"Dom chłopców": SYNOPSIS
Dom chłopców to opowiedziana z pasją, dramatyczna historia Franka, licealisty z Luksemburga, który dokonawszy coming-outu, wbrew przeciwnościom jakich doświadcza w rodzinnym miasteczku, eksploruje swoją nowoodkrytą seksualność, zarówno w szkole jak i w domu, ku przerażeniu swoich rodziców.
Jest rok 1984-szczyt ery swobodnego stylu życia. Wiedziony chęcią przygód, łatwego życia i całonocnej zabawy, Frank ucieka ze swoją przyjaciółką Ritą z egzaminów końcowych. Jadą do Amsterdamu gdzie Frank wkrótce z dużą przyjemnością odnajduje się w pracy striptizera w klubie dla mężczyzn, otoczony najbardziej kolorową i ekstrawagancką grupą ludzi, w świecie przepełnionym ekscytującym seksem i muzyką.
Madame, ekscentryczny i surowy właściciel Domu Chłopców, na scenie daje najlepsze przedstawienia. Jego prawą ręką jest Emma, którą chłopcy uważają za swojego anioła stróża. W Domu pracują też: kobiecy Angelo, przyjaciel Franka, który oszczędza na operację płci, Dean, uroczy buntownik i graficiarz, Herman, dziecko ulicy, oraz Jake, przystojny współlokator Franka, tancerz ze Stanów Zjednoczonych, który wkrótce staje się jego najbliższym przyjacielem. Frank ma nadzieję na cos więcej, ale Jake ma dziewczynę.
Wkrótce rzeczy przybierają niespodziewany obrót i dwójka przyjaciół zostaje kochankami. Frank odczuwa po raz pierwszy "potęgę miłości" przy Power of Love grupy Frankie Goes to Hollywood. Romantyczne uniesienia zamieniają się w przerażenie, kiedy Jake okazuje się być chory na AIDS, chorobę praktycznie wówczas nieznaną, którą nazywa się "rakiem homoseksualistów."
Wyrzuceni z Domu Chłopców, Jake i Frank mieszkają u Emmy próbując zebrać odwagę by stoczyć walkę z przerażającą chorobą, która objawia się w formie wyniszczających mięsaków Kaposiego. Wspierany przez pracowników szpitala na czele z Dr.Marsh, pocieszany przez Deana i Angelo, Frank do końca nie opuszcza przyjaciela, aż do chwili gdy ten umiera w jego ramionach.
Dramatyczne zakończenie zmienia się w manifest chęci życia i nadziei, kiedy Frank i Carol jadą razem do Maroka. Ta podróż staje się hołdem dla Jake'a, którego niespełnionym marzeniem była wizyta w Essaouira.
W ostatnim ujęciu, klatka zatrzymuje się na otwartym niebie, na którym widzimy statystyki ofiar śmiertelnych w roku 1985. W miarę jak cichnie muzyka, tylko lata i liczby kolejnych ofiar do roku 2008 zmieniają się na ekranie, z ostatecznym wynikiem ponad 40 milionów osób na świecie.
Dom chłopców dokumentuje ciemną kartę początków epidemii, w taki sposób, by przerażające obrazy obudziły odbiorców i stały się sygnałem alarmowym dla obecnych pokoleń .
Dom chłopców z pewnością jest filmem tragicznym. Ja jednak odbieram go jako napawającą optymizmem, ubarwioną muzyką komedię, z kolorowymi, zabawnymi i silnymi postaciami, opartą w ponadczasowy klasyczny sposób na dramatycznej historii o miłości.
