TONI SERVILLO [Franco]
Toni Servillo urodził się w Afragoli, prowincji Neapolu w 1959 roku, jest reżyserem teatralnym, filmowym i aktorem. W 1977 roku założył Studio Teatralne w Casercie. Zaczął współpracować z Falso Movimento Theatrical Co.; w 1986 wystąpił w Ritorno ad Alphaville w reżyserii Mario Martone i wystawił E? Eduardo De Filippo. Jest współzałożycielem Teatri Uniti, którego jest dyrektorem artystycznym od 1999 roku.
Był aktorem i reżyserem sztuk teatralnych takich jak Partitura (1988) oraz Rasoi (1991) Enzo Moscato, Ha da pass? a nuttata (1989) Eduardo De Filippo, Zingari (1993) Raffaele'a Viviani, oraz Sabato, domenica e luned? (2002), Eduardo de Filippo.
Zrealizował także wielką trylogię francuskiego teatru z lat 1600-1700, w której znalazły się sztuki Moli?re'a: Mizantrop (1995) oraz Tartuffe (2000) a także Le false confidenze (1998/2005) Marivaux; wszystkie w doskonałym tłumaczeniu Cesare'a Garboli. Wyreżyserował również L'uomo dal fiore in bocca (1990/96) Luigi Pirandello, Natura morta (1990), De Pirandello a Eduardo (1997), adaptację L'uomo dal fiore in bocca Pirandello oraz Sik Sik, l'artefice magico Eduardo De Filippo z portugalskimi aktorami w teatrze San Joao, Benjaminowo: padre e figlio (2004) Franco Marcoaldi oraz Fabio Vacchi, Il lavoro rende liberi (2005) Vitaliano Trevisan. Ostatnią sztuką teatralną w jego reżyserii była Trilogia della villeggiatura Carlo Goldoni (2007) w Piccolo Teatro w Mediolanie.
Jako aktor grał u Memo Perlini, Mario Martone, Leo De Berardinis, Elio De Capitani, współpracował z Franco Battiato, Mimmo Paladino oraz Antonio Ballista. Jego reżyserskim debiutem musicalowym była La cosa rara (1999) Martina y Soler oraz Libretto Lorenzo Da Ponte wystawione w weneckim tatrze "La Fenice". Następne były Le nozze di Figaro Mozarta oraz Boris Godunov Mussorgskiego, a także Arianna a Naxos Richarda Straussa w Sao Carlos w Lizbonie, Il marito disperato di Cimarosa oraz Fidelio Beethovena; obie sztuki wystawione w teatrze San Carlo w Neapolu, L'Italiana in Algeri Rossiniego na Aix en Provence Festival.
Debiutował w filmach Mario Martone'a: Morte di un matematico napoletano (1992), Rasoi (1993), La salita (1997), Teatro di guerra (1998). Grał również u Paolo Sorrentino w O jednego więcej (Uomo in pi?, L') (2001), Skutki miłości (2004), Sabato, domenica e luned? (2004), Il Divo oraz u Antonio Capuano: Luna rossa (2001), Elisabetty Sgarbi Notte senza fine (2004) oraz Andrei Molaioli The Girl by the Lake (2007). Otrzymał wiele nagród aktorskich we Włoszech i zagranicą m.in Srebrny Ribbon, Grolla d'Oro czy David di Donatello.
MARIA NAZIONALE [Maria]
Maria Nazionale urodziła się w Torre Annunziata, prowincji Neapolu w 1969 roku. Zaczęła śpiewać jako dziecko, w wieku 13 lat zaczęła występować. Jej niezwykłe zdolności wokalne zaowocowały kontraktem z EMI i albumem Maria Nazionale. Po wydaniu płyty Nazionale zaczęła występować w telewizyjnych programach. W roku 1992 wzięła udział w Concerto Italiano, a w 1994 nagrała kolejny album Adda pass? 'a nuttata. CD zawiera kolekcję tradycyjnych neapolitańskich pieśni, pisanych od czasów amerykańskiej okupacji do lat 60'. W albumie pojawiają się również artyści tacy jak: Tullio de Piscopo, Nino D' Angelo, Mario Merola, Nuccia Fumo.
Nazionale wkrótce nagrała kolejny album zawierający adaptacje pieśni z XVII wieku oraz romantycznych ballad z początku XIX. W roku 1996 nagrała album Napoli ti amo, który zawiera arcydzieła takie jak: Palomma 'e notte, Fenesta vascia and Era de maggio.
Jej kolejnym sukcesem uznanym przez krytykę oraz publiczność był album Storie 'e femmene wydany w 1997 z pieśniami opowiadającymi o współczesnym mieście, w jakim żyją Neapolitańczycy. Album Sentimenti pojawił się w 1999 roku i zawierał dawne przeboje, m.in. C? tt? maje, który do dziś jest na szczytach list przebojów.
Kilka lat później zaśpiewała razem z Nino D'Angelo w piosence pt. O schiavo e 'o rre. Jej kolejny album Maria Nazionale le classiche, w którym pojawiają się aranżacje muzyczne Peppe Vessicchio oraz Maurizio Pica ukazał się w 2004 roku.
Występowała także w wielu produkcjach teatralnych np. Palummella zompa e vola autorstwa Antonio Petito, w reżyserii Paolo Spezzaferri, Pensieri di donna Brunona Tabacchini, w reżyserii Alfonso Guadagni, Eden teatro Raffaele'a Viviani, w reżyserii Roberto de Simone, Suggestioni sonore w reżyserii Peppe Vessicchio, czy Na sceneggiata napisanej przez Fumo i wyreżyserowanej przez Antonio Calenda.
Jej najnowszy album, Puortame a Cammen?, ukazał się w kwietniu 2008, zawiera piosenki napisane przez najsłynniejszych autorów, m.in. Enzo Gragnaniello, Pasquale Ziccardi, Federico Salvatore.
