Narodzinom François Truffaut (6 lutego 1932 r.) towarzyszył skandal. Pochodząca z szacownej, paryskiej rodziny panna Janine de Monferrand urodziła nieślubne dziecko. By nie zaogniać skandalu oddała dziecko do piastunki.
Przez pierwsze trzy lata życia mały François wychowywał się zatem u obcych (w Montmorency, Boissy-Saint Léger). W 1933 r. matka wyszła za mąż za Rolanda Truffaut, który usynowił François, dając mu przy tym swoje nazwisko. W latach 1935-1942 wychowywała wnuka babka, Genevieve de Monferrand. W szkole miał opinię bardzo zdolnego ucznia; ale odkąd zamieszkał z rodzicami zaczął opuszczać się w nauce, stając się równocześnie zapalonym kinomanem.
W wieku czternastu lat zakończył szkolną edukację. Trudnił się wieloma profesjami: był tragarzem, gońcem, recepcjonistą... Jesienią 1948 roku założył, wraz ze swoim przyjacielem, Robertem Lachenay, klub filmowy Le Cercle Cinemane. W wyniku nadużyć finansowych, jakich się przy tym dopuścił, w grudniu tego roku znalazł się w Centrum Obserwacji Młodych Przestępców w podparyskim Villejuif. Z domu poprawczego wyciągnął go wówczas Andre Bazin, znany krytyk filmowy, nazywany "ojcem Nowej Fali" (przez pewien czas Truffaut pracował jako jego sekretarz).
Od kwietnia 1950 roku rozpoczął intensywną współpracę z paryską prasą jako fotograf i reporter. Szybko jednak znużył się dziennikarstwem i w październiku zgłosił się jako ochotnik do wojska. Pomysł z wojskiem zakończył się dezercją i w 1951 r. Truffaut przybył do Paryża. Za namową mistrza Bazina zgłosił się na policję i po aresztowaniu spędził kolejne pół roku w wojsku. Zdegradowany psychicznie wrócił w 1952 r. do Paryż i zamieszkał u Bazinów. Rok później zaczął publikować w "Cahiers du Cinema".
W styczniowym numerze pisma z 1954 r. ukazał się jego artykuł "O pewnej tendencji kina francuskiego", który wywołał burzę i z dnia na dzień zrobił z Truffaut czołową postać młodej krytyki filmowej. Truffaut wykorzystał ten sukces: nawiązał współpracę z wieloma pismami, pisał regularnie po kilka tekstów tygodniowo. Zmienił się tryb jego życia, zaczął dobrze zarabiać i podróżować. W tym przełomowym roku zrealizował też - wspólnie z nowym przyjacielem, Jacquesem Rivette - swój pierwszy amatorski film "Wizyta", a niedługo później został asystentem samego Rosselliniego.
W 1956 r. na festiwalu w Wenecji poznał swoją przyszłą żonę - Madeleine Morgenstern, córkę słynnego dystrybutora. W 1957 r. teściu pomógł mu założyć własną, małą wytwórnię filmową. W ramach wytwórni, która na cześć "Złotej karocy" Renoira została nazwana Les Films du Carosse Truffaut zrealizował latem 1957 r. krótkometrażowy film "Prześladowcy". 1958 r. to rok jego pełnometrażowego debiutu "Czterysta batów", którego sukces w Cannes otworzył przed nim drogę do reżyserskiej kariery.
W styczniu 1959 r. przyszła na świat pierwsza córka Laura, dwa lata później urodziła się Ewa. W 1965 r. małżonkowie rozwiedli się. Latem 1962 r. zaangażował się w projekt, który doprowadził do jego największego krytycznofilmowego osiągnięcia. Po nagraniu wywiadu ze swoim ulubionym reżyserem - Alfredem Hitchcockiem, przygotował opartą na rozmowach książkę "Kino według Hitchcocka". Jej pierwsze francuskie wydanie ukazało się w 1966 r.
Na początku 1968 r. zaangażował się (jak wiele "nowofalowców") w "aferę Langlois", brał istotny udział w akcji przerwania Festiwalu Canneńskiego. Ostatnią wielką miłością w życiu Truffaut była aktorka Fanny Ardant. We wrześniu 1983 r. urodziła się im córka Josephine. Ten szczęśliwy okres jego życia został tragicznie przerwany - latem 1983 r. reżyser zachorował na raka mózgu. Zmarł w Paryżu 21 października 1984 r. Jego wierni fani odwiedzają jego grób na cmentarzu Montmartre.
Źródło: www.film.org.pl
