SŁOŃ AFRYKAŃSKI
Słoń afrykański to największe występujące na Ziemi zwierze lądowe. Osiąga wagę do 7 ton, zamieszkuje sawannę, brussę, lasy, doliny rzeczne i położone na południe od Sahary półpustynne regiony Afryki.
Słonie to roślinożercy, potrzebują więc bardzo dużo pożywienia. W ciągu jednego dnia zjadają nawet do 250 kilogramów roślin. Swoją trąbę wykorzystują do obdzierania gałęzi drzew, skubania trawy, zrywania owoców i przenoszenia pożywienia do paszczy. Trąbą wąchają, dotykają, piją, witają się i obsypują ziemią podczas kąpieli błotnych.
U osobników obu płci para górnych zębów tworzy szerokie kły, tzw. kość słoniową, wykorzystywaną do produkcji kuli bilardowych, klawiszy fortepianowych i innych przedmiotów. W przeszłości, dla pozyskania tego surowca, myśliwi wybijali tysiące słoni. Sytuacja znacznie się poprawiła dzięki proekologicznym działaniom rządu RPA, min. uchwaleniu we wrześniu 2004 r. obejmującej ochroną słonie Ustawy o Zróżnicowaniu Środowiska Naturalnego oraz powołaniu w grudniu 2004 r. Instytutu ds. Zróżnicowania Środowiska Naturalnego.
LAMPART AFRYKAŃSKI
Lamparta - najbardziej nieuchwytnego z wielkich drapieżników, cechuje również niezwykła skrytość i przebiegłość. Prowadzi w rankingu najsilniejszych wspinaczy wśród kotów. Potrafi zabić ofiarę, która jest większa niż on sam.
Maść lampartów może przybierać różnorodne kolory; od jasnopłowego lub brązowawego na obszarach o cieplejszym i suchym klimacie do ciemnego w głębi puszczy. Cętki lampartów z Afryki Wschodniej są okrągłe, u osobników z Afryki Południowej kwadratowe.
Gęstwina buszu wśród skał oraz nadrzeczne lasy to ich ulubione środowisko życia. Lamparty mogą się jednak dostosować do życia w bardzo zróżnicowanych warunkach. Żyją zarówno w ciepłych, jak i chłodniejszych strefach klimatycznych. Zdolność adaptacyjna pozwoliła im przetrwać utratę naturalnego środowiska życia, spowodowaną działalnością osadniczą człowieka. Lamparty są przede wszystkim zwierzętami nocnymi. W dzień zazwyczaj odpoczywają na drzewach lub w gęstym buszu. Cętkowane futro zapewnia im doskonałą zdolność kamuflażu.
LEW AFRYKAŃSKI
Lwy to jedyne koty, które żyją w dużych stadach, zwanych grupami rodzinnymi. Każda grupa rodzinna jest inna, ale zazwyczaj składa się z dwóch samców i siedmiu samic oraz młodych. Kiedy rodzina poluje, zastawia zasadzkę i wpędza ofiarę prosto między pazury czekających na nią samców. Lwy żywią się różnymi gatunkami zwierzyny, ale najbardziej lubią antylopy gnu zwłaszcza, kiedy w sezonie rocznych migracji ich wielkie stada przemieszczają się przez terytorium zajmowane przez lwią rodzinę. Poza tym polują na bawoły, zebry, inne antylopy, żyrafy i guźce.
Samce ważą zazwyczaj ponad 200 kilogramów i mierzą 1,2 m w grzywie, a wraz z ogonem do 2,5 m długości. Samice są mniejsze. Osiągają wagę do 140 kg. Dorosłe osobniki mają futro o jednolitej maści, bez cętek, w kolorze jasnobrązowym. Małe mają plamki, które pozostają na łapach i brzuchu do chwili osiągnięcia przez nie wieku dorosłego.
W związku z masowym wybijaniem lwów, dzikie osobniki żyjące w naturalnym środowisku stały się jednym z najbardziej zagrożonych wyginięciem gatunków zwierząt lądowych. Prowadzone w ostatnich latach działania ekologów sprawiły, że populacja lwa afrykańskiego zaczęła się odradzać.
NOSOROŻEC AFRYKAŃSKI
Z pięciu nadal żyjących gatunków nosorożcy, dwa z nich - nosorożec biały i nosorożec czarny - żyją w Afryce Południowej. Największy jest nosorożec biały. Dorosłe osobniki mogą osiągnąć do 1,80 m wysokości w kłębie i ważą od 2 do 4 ton. Mają potężne łby, krótkie szyje, masywny pas barkowy i grube nogi. Wszystkie nosorożce są roślinożerne.
Nosorożce to jedyne zwierzęta na Ziemi, u których na nosie występuje rogowa narośl. Słowo „nosorożec” pochodzi ze starożytnej greki i oznacza dosłownie „nos” (rhino) oraz „róg” (ceros). U wszystkich pozostałych gatunków rogi występują na głowie. Chęć pozyskania rogu prowadziła do masowego wybijania nosorożców. Obecnie zwierzęta znajdują się pod ochroną. Ich liczba ciągle rośnie, głownie dzięki pracownikom parków i rezerwatów oraz wysiłkom rządu RPA.
BAWÓŁ AFRYKAŃSKI
Bawół afrykański żyje na otwartych przestrzeniach i w zaroślach sawanny afrykańskiej.
Jest zwierzęciem stadnym, o dużych zdolnościach adaptacyjnych. Stada bawołów mogą liczyć nawet 1000 osobników. Zazwyczaj bardzo agresywne i niebezpieczne dla człowieka, między sobą otrzymują pokojowe stosunki.
W stadzie zazwyczaj dominuje najstarszy byk. Rogi występują u obu płci, ale u samców są zazwyczaj cięższe i bardziej rozwinięte. Dorosły samiec osiąga masę 1000 kilogramów i żyje średnio około 20 lat.
Bawoły są roślinożerne. Żywią się wyłącznie trawą, liśćmi i krzewami. Samice osiągają dojrzałość płciową w wieku 5 lat. Ciąża trwa 11 miesięcy i jest zawsze pojedyncza.
