DEAN PARISOT (Reżyseria)
Posiada niezwykły talent harmonijnego łączenia energii i humoru z ciekawymi postaciami i historiami. Jego komedie, poruszające kwestie społeczne, podbijają serca widzów. Swój komediowy talent Parisot wykorzystał w wielu projektach, zarówno na dużym, jak i na małym ekranie.
Przed nakręceniem Dick i Jane: Niezły Ubaw (Fun With Dick and Jane) Parisot wyreżyserował komedię przygodową science-fiction Kosmiczna Załoga (Galaxy Quest) w roku 1999. Film, w którym wystąpili Tim Allen, Sigourney Weaver, Alan Rickman i Sam Rockwell, nieoczekiwanie stał się przebojem kasowym, przynosząc zyski w wysokości 70 milionów dolarów. Pełnometrażowym debiutem reżyserskim Parisota był powstały w roku 1998 obraz Miłość i Frytki (Home Fries) z Drew Barrymore i Luke Wilsonem.
Parisot jest także uznanym reżyserem produkcji telewizyjnych. Stał za kamerą pilotowych odcinków seriali „Detektyw Monk” (Monk) oraz „Zawód Glina” (The Job). Wyreżyserował także niektóre odcinki seriali „Ostry Dyżur” (ER), „Przystanek Alaska” (Northern Exposure), „Kleszcz” (The Tick), „Under Suspicion”, „Arresting Behavior” czy „Get A Life”.
Przed rozpoczęciem pracy reżysera telewizyjnego Parisot wyreżyserował kilka filmów krótkometrażowych. Pierwszy z nich, Tom Goes to the Bar zdobył uznanie krytyków i przyniósł twórcy Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Następny obraz Parisota, The Appointments of Dennis Jennings, umocnił pozycję reżysera w Hollywood, zdobywając Nagrodę Akademii® dla najlepszego filmu krótkometrażowego 1989 roku.
Pochodzący z Wilton w stanie Connecticut Parisot studiował reżyserię na Uniwersytecie w Nowym Jorku oraz w Sundance Institute.
Artysta mieszka obecnie w Los Angeles.
JUDD APATOW (Scenariusz)
Uchodzi za jednego z najbardziej twórczych scenarzystów Hollywood. Jego kariera w przemyśle filmowym trwa już od ponad 15 lat. Apatow jest laureatem nagrody Emmy za komediowy serial telewizyjny „The Ben Stiller Show”, ponadto był pięciokrotnie nominowany do tej nagrody za scenariusz do programu „The Larry Sanders Show”.
Urodzony w stanie Nowy Jork Apatow od dziecka był wielkim fanem braci Marx i marzył o karierze zawodowego komika. Już w szkole średniej prowadził program radiowy, w którym gościli m. in. John Candy, Steve Allen i nieznani jeszcze Jay Leno czy Jerry Seinfeld. Będąc jeszcze w szkole, Apatow rozpoczął solowe występy komediowe. Niedługo potem zdecydował się przerwać studia i zaczął pisać skecze dla innych komików, takich jak Roseanne, Garry Shandling czy Jim Carrey.
Kolejnym krokiem w karierze Apatowa było współtworzenie scenariusza oraz produkcja programu komediowego „The Ben Stiller Show”. Chociaż emisję programu przerwano po 12 odcinkach, krytyka doceniła go w kilka miesięcy później, przyznając mu nagrodę Emmy. Po tym sukcesie Apatow objął funkcję producenta wykonawczego serialu „Luzaki i Kujony” (Freaks and Geeks). Był także scenarzystą oraz producentem wykonawczym programu telewizji Fox „Studenciaki” (Undeclared).
W roku 2004 Apatow wyprodukował komedię Legenda Telewizji (Anchorman: The Legend of Ron Burgundy) z Willem Ferrellem oraz film Tygrysy Murawy (Kicking and Screaming). Był także współautorem scenariusza, reżyserem i producentem komedii 40-letni Prawiczek (The 40-Year-Old-Virgin), gdzie główną rolę zagrał Steve Carrell.
Apatow mieszka w Los Angeles z żoną, aktorką Leslie Mann oraz ich dwiema córkami, Maude i Iris.
NICHOLAS STOLLER (Scenariusz)
Był scenarzystą kilku seriali telewizyjnych, takich jak: „Studenciaki” (Undeclared), „Charlie Lawrence”, czy „Strangers With Candy”. Dick i Jane: Niezły Ubaw to dla Stollera debiut w roli scenarzysty filmu fabularnego.
BRIAN GRAZER (Producent) jest laureatem Nagrody Akademii®. W przemyśle filmowym pracuje już od ponad 20 lat. Trzykrotnie nominowany był do Nagrody Akademii® jako scenarzysta i producent, wreszcie w roku 2002 odebrał Oscara® dla najlepszego filmu za Piękny Umysł (A Beautiful Mind). Obraz nagrodzono w sumie trzema Oscarami® oraz czterema Złotymi Globami (w tym za najlepszy dramat).
Filmy, w realizacji których uczestniczył Grazer, otrzymały w sumie 39 nominacji do Oscara® oraz 64 nominacje do Nagrody Emmy. Jego produkcje zarobiły na całym świecie ponad 11 miliardów dolarów. Doceniając jego osiągnięcia komercyjne i artystyczne, Amerykańska Gildia Producentów Filmowych w 2001 uhonorowała Grazera nagrodą im. Davida O. Selznicka za całokształt twórczości. W 1998 Grazer otrzymał swoją gwiazdę na hollywoodzkiej Alei Sław. 6 marca 2003, podczas uroczystości ShoWest, Grazer otrzymał nagrodę za całokształt osiągnięć artystycznych.
Do wyprodukowanych przez Grazera filmów należą także obrazy: nominowany do Oscara® dla najlepszego filmu roku 1995 Apollo 13 oraz Plusk (Splash), którego Grazer był również współscenarzystą (scenariusz filmu uhonorowano nominacją do Oscara® w roku 1986).
Kolejne przedsięwzięcia producenta to kinowa adaptacja światowego bestsellera Kod Leonarda da Vinci (The Da Vinci Code), w której wystąpi Tom Hanks, a wyreżyseruje ją laureat Oscara® Ron Howard oraz dramat The Inside Man, gdzie zagrają Denzel Washington, Clive Owen i Jodie Foster.
Grazer zajmował się także produkcją filmów: Plan Lotu (Flightplan) z Jodie Foster, dobrze przyjętego przez krytykę dramatu Człowiek Ringu (Cinderella Man), Głęboko w Gardle (Inside Deep Throat), Światła Stadionów (Friday Night Lights), 8 Mila (8 Mile), Okrucieństwo Nie Do Przyjęcia (Intolerable Cruelty), Grinch: Świąt Nie Będzie (Dr. Seuss’ How The Grinch Stole Christmas), Kot (Dr. Seuss’ The Cat in The Hat), Gruby i Chudszy (The Nutty Professor), Kłamca, Kłamca (Liar, Liar), Moja Dziewczyna (My Girl), Gliniarz w Przedszkolu (Kindergarten Cop) czy Szpiedzy Tacy Jak My (Spies Like Us).
Karierę Grazer rozpoczął jako producent projektów telewizyjnych. W 1985 filmem Nocna Zmiana (Night Shift) Grazer rozpoczął wieloletnią współpracę z reżyserem Ronem Howardem. Ich wspólnymi filmami były m. in. Plusk (Splash) oraz Apollo 13. W roku 1986 Grazer i Howard założyli wytwórnię Imagine Entertainment, której razem szefują.
JIM CARREY (Produkcja)
Biografia znajduje się w dziale AKTORZY.
PETER BART (Producent wykonawczy)
Zanim zajął się działalnością w przemyśle filmowym, przez dziesięć lat był dziennikarzem „Wall Street Journal” oraz „New York Times”. Był również konsultantem Fundacji Forda i wykładowcą amerykanistyki w Salzburgu.
Współpracę z Paramount Pictures Bart rozpoczął w roku 1967. Nadzorował produkcję wielu głośnych filmów, m. in. Ojca Chrzestnego (The Godfather), Papierowego Księżyca (Paper Moon), Harolda i Maude (Harold and Maude), Prawdziwego Męstwa (True Grit), a także Dziecka Rosemary (Rosemary’s Baby). W roku 1974 Bart rozstał się z wytwórnią Paramount i założył niezależną firmę producencką, która zrealizowała przeboje Dick i Jane (Fun With Dick and Jane) w roku 1977 oraz Wyspy Na Golfstromie (Islands in the Stream).
W roku 1977 Bart objął funkcję prezesa wytwórni Lorimar Films, która pod jego rządami wyprodukowała przeboje Wystarczy Być (Being There) oraz Listonosz Zawsze Dzwoni Dwa Razy (The Postman Always Rings Twice). W latach 1983-1985 Bart był wiceprezesem wytwórni Metro Goldwyn Mayer/ United Artists .
Bart jest autorem kilku książek poświęconych przemysłowi filmowemu.
MAX PALEVSKY (Producent wykonawczy)
W roku 1961 założył firmę Scientific Data Systems, której był dyrektorem generalnym oraz prezesem zarządu. Gdy w 1969 firma połączyła się z Xerox Corporation, Palevsky objął funkcję prezesa komitetu wykonawczego.
Przed stworzeniem firmy Scientific Data Systems Palevsky był wykładowcą filozofii i matematyki na Uniwersytecie Kalifornijskim oraz na Uniwersytecie w Chicago. Jest także autorem licznych publikacji z dziedziny matematyki oraz informatyki.
Oprócz działalności naukowej Palevsky czynnie zajmuje się polityką.
W przemyśle filmowym Palevsky pracuje już od wielu lat. Brał udział w produkcji filmów takich, jak: nagrodzony Oscarem® obraz Marjoe, State of Siege wyreżyserowany przez Costę Gavrasa, czy A Sense of Loss w reżyserii Marcela Ophulsa. Palevsky był także producentem obrazów: Wyspy na Golfstromie (Islands in the Stream) oraz Dick i Jane (Fun With Dick and Jane).
JANE BARTELME (Producent wykonawczy)
Karierę producencką rozpoczęła w Nowym Jorku, współpracując m. in. z Francisem Fordem Coppolą, Robertem Evansem, Oliverem Stone’m, Michaelem Mannem czy Johnem Schlesingerem. Bartelme nadzorowała produkcję filmów Olivera Stone’a Talk Radio oraz Urodzony Czwartego Lipca (Born on the Fourth of July). Chcąc sprawdzić się w roli samodzielnego producenta, przeprowadziła się do Los Angeles.
Bartelme brała udział w produkcji filmów: Bezsenność w Seattle (Sleepless in Seattle) Nory Ephron, Robocop 2 oraz Wyspa Piratów (Cutthroat Island). Była koproducentem Robocopa 3, Wichrów Namiętności (Legends of the Fall) Edwarda Zwicka i komediowego przeboju American Pie 2. Ostatnio pełniła funkcję producenta wykonawczego obrazów: Wszystko Się Wali (Bringing Down The House), gdzie wystąpili Steve Martin i Queen Latifah oraz Nadchodzi Polly (Along Comes Polly) z Benem Stillerem i Jennifer Aniston.
Bartelme zajmuje się także produkcją filmów telewizyjnych, wśród których znalazły się: pilotażowy odcinek serialu „Detektyw Monk” (Monk) czy entuzjastycznie przyjęty przez krytykę obraz „Gdzieś w Luizjanie” (Ruby’s Bucket of Blood) z Angelą Bassett.
JERZY ZIELIŃSKI, ASC (Zdjęcia)
Jest absolwentem łódzkiej Szkoły Filmowej. Z reżyserem Deanem Parisotem miał już możliwość współpracować przy realizacji filmów: Kosmiczna Załoga (Galaxy Quest) oraz Miłość i Frytki (Home Fries), jak również seriali „Detektyw Monk” (Monk) i „Zawód Glina” (The Job). Zieliński pracował także z Agnieszką Holland, Patem O’Connorem oraz Wojciechem Marczewskim (ich wspólny film Dreszcze pokazywano na Festiwalu Filmowym w Nowym Jorku).
Zieliński jest także autorem zdjęć do filmów: Zabawy z Piłką (Dodgeball), Sponge Bob Kanciastoporty (The Sponge Bob Square Pants Movie), Paparazzi (Who Is Cletis Tout?), Balonowy Chłopak (Bubble Boy), Zagadka Powdera (Powder), Trzeci Cud (The Third Miracle), Plac Waszyngtona (Washington Square), Dzieci Swinga (Swing Kids) oraz Raj (Paradise).
BARRY ROBISON (Scenografia)
Na początku kariery przygotowywał scenografię do produkcji telewizyjnych oraz sztuk teatralnych, by w końcu poświęcić się filmowi. Do jego niedawnych dokonań należy scenografia do obrazów: Polowanie na Druhny (The Wedding Crashers), Hidalgo – Ocean Ognia (Hidalgo), a także Debiutant (The Rookie), w którym wystąpił Dennis Quaid.
Robison współpracował już z reżyserem Deanem Parisotem przy kręceniu filmu Miłość i Frytki (Home Fries). Robison jest także autorem scenografii do produkcji: Balonowy Chłopak (Bubble Boy), Dosięgnąć Kosmosu (October Sky), Moja Rodzina (My Family), Candyman II czy Niebezpieczne Wizje (Sensation).
DON ZIMMERMAN, A.C.E. (Montaż)
Karierę w przemyśle filmowym rozpoczynał jako montażysta dźwięku. Był także asystentem montażysty filmów: The Landlord, Harold i Maude (Harold and Maude), Szampon (Shampoo) oraz Bound For Glory. Pierwszym samodzielnym dokonaniem Zimmermana był montaż filmu Hala Ashby’ego Powrót Do Domu (Coming Home), za który montażysta otrzymał nominację do Oscara®. Najnowszym filmem, przy którego realizacji pracował Zimmerman, jest obraz Lot Feniksa (The Flight of the Phoenix).
Zimmerman był ponadto montażystą obrazów: Kosmiczna Załoga (Galaxy Quest) w reżyserii Deana Parisota, Kot (Cat In The Hat), Spacer w Chmurach (A Walk in the Clouds), Niebiosa Mogą Zaczekać (Heaven Can Wait), Rocky III, Rocky IV, Kobra (Cobra), Śmiercionośna Ślicznotka (Fatal Beauty) czy Książę Przypływów (Prince of Tides). Dziełem Zimmermana jest także montaż filmów Toma Shadyaca: Znamię (Dragonfly), Patch Adams, Gruby i Chudszy (The Nutty Professor), Kłamca, Kłamca (Liar Liar) i Ace Ventura: Psi Detektyw (Ace Ventura: Pet Detective).
JULIE WEISS (Kostiumy)
Była wielokrotnie nagradzana za swą pracę dla teatru, kina i telewizji. Kostiumy do filmu Julie Taymor Frida, w którym główną rolę zagrała Salma Hayek, przyniosły Weiss nominację do Nagrody Akademii®. Swą pierwszą nominację do Oscara® Julie Weiss zdobyła za kostiumy do filmu Terry’ego Gilliama Dwanaście Małp (Twelve Monkeys). Za pracę przy uhonorowanym Nagrodą Akademii® filmie American Beauty Weiss otrzymała nagrodę Gildii Kostiumografów.
Julie Weiss jest autorką kostiumów do produkcji: Zaginione (The Missing), Ring (The Ring), Auto Focus, The Gift, Kraina Wiecznego Szczęścia (Hearts in Atlantis), Prosty Plan (A Simple Plan), Fear and Loathing in Las Vegas, Pokój Marvina (Marvin’s Room), Miesiąc Miodowy w Vegas (Honeymoon in Vegas), Stalowe Magnolie (Steel Magnolias), F/X, Nowicjusz (The Freshman) oraz Testament. Niedawno zaprojektowała kostiumy do obrazu Truth, Justice and the American Way.
Weiss dwukrotnie zdobyła nagrodę Emmy: za kostiumy do serialu telewizyjnego „A Woman of Independent Means” oraz do filmu „Lalkarka” (The Dollmaker). Projekty kostiumów do inscenizacji sztuki „The Elephant Man” na Broadway’u przyniosły Weiss nominację do nagrody Tony.
THEODORE SHAPIRO (Muzyka)
Jego wszechstronność i talent możemy podziwiać słuchając ścieżki dźwiękowej do wielu filmów fabularnych. Niedawno skomponował muzykę do obrazów: Zabawy z Piłką (Dodgeball), Dziś 13, Jutro 30 (13 Going on 30), Nadchodzi Polly (Along Came Polly), Starsky i Hutch (Starsky and Hutch) z Benem Stillerem i Owenem Wilsonem oraz do komedii: Szkoła Stewardes (View From The Top) i To Nie Jest Kolejna Komedia Dla Kretynów (Not Another Teen Movie). Wśród dokonań Shapiro znalazła się ponadto muzyka do filmów Davida Mameta Skok (Heist) oraz Hollywood Atakuje (State and Main). Shapiro jest również autorem muzyki do nominowanego do Oscara® filmu dokumentalnego On The Ropes.
Shapiro zajmuje się także komponowaniem muzyki poważnej.
