Fado to pieśni, które są śpiewane z zamkniętymi oczami, ale trzeba je oglądać z oczami otwartymi i słuchać ich z sercem pełnym sentymentu.
Po "Flamenco" w 1995 roku i nominowanym do Oscara w kategorii najlepszy film zagraniczny "Tango" z 1998 roku Carlos Saura wreszcie dopełnia swoją trylogię współczesną miejską pieśnią w 2007 roku -" Fados".
Po ponad dwóch latach zgłębiania tradycji Fado, Carlos Saura podejmuje wielki krok w swoim twórczym podejściu do gatunku muzycznego. We wcześniejszych dokumentach muzycznych "Iberia", "Flamenco", "Tango" Carlos Saura skupił swoją uwagę głównie na tańcu. W "Fados" operuje poezją i obrazem w niezwykle oryginalny sposób, aby oddać narodziny tej podmiejskiej muzyki, która jest kondensacją wszystkich typów muzycznych zrodzonych w XIX wieku.
Fado to spotkanie dwóch kultur, które przez wieki współistniały blisko siebie w jednej Peninsuli, wpływając na siebie wzajemnie. Fado jest uniwersalne, Carlos Saura starał się oddać nie tylko ten uniwersalizm, ale również transcendentność portugalskiej kultury. Widząc jego dzieło, zaczynamy dostrzegać cały charakter portugalskiej tradycji, tak prawdziwej, choć pokazanej przez kogoś z zewnątrz. Przedsięwzięcie Saury wywołało wiele kontrowersji, ale jego dzieło ostatecznie zdobyło szerokie uznanie.
