LUNA (reżyseria)
Pod tym pseudonimem ukrywa się Maria Lidon, jedna z najciekawszych osobowości kina hiszpańskiego.
Hiszpańska prasa filmowa ostrzega, by nikogo nie zwiodła jej twarz dziecka. Za niewinnym wyglądem kryje się bowiem żelazna wola i niezwykła odwaga.
Jej pierwszy film, „My Gun“, kino całkowicie niezależne, podejmował temat podziemnego świata w wielkim mieście. Był prawdziwym skokiem na głęboką wodę dla kogoś, kto nie miał żadnego filmowego przygotowania i nie zrobił wcześniej ani jednego filmu. Ten debiut ujawnił jej bogaty talent artystyczny.
Drugi film, „Stranded“ był równie ważny pod wieloma względami. Przede wszystkim w niczym nie przypominał „My Gun“. Tym razem była to duża produkcja z międzynarodową obsadą (Vincent Gallo, Joaquim de Almeida, Maria de Medeiros). Został nakręcony w Panavision Studios w Hollywood, w Walencji i na wyspie Lanzarote, a za kamerą stanął wybitny operator filmowy Ricardo Aronovich.
Film został pokazany na 17 festiwalach filmowcyh, w tym na festiwalu w San Sebastian, na festiwalu w Brukseli, na FIC Brasilia (gdzie zdobył drugą nagrodę publiczności) i na Fantafestival w Rzymie (gdzie zdobył nagrodę Silver Bat).
Najnowszy film Luny „Dziwka“ został oparty na powieści Isabeli Pisano. Luna stanęła przed nowym wyzwaniem. Realizacji filmu towarzyszyło ogromne zainteresowanie publiczności. Reżyserka musiała także poradzić sobie z najnowszymi technologiami w zakresie montażu i efektów specjalnych.
ISABEL PISANO (autorka książki i współscenarzystka)
Urodziła się w Montevideo w Urugwaju. Tam też zaczęła karierę dziennikarską i pisarską. Była żoną kompozytora Waldo de los Riosa. Jej najbardziej znane książki to „Cuentos para Adriano“ (1977), „Los diabolicos de Blois“ (1980), „Amar a un maldito“ (1987), „Trilogia de perversos“ (1995), „A solas con Arafat“ (1997), „Agua entre los dedos“ (1997), „Sombras de Bigas, luces de Luna“ (biografia Bigas Luny).
Pisano pracowała jako specjalna korespondentka dla „El Mundo“ w Bagdadzie, Tripolisie, Algierze, Sarajewie, etc. Współpracowała także z „Il Giornale“ i „The Guardian“. Jako specjalna korespondetka Telewizji RAI przesyłała relacje z terenów objętych wojną, m.in. z Libanu, Czadu, Iraku, Bośni i Somalii. Była świadkiem masakry odkrywców złota w Brazylii. Była jedynym korespondentem zagranicznym podczas bombardowania Mosulu i Bassory w Iraku w 1981 roku. Zdobyła liczne nagrody dziennikarskie. Robiła wywiady ze znanymi politykami oraz osobistościami ze świata kultury (w tym kina). Rozmawiała także z tak kontrowersyjnymi osobami, jak G. Badalementi (głowa Cosa Nostra) czy S. Delle Chiaie (jeden z najbardziej poszukiwanych terrorystów świata).
Dziś Pisano pracuje dla „Marie Claire“ i przygotowuje kolejną powieść.
ADELA IBANEZ (scenariusz)
Studiowała anglistykę i germanistykę na uniwersytecie w Walencji. Ukończyła wydział literatury angielskiej na University of Sheffield. Po studiach zaczęła pracować jako tłumacz dla firm zajmujących się dubbingowiem filmów. Potem przeszła do wydziału scenariuszowego w Niggeman Indie Films i Dolores Pictures. Była asystentką reżysera przy „My Gun“ i „Stranded“. „Dziwka“ to jej pierwszy scenariusz.
JOSE MAGAN (producent)
Jest kimś wyjątkowym w hiszpańskiej kinematografii. Choć nie miał żadnego doświadczenia, doprowadził do powstania filmu „Stranded“ i miał do swojej dyspozycji tereny Panavision Studios, a także dekoracje i rekwizyty najwyższej jakości (m.in. statek kosmiczny - dokładną replikę pojazdu zbudowanego przez NASA, który był wykorzystany przez Clinta Eastwooda podczas kręcenia „Kosmicznych kowbojów“).
Stale szuka nowych wyzwań. Stworzył firmę produkcyjną Dolores Pictures S.L. Jego celem jest robienie jednego filmu fabularnego rocznie.
Powieść Isabeli Pisano zainteresowała go ze względu na temat - wciąż aktualny, a do tego gwarantujący sukces kasowy.
Podobnie jak przy pierwszym swoim filmie Magan zadbał o najwyższą jakość dekoracji i rekwizytów. Ogromną wagę przykładał także do montażu cyfrowego i efektów specjalnych. Podjął decyzję o kręceniu filmu także w wersji anglojęzycznej tak, by ułatwić mu wejście na rynki międzynarodowe.
RICARDO ARONOVICH (zdjęcia)
Wybitny operator. Karierę zaczynał w latach 50-tych. Współpracował z takimi reżyserskimi znakomitościami, jak Andrzej Żuławski („Najważniejsze: kochać“ – „L’Important c’est d’aimer“), Costa-Gavras („Zaginiony“ – „Missing“, „Blask kobiecości“ – „Clair de femme“, „Hanna K.“), Ettore Scola („Bal“ – „Le Bal“), Louis Malle („Szmery w sercu“ – „Le Souffle au coeur“), Alain Resnais („Opatrzność“ – „Providence“), Raoul Ruiz („Czas odnaleziony“ – „Le Temps retrouve“), Yves Boisset („Porwanie“ – „L’Attentat“), Philippe de Broca („Chere Louise“), Jeanne Moreau („Lumiere“).
JAVIER NAVARRETE (muzyka)
Muzykę do filmów zaczął komponować pod koniec lat 80-tych. Ważniejsze filmy: „Manila“, „El Espinazo del diablo“, „Stranded“, „El Alquimista impaciente“, „Trece campanadas“, „Platillos volantes“.
