DANIEL BRÜHL (Alex)
Daniel Brühl jest, bez wątpienia, jedną z gwiazd kina niemieckiego. Za role w NICHTS BEREUEN (NO REGRETS), w reżyserii Benjamina Quabecka, VAYA CON DIOS Zoltana Spirandelli’ego, a zwłaszcza w filmie Hansa Weingartnera DAS WEISSE RAUSCHEN (THE WHITE NOISE, 2001) otrzymał German Film Award dla najlepszego aktora roku. Niezwykłym sukcesem okazał się film SCHULE (NO MORE SCHOOL, 2000), który wyreżyserował Marco Petry.
Po raz pierwszy Daniel Brühl pojawił sie na ekranie w 1995 roku, w filmie Miguela Alexandre’a DER PAKT (THE AGREEMENT), następnie w BLUTIGER ERNST (BLOODY SERIOUS, 1997) w reżyserii Bernda Böhlicha.
KATRIN SASS (Christiane Kerner, matka Alexa)
Katrin Sass powróciła po długim okresie nieobecności na ekranie wspaniałą rolą w filmie HEIDI M. (2001), wyprodukowanym przez X FILME, nagrodzoną German Film Award dla najlepszej aktorki.
Urodzona w Schwerin w 1956 roku, należała do najlepszych i najbardziej popularnych aktorek NRD. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w 1979 roku, w dramacie wojennym BIS DASS DER TOD EUCH SCHEIDET, w reżyserii Heinera Carowa, i od razu zdobyła sobie przychylność widowni oraz krytyków.
Filmy takie, jak DIE VERLOBTE (1980), w reżyserii Günthera Rückera, BÜRGSCHAFT FÜR EIN JAHR (1981), w reżyserii Herrmanna Zschoche, który przyniósł jej Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki na Festiwalu w Berlinie, oba filmy Rolanda Gräfa: DAS HAUS AM FLUSS (1984) i FALLADA - DAS LETZTE KAPITEL (1987), jak też HEUTE STERBEN IMMER NUR DIE ANDEREN (1989), w reżyserii Siegfrieda Kühna należą do najlepszych osiągnięć kinematografii wschodnioniemieckiej tamtego okresu i w dużej mierze zawdzięczają to grze Katrin Saß. Grała też wiele w teatrze - we Frankfurcie nad Odrą, Halle i Lipsku.
Po zjednoczeniu występowała głównie w produkcjach telewizyjnych, które również przyniosły jej nagrody i uznanie publiczności.
Janek Rieke przywrócił ją do kina swoim filmem HÄRTETEST (THE HARDSHIP TEST) z 1997 roku.
CHULPAN KHAMATOVA (Lara)
Przełomem w karierze rosyjskiej aktorki okazała się rola w filmie Bakhijra Khudoinasarova "Luna Papa" (1998), bardzo dobrze przyjęta przez krytyków, podobnie jak rola w filmie TUVALU (1999) Veita Helmera. Khmatova gra w filmach niemieckich i rosyjskich, występuje też w teatrze w Moskwie, gdzie współpracowała z takimi reżyserami, jak Galina Wolcek i Aleksei Borodin.
MARIA SIMON (Ariane)
GOOD BYE, LENIN! to trzeci film fabularny MARII SIMON. Wcześniej zagrała główną rolę w ZORNIGE KÜSSE, w 1999 roku, w reżyserii Judith Kennel - za co otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Moskwie, gdzie także w 2002 roku zdobyła First Steps Award za rolę w filmie ERSTE EHE z 1999 roku, w reżyserii Isabelle Stever. Maria Simon, która ukończyła Ernst Busch School of Acting, znana jest głównie z filmów telewizyjnych.
ALEXANDER BEYER (Rainer)
Urodził się w 1973 roku, dorastał w rodzinie producentów skrzypiec w Turyngii. Już jako dziecko grał w rosyjskich bajkach, wystawianych przez operę w Erfurcie. Po ukończeniu szkoły średniej, przeniósł się do Berlina, gdzie studiował w Ernst Busch School of Acting. Przerwał jednak studia, by skoncentrować się na filmie. Zadebiutował w filmie Franka Beyera DER HAUPTMANN VON KÖPENICK (THE CAPTAIN OF KOPENICK).
Zwrócił na siebie uwagę filmem SONNENALLEE (SŁONECZNA ALEJA), w reżyserii Leander Haußmann. Volker Schlöndorff zaproponował mu rolę w dramacie DIE STILLE NACH DEM SCHUSS (LEGEND OF RITA) - film zdobył kilka nagród na Festiwalu w Berlinie w 2000 roku. Beyer zagrał główną rolę w GREGORS GRÖSSTE ERFINDUNG, Johannesa Kiefera, filmie nominowanym do Oskara w 2002 roku.
Wystąpił też w wielu produkcjach telewizyjnych.
W sierpniu 2002 wziął udział w Festiwalu Filmowym w Locarno z filmem SOPHIIIIE!. Zakończył też zdjęcia do EIERDIEBE (EGG THIEVES), w reżyserii Roberta Schwentke i HALBE MIETE (HALF THE RENT), wyprodukowanego przez Wima Wendersa. Obecnie bierze udział w zdjęciach do HIERANKL, gdzie gra u boku Barbary Sukovej.
Alexander Beyer mieszka w Zürichu i Berlinie.
