „Taniec śmierci”. Debiutem filmowym aktora był obraz „The Lion in Winter” (1967), w którym zagrał rolę króla Ryszarda Lwie Serce. Na ekranie partnerowali mu Peter O’Toole oraz Katherine Hepburn. Film otrzymał nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowe, Hopkins zaś był nominowany jako najlepszy aktor.
W swojej karierze występował na deskach teatrów Nowego Yorku, Londynu, Los Angeles (mieszkał tam przez ponad dziesięć lat), powadził również intensywną współpracę z amerykańską telewizją. W 1984 roku po zagraniu roli kapitana Bligha w filmie „Bounty” zdecydował się na powrót do Anglii. Zagrał w tym czasie w sztuce „Pravda” Davida Hare’a, wystawianej przez National Theatre. Za rolę w niej otrzymał prestiżową nagrodę Brytyjskiego Stowarzyszenia Teatralnego dla najlepszego aktora oraz nagrodę The Observer Award za wyjątkowe osiągnięcia.
W 1993 roku Anthony Hopkins otrzymał z rąk brytyjskiej królowej tytuł szlachecki.
