Jeśli nagrodzony Oskarem® producent Richard D. Zanuck nauczył się czegoś od swojego legendarnego ojca i pioniera Hollywood, Darryla F. Zanucka, było to podążanie za swoim instynktem. “Wiem, że może to zabrzmieć jak slogan, ale powiedział mi, że jeżeli jakiś materiał porusza moimi emocjami, powinienem poddać się tym uczuciom,” mówi Zanuck. “Scenariusz Dużej Ryby za każdym razem kiedy go czytałem poruszał mnie do łez. Nie tylko dlatego, że jest to historia o ojcach i synach, ale także dlatego, że jest w niej mnóstwo zabawy – olbrzymy, wiedźmy, artyści cyrkowi. To film pełen rozrywki, ale także metafora życia w jego najpełniejszym wymiarze.”
August zwrócił się ze swoim scenariuszem do zdobywców nagrody Akademii® producentów Dana Jinksa i Bruce’a Cohena (American Beauty). “Tym, co w tej historii było takie fascynujące był fakt, że każdy z nas wyrusza w swoim życiu w jakąś podróż, ale Edward Bloom odważa się na coś, na co wielu z nas nigdy nie zdecydowałoby się,” mówi Jinks, “Dzięki temu wspaniale się ten materiał czyta.”
“Poza tym,” dodaje Cohen, “Dan i ja zgadzaliśmy się z wiarą Edwarda w to, że jego historie mogą nauczyć każdego, jak w pełni korzystać z życia, myśleć na większą skalę i marzyć o większych rzeczach.”
Jinks i Cohen zgadzali się także, co do tego, kto powinien wyreżyserować ten projekt. Wysłali scenariusz do Tima Burtona. W tym czasie, Burton planował z Zanuckiem inny projekt, kontynuację ich ostatniego filmu Planeta małp (Planet of the Apes). “Pomyślałem, jednak, że Duża Ryba, to jeden z najlepszych scenariusz, jakie czytałem. Identyczna była opinia Tima,” mówi Zanuck. “Chcieliśmy natychmiast zrealizować ten scenariusz.”
Kiedy August usłyszał, że Burton jest zainteresowany wyreżyserowaniem filmu, wiedział, że jest to idealny wybór. To właśnie Burton posiadał tę mieszankę talentu i alchemii, jaka była potrzebna do przeniesienia scenariusza na ekran.
Tym, co zainteresowało Burtona w materiale, była delikatna równowaga między epickim wymiarem opowieści Blooma, a bardziej intymną historią stosunków rodzinnych. “Podobało mi się to, że można było zatracić się w fantastycznie niezwykłych historiach, a potem powrócić do rzeczywistości i problemu utraty ojca,” mówi Burton. “Wyzwaniem było dla mnie utrzymanie równowagi w wizualnym przedstawieniu całej tej historii.“
Burton był prawdopodobnie jedyną osobą, która miała pewne wątpliwości, co do swojej zdolności przedstawienia tej historii w jak najbardziej wiarygodny sposób. Zanuck nie miał takich wątpliwości. “Jak pokazał to np. w Edwardzie Nożycorękim (Edward Scissorhands), historie opowiadane przez Tima są pełne fantazji i serca. A jeśli pomyślimy o niemal surrealistycznym filmie Ed Wood, pamiętamy także o niezwykłej kreacji Martina Landau jako Belę Lugosi - Oskar® dla Najlepszego Aktora w Roli Drugoplanowej. Duża Ryba dała mu możliwość posunięcia się jeszcze dalej. Mógł zająć się uniwersalnymi sprawami, jakimi są relacje między ojcami i synami, a w tym samym czasie miał możliwość wykorzystać swój talent do pokazywania na ekranie egzotycznych i dziwacznych historii.”
Entuzjazm Burtona był zaraźliwy. Tak mówią o tym Jinks i Cohen. “Niesamowite w Timie było to, że przeglądał scenariusz, wskazywał poszczególne sceny i mówił ‘Nie mogę się doczekać, żeby to nakręcić,’” mówi Cohen. “Wniósł także kilka pomysłów, które następnie John umieścił w scenariuszu.”
Jinks dodaje “Powiedziałbym, że jednym z najlepszych punktów Tima jest to, że jest on znany jako wspaniały gawędziarz historii, a to jest właśnie film o opowiadaniu historii. Jeśli przypomnimy sobie takie filmy jak Jeździec bez głowy (Sleepy Hollow), Edward Nożycoręki (Edward Scissorhands), The Nightmare Before Christmas, to będziemy już wiedzieli, jakiego typu historie opowiada Edward Bloom.”
Historie Blooma były dla Burtona szczególną atrakcją. Tak o tym mówi: “Oto ktoś, kto przedstawia siebie, jako kogoś niezwykłego. Ktoś, kto tak naprawdę prowadzi bardzo zwyczajne życie i pragnie je uczynić ekscytującym. Historie Blooma sprawiają, że jego życie staje się ekscytujące. Dodają mu elementu magii.”
