Aki Kaurismäki
Urodzony 4 kwietnia 1957 roku w Finlandii. Zanim został reżyserem imał się różnych zajęć - był m.in. listonoszem, pomywaczem i krytykiem filmowym. Ze swoim starszym bratem Miką założył firmę produkcyjną i dystrybucyjną. Obaj, Aki i Mika zdominowali fiński przemysł filmowy we wczesnych latach 80. Filmy Akiego z tego okresu to ekscentryczne parodie wielu gatunków (filmu drogi, filmu noir, musicali rockowych). W latach 90. nakręcił w Wielkiej Brytanii film pt. Wynająłem płatnego mordercę, a we Francji - Życie cyganerii, nagrodzone na MFF w Berlinie 1992 nagrodą FIPRESCI. Jego najbardziej znany film to Leningrad Cowboys jadą do Ameryki, o którym sam mówi, że jest to najgorszy film w historii kina, jeśli nie brać pod uwagę filmów Sylvestra Stallone'a. Film Dryfujące obłoki przyniósł mu na MFF w Cannes 1996 nagrodę specjalną jury ekumenicznego oraz nagrodę publiczności na MFF w S?o Paulo. Za swój kolejny obraz Juha otrzymał nagrodę C.I.C.A.E. na MFF w Berlinie.
Jego największym międzynarodowym sukcesem okazał się Człowiek bez przeszłości (2002), który przyniósł Kaurismäkiemu nominację do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny (reżyser nie pojawił się na gali w proteście przeciwko inwazji USA na Irak), a także trzy nagrody na MFF w Cannes. Późniejsze o cztery lata Światła o zmierzchu walczył na tym samym festiwalu o Złotą Palmę.
Jego kino inspirowane jest obrazami Jean-Pierre Melvilla i Roberta Bressona, a z bardziej współczesnych twórców krytycy porównują go często z Jimem Jarmuschem (twórca Nocy na ziemi wystąpił zresztą w niewielkiej rólce w filmie Leningrad Cowboys jadą do Ameryki). Filmy Kaurismäkiego to zazwyczaj kameralne opowieści z życia zwykłych ludzi podlane sosem czarnego i mocno absurdalnego humoru. Kultowe stały się ich ścieżki dźwiękowe wykorzystujące klasyczne rockowe kompozycje z lat 50.
André Wilms (pucybut)
Z Kaurismäkim łączy go podobna droga zawodowa. Zaczynał jako malarz pokojowy i pomocnik na planie, by z czasem stać się jednym z najbardziej szanowanych francuskich aktorów teatralnych, filmowych i telewizyjnych. Stały współpracownik Kaurismäkiego - wystąpił w sześciu jego filmach. Za rolę w Życiu cyganerii otrzymał w 1992 roku Europejską Nagrodę Filmową. Jego charakterystyczną twarz możemy też zobaczyć m.in. w Europa, Europa Agnieszki Holland (1991). Nie unika poważnych wyzwań aktorskich. Trzy lata temu jego głosem przemówił zielony Ogr we francuskiej wersji przeboju Prawdziwa historia kota w butach.
Kati Outinen (żona)
Nazywana jest muzą Akiego Kaurismäkiego. Zagrała w dziewięciu jego filmach, w tym w Człowieku bez przeszłości (2002), który przyniósł jej nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Cannes w 2002 roku. W rodzinnej Finlandii jest popularna dzięki wielu rolom teatralnym i filmowym.
Jean-Pierre Darroussin (detektyw)
Jeden z najbardziej pracowitych francuskich aktorów. Zagrał w ponad 60 filmach, w tym tak znanych jak Bardzo długie zaręczyny Jean-Pierre'a Jeuneta (2004), czy Znamy tę piosenkę Alaina Resnais (1997). Występ w Człowieku z Hawru był jego pierwszym zawodowym spotkaniem z Akim Kaurismäkim.
Little Bob (gwiazda rock and rolla)
Tak naprawdę nazywa się Roberto Piazza. W 1974 roku założył we Francji kultowy zespół Little Bob Story, grający muzykę będącą połączeniem Nowej Fali, bluesa i klasycznego rock 'n' rolla. Jeździli w trasy z takimi gwiazdami jak The Clash, Sex Pistols, Motorhead i The Stranglers. We Francji są żywą legendą i jednym z symboli nadmorskiego miasta Hawr. Nadal koncertują i nagrywają.
Łajka (bardzo inteligentny pies)
Reprezentuje już piąte pokolenie psich aktorów występujących w filmach Kaurismakiego. Jest spokrewniona z Tähtim, który otrzymał niezwykle pożądaną Palmę Dog Award na festiwalu w Cannes za swoją rolę w Człowieku bez przeszłości. Wyróżnienie przyznawane jest od 2001 roku najlepszym psim "aktorom".
