JENNIFER CONNELLY (Kathy)
Wielokrotnie zaprezentowała się jako aktorka niezwykle wszechstronna. Debiutowała mając 11 lat w epickiej sadze Sergio Leone „Dawno temu w Ameryce”. Jeszcze jako nastolatka po raz pierwszy zapisała się w pamięci kinomanów rolą Sary w „Labiryncie”. Potem wystąpiła w wielu różnorodnych filmach, takich jak „Szansa dla karierowicza”, „Istota sprawiedliwości”, „Nieugięci”, „Abbottowie prawdziwi”, „Przebudzenie miłości” czy „Chodząca śmierć”. Ma na swoim koncie także kilka chwalonych przez krytykę kasowych przebojów w rodzaju „Pollocka”, „Requiem dla snu” czy „Pięknego umysłu”, za który otrzymała Oscara, ale nie stroni też od filmów czysto komercyjnych, takich jak „Hulk”.
Sir BEN KINGSLEY (pułkownik Massoud Behrani)
To utalentowany i wszechstronny brytyjski aktor hinduskiego pochodzenia. Zyskał rozgłos ze względu na znakomite kreacje postaci historycznych, ale występuje zarówno w europejskich filmach niskobudżetowych, jak i w amerykańskich przebojach kasowych. Grywał w wielu, głównie szekspirowskich, sztukach na londyńskiej scenie i od 1972 roku w filmach, jednak dopiero rola pacyfistycznego przywódcy w "Gandhim" przyniosła mu międzynarodowy rozgłos i Oscara. W 2001 roku angielska królowa przyznała mu tytuł szlachecki. Za rolę gangstera Meyera Lansky w "Bugsy" (1991) Barry'ego Levinsona, aktor otrzymał nominację do Oscara dla aktora drugoplanowego. Niemal wszystkie filmy z jego udziałem zyskują wielką popularność, w tym „Lista Schindlera”, „Śmierć i dziewczyna”, „Gatunek”, „Sexy Beast”, „Regulamin zabijania”, „A.I.: Sztuczna inteligencja”. Najnowsza jego rola to Fagin w „Olivierze Twiście” Romana Polańskiego.
SHOHREH AGHDASHLOO (Nadi)
Ze względu na swe polityczne przekonania, irańska aktorka marzyła o pracy dziennikarki. Kino i teatr umożliwiały jednak dotarcie do szerszej grupy odbiorców, a nominacja do Oscara skupiła na niej uwagę całego świata. Urodzona w Teheranie w 1952 roku w rodzinie intelektualistów, już w dzieciństwie interesowała się aktorstwem i do 20 roku życia wzięła udział w szeregu nowoczesnych przedsięwzięć teatralnych, m.in. w renomowanych Teherańskich Warsztatach Dramatycznych. Reżyserzy filmowi traktowali te eksperymenty jako kuźnię talentów i wkrótce Aghdashloo obsadzono w filmach czołowych twórców rodzącej się irańskiej Nowej Fali. Abbas Kiarostami i Ali Hatami powierzyli jej role w „Gozaresh” i „Sutedelan” – filmach, które szokowały widownię nietypową formą i postępowym przesłaniem.
Gdy jednak pod koniec lat 70 Ayatollah Khomeini zaprowadził rządy oparte na ścisłym przestrzeganiu religijnych doktryn islamu, filmy z udziałem Aghdashloo padały ofiarą cenzury bądź w ogóle nie trafiały do dystrybucji. Sama aktorka uciekła przed Irańską Rewolucją do Londynu, gdzie skończyła studia na kierunku stosunków międzynarodowych. Gdy miała już przyjąć pracę w gazecie, zaproponowano jej rolę w sztuce „Rainbow” („Tęcza”) o rewolucji i jej tragicznych skutkach dla Iranu. Postanowiła zawiesić swoje plany dotyczące dziennikarstwa, jak się okazało na czas nieokreślony. Po sukcesie spektaklu wyruszyła na tournee po Stanach Zjednoczonych, gdzie ponownie spotkała kolegę z Warsztatów Teherańskich – Houshanga Touzie. Para wzięła ślub pod koniec lat 80 w Los Angeles.
Zniechęcona stereotypowością ról kobiecych, jakie Hollywood oferował wtedy aktorkom z Dalekiego Wschodu, postanowiła skupić się na pracy w teatrze. Kilkakrotnie zagrała w filmach opowiadających o losach irańskich imigrantów w Ameryce (America So Beautiful, Maryam). Te występy zwróciły na nią uwagę Vadima Perelmana, poszukującego odtwórczyni Nadi do adaptacji bestselleru Dom z piasku i mgły. Aghdashloo była zresztą wielbicielką tej książki i od dawna zastanawiała się nad zagraniem silnej lecz bezwarunkowo posłusznej żony Behraniego (Ben Kingsley). Wybór, jakiego dokonał reżyser tuż po rozmowie z aktorką, okazał się nad wyraz słuszny. Jej subtelna gra znalazła uznanie stowarzyszeń krytyków z Los Angeles i Nowego Jorku oraz przyniosła jej Nagrodę Independent Spirit dla najlepszej drugoplanowej aktorki roku.
