Kevin Smith (autor scenariusza/reżyser)
Kevin Smith przeszedł wiele w swojej karierze – od zaskakującego sukcesu komercyjnego, jakim był jego debiut filmowy Clerks – Sprzedawcy (Clerks), do skrytykowanego Szczury z supermarketu (Mallrats), który okazał się komercyjną klapą. Kolejny jego film W pogoni za Amy (Chasing Amy) został entuzjastycznie przyjęty przez krytykę. Zdołał też ustrzec się przed fanatykami religijnymi podczas pracy nad czwartym, skłaniającym do zadumy filmem Dogma. Wraz ze zręcznie zatytułowanym filmem Jay I Cichy Bob Kontratakują (Jay and Silent Bob Strike Back), Smith zakończył piąty będący częścią tzw. Trylogii z Jersey film i zaczął pracę nad kolejnym DZIEWCZYNA Z JERSEY.
Wydał scenariusze wszystkich pięciu wcześniej wyświetlanych filmów, pisał komiksy. Wraz z partnerem z View Askew Productions, Scottem Mosier, byli producentami wykonawczymi czterech niskobudżetowych filmów (włączając Vulgar Bryan Johnsona) i jednej wysokobudżetowej produkcji, wielokrotnie nagradzanej przez akademię (Buntownik z wyboru (Good Will Hunting)).
Zgromadził szereg nagród takich jak: Filmmaker’s Trophy na Festiwalu Filmowym w Sundance; the Prix de la Jeunesse i International Critic’s Week Award na Festiwalu Filmowym w Cannes – wszystkie za Clerks – Sprzedawcy (Clerks); The Independent Spirit Award w kategorii Najlepszy Scenariusz za W pogoni za Amy (Chasing Amy), Humanitas Award za Buntownika z wyboru (Good Will Hunting). Otrzymał też Defender of Democracy Award za produkcję Dogmy. Za pisanie komiksów otrzymał również wiele nagród, a Green Arrow Quiver został uznany Jedną z Najlepszych Książek dla dzieci w 2003 roku. Jesienią 2002 roku, jedna z ulic w Paulsboro w Nowym Yorku została nazwana jego imieniem: Kevin Smith Way.
Scott Mosier (producent)
Współpracował jako producent w firmie produkcyjnej Kevina Smitha z siedzibą w New Jersey, View Askew Productions, (w której powstały filmy takie jak: Clerks- Sprzedawcy (Clerks), Szczury z supermarketu (Mallrats), W pogoni za Amy (Chasing Amy), Dogma i Jay I Cichy Bob Kontratakują (Jay and Silent Bob Strike Back). Jego ostatnim, piątym filmem Kevina Smitha, który powstał w View Askew był Jay I Cichy Bob Kontratakują (Jay and Silent Bob Strike Back).
Scott Mosier był producentem wykonawczym czterech niskobudżetowych filmów fabularnych: Vulgar, A Better Place, Drawing Flies i Big Helium Dog. Pracował przy montażu filmów (Dogma, Vulgar, W pogoni za Amy (Chasing Amy), Clerks-Sprzedawcy (Clerks), Jay I Cichy Bob Kontratakują (Jay and Silent Bob Strike Back). Wraz ze Smithem pracował przy nagrodzonym Oskarem filmie Buntownik z wyboru (Good Will Hunting).
Vilmos Zsigmond (zdjęcia)
Uznawany za pełne uroku ruchy kamerą, użycie naturalnego światła i barwne użycie kolorów w takich filmach fabularnych jak Długie pożegnanie (The Long Goodbye) i Bliskie spotkania trzeciego stopnia (Close Encounters of the Third Kind), legendarny autor zdjęć Vilmos Zsigmond studiował w Szkole Filmowej w Budapeszcie. Wyjechał do Los Angeles, gdzie pracował jako technik, fotograf. Pracował przy takich filmach jak Living between Two Worlds (1963), What's Up Front (1964), A Hot Summer Game (1965) i Hot Rod Action (1969), The Sadist (1963), The Nasty Rabbit, Deadwood ’76 i Rat Fink (wszystkie z 1965), Psycho a Go-Go! (1965), Five Bloody Graves (1969), Horror of the Blood Monsters (1970), The Time Travelers (1964) Iba Melchior, Mondo Mod (1967), The Name of the Game is Kill (1968), Monitory (The Monitors) (1969) i Futz (1969).
Jego pierwszym sukcesem był film Petera Fondy The Hired Hand (1971). Od tego czasu współpracowł z największymi reżyserami takimi jak m.in. Scorsese, Spielberg, De Palma, Robert Altman, Michael Cimino i Mark Rydell.
Zdobył Oskcara za Bliskie spotkania trzeciego stopnia (Close Encounters of the Third Kind) (1977), był dwukrotnie nominowany za Łowcę jeleni (The Deer Hunter) (1978) i Rzekę The River (1984) oraz nagrodę Emmy za Stalin (1992). W 1971 roku, rywalizował sam ze sobą o nagrodę British Academy of Film and Television Arts w trzech z czterech możliwych nominacjach (za McCabe i Pani Miller (McCabe and Mrs. Miller), Images i Wybawienie Deliverance). Nagrodę tę zdobył siedem lat później za Łowca jeleni The Deer Hunter.
Do pozostałych jego filmów możemy zaliczyć Red Sky at Morning (1970); Przepustka dla marynarza (Cinderella Liberty), Długie pożegnanie (The Long Goodbye), Scarecrow (wszystkie z 1973 roku); The Sugarland Express (1974); Obsession (1976); Ostatni walc (The Last Waltz) (1978); The Rose, Zimowe zabójstwa (Winter Kills) (oba z 1979); Wybuch (Blow Out) (1981); The Border (1982); Table for Five, Wielkie uczucie (No Small Affair)(1984); Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick) (1987); Projekt Manhattan (Fat Man and Little Boy) (1989); Dwóch Jake’ów (The Two Jakes) (1990); Sliver (1993);Intersection, Maverick i Obsesja (The Crossing Guard) (wszystkie z 1994 roku). Wystąpił w filmie dokumentalnym Visions of Light: The Art of Cinematography (1993), jego reżyserskim debiutem był film The Long Shadow (1992).
Zsigmond nakręcił dwie głośne, hollywoodzkie produkcje: Brama nieba (Heaven’s Gate) (1980) Michaela Cimino i Fajerwerki próżności (The Bonfire of the Vanities) Briana De Palma (1990).
