Najpierw w "Bodas de Sangre", a następnie w "Carmen" Carlosowi Saurze udało się wynieść musical jako gatunek filmowy na zupełnie nowy poziom. Unikalne połączenie obrazu i muzyki oraz sposób prowadzenia narracji sprawiły, że obsypane nagrodami dzieła takie jak "Sevillanas", "Flamenco" czy "Iberia" rozsławiły hiszpańską muzykę na całym świecie.
W "Fados" Saura ukazał Lizbonę poprzez spojrzenie Jose Luis Lopez Linaresa, cenionego hiszpańskiego operatora, zdobywcy trzech nagród Goya, a także poprzez zdjęcia znanego portugalskiego operatora Eduardo Serry, nagrodzonego przez Europejską Akademię Filmową, twórcy zdjęć m. in. do filmu Dziewczyna z perłą.
Muzyka w "Fados" to przede wszystkim dzieło wokalisty Carlosa do Carmo, uważanego za głównego przedstawiciela tego nurtu muzycznego, znanego ze swojego zaangażowania w konserwację tradycji Fado.
"Fados" to autorska wizja twórcy, który zawsze odczuwał obecność Fado na całym świecie, pokazując dziewiętnastowieczną Portugalię poprzez wizualne i muzyczne impresje.
Saura posuwa się o krok dalej w tworzeniu obrazu, używając ruchomych struktur w scenariuszu, tnąc go i jednocząc, pokazując fotografie i ruchome obrazy na płótnach i w lustrach. Techniki te twórca stosuje, pokazując aleje Alfamy oraz ciemną i ciężką atmosferę miejsc, gdzie fadyści ćwiczą razem z muzykami.
Film kręcono w dwóch fazach - na zewnątrz, przez kilka letnich miesięcy w Lizbonie, oraz w studiu, w zimie. Projekt wspierali najsłynniejsi fadyści: Camané, Mariza, Carlos do Carmo, Argentina Santos oraz anonimowi wokaliści, którzy, idąc za głosem serca, kontynuują tradycję Fado.
