"Generał Nil": GENERAŁ "NIL" - SYLWETKA LEGENDY
August Emil Fieldorf urodził się 20 marca 1895 r. w Krakowie. Był żołnierzem I Brygady Legionów Józefa Piłsudskiego, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, jako dowódca 51 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych im. Giuseppe Garibaldiego walczył w kampanii wrześniowej 1939 r.
Po klęsce przedostał się do Francji a następnie do Anglii, skąd jako pierwszy emisariusz Rządu i Naczelnego Wodza (przez: Liverpool, Kapsztad, Kair, Hajfę, Damaszek, Ankarę, Saloniki, Belgrad, Budapeszt i Koszyce) został wysłany do kraju, gdzie dotarł na początku września 1940 r. Od października 1940 r. do stycznia 1941 r. pełnił funkcję inspektora KG ZWZ na Obszar Nr 4 - Kraków-Śląsk a następnie do stycznia 1942 r. był Komendantem Obszaru Nr 2 - Białystok.
Od września 1942 r. dowódca Kierownictwa Dywersji KG AK (pod pseudonimem "Nil" - od przelotu nad tą rzeką w drodze do kraju, w lecie 1940 r.). Od jesieni 1943 r. Komendant organizacji "NIE" (Niepodległość), kadrowej organizacji wojskowej, której celem miało być kontynuowanie walki w warunkach okupacji sowieckiej. Od lipca 1944 r. zastępca dowódcy Armii Krajowej. Ze względów bezpieczeństwa nie wziął udziału w walkach powstańczych w Warszawie. Przed II wojną wielokrotnie odznaczany przez władze Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. czterokrotnie Krzyżem Walecznych, ponadto Krzyżem Niepodległości oraz Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta, we wrześniu 1944 r. został awansowany do stopnia generała brygady i odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari IV klasy. Po klęsce powstania warszawskiego starał się budować sieć organizacji "Nie", był zaangażowany w odbudowywanie KG AK w Częstochowie. Uczestniczył w naradach Rady Jedności Narodowej.
Przypadkowo aresztowany przez NKWD 7 marca 1945 r., pod fałszywym nazwiskiem Walenty Gdanicki, został zesłany w głąb Związku Sowieckiego. Do kraju powrócił 26 październiku 1947 r. Nie powrócił już do działalności konspiracyjnej. Trzy lata po powrocie z zesłania - 9 listopada 1950 r. - został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Pomimo wywieranej na niego presji, nie zgodził się na współpracę z reżimem. Został fałszywie oskarżony o kolaborację z hitlerowcami. W dniu 16 kwietnia 1952 r. Sąd Wojewódzki dla miasta Warszawy skazał go na śmierć jako "zdrajcę narodu polskiego". Prośba o ułaskawienie została odrzucona, Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Został zamordowany w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie 24 lutego 1953 r. Miejsce jego pochówku do dziś nie jest znane.
Dopiero w 1989 roku August Emil Fieldorf został zrehabilitowany, uznano, że "nie popełnił zarzucanego mu czynu".
30 lipca 2006 roku prezydent Polski Lech Kaczyński odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego.
