Reklama

"Człowiek, który płakał": DŁUGI OPIS FABUŁY

Mała dziewczynka, Żydówka, o imieniu Fegele mieszka z ojcem i babcią w ubogiej rosyjskiej wiosce. Jest rok 1927. Ojciec Fegele jest kantorem i często śpiewa dla swojej ukochanej córki. Ale groźba prześladowań jest wciąż obecna i dlatego decyduje się on na wyjazd do Ameryki, aby znaleźć tam pracę i dom, do którego mógłby sprowadzić rodzinę.

Wkrótce po jego wyjeździe rozpoczyna się fala pogromów. Babcia Fegele wysyła dziewczynkę razem z dwoma chłopcami i mężczyzną do Ameryki. Ale statek, na który wsiadają, płynie do Anglii. Tam Fegele zajmują się władze, które wysyłają ją do chrześcijańskiego sierocińca. Fegele otrzymuje nowe imię - Suzie i zaczyna chodzić do szkoły. Zostaje jej odebrany jedyny majątek, jaki posiada - złota moneta i podarta fotografia ukochanego ojca.

Reklama

Straszne doświadczenie podróży i samotność, konieczność porzucenia tego, co kochała, sprawiają, że Suzie traci mowę. Nie rozumie i nie używa języka angielskiego, i nikt też nie chce mówić do niej. Inne dzieci dręczą ją i dokuczają pytaniami: Jesteś Cyganką? Skąd przybyłaś? Wymyślają jej, kiedy nie odpowiada i stoi w milczeniu.

Jeden z nauczyciele słyszy, jak Suzie śpiewa cicho samej sobie w jidysz, kiedy widzi Cyganów przechodzących pod bramą szkoły. Zabrania jej używać jidysz, ale uczy angielskiego poprzez naukę angielskich hymnów. W ten sposób Suzie traci swój język, ale odnajduje drugi - śpiew. Rozpoczyna się wymuszana asymilacja.

Mija dziesięć lat. Suzie jest już na tyle dorosła, że może opuścić rodzinę zastępczą. Pragnie odnaleźć ojca. Otrzymuje z powrotem złotą monetę i fotografię. Wyjeżdża do Paryża, gdzie pracuje jako śpiewaczka w chórze. Potrzebuje pieniędzy na wyjazd do Ameryki.

Paryż w końcu lat 30., tuż przed wybuchem II wojny światowej, to świat pełen dekadencji i dziwactw. Tam Suzie spotyka młodą Rosjankę, bardzo ambitną. Zaprzyjaźniają się. Suzie jest nieśmiała i cicha, ale jej powściągliwość równoważy elokwencja i obycie Loli. Żeby zaoszczędzić pieniądze, Lola wprowadza się do Suzie.

Pewnej nocy, kiedy Suzie i Lola pracują podczas elitarnego przyjęcia na zamku, spotykają Dante Domingo, głównego śpiewaka nowej opery. Suzie jest zachwycona pięknem jego głosu, który przypomina jej ojca. Lola jest pod wielkim wrażeniem jego pieniędzy i pozycji. Dante zaś znajduje się pod urokiem Loli, jej jasnych włosów i urody. Jest wyznawcą Mussoliniego i ma aspiracje do bycia prawdziwym Aryjczykiem. Zabiegi Loli odnoszą sukces - otrzymuje pracę dla siebie i Suzie w operze i nawiązuje romans z Dantem.

Trójkę przyjaciół obserwuje Cezar - cygański handlarz końmi pracujący w operze, który dostrzega w Suzie pokrewną duszę, którą rozumie. Przyciąga on uwagę Suzie - pojawia się zawsze milczący, ale nie sposób go nie dostrzec. Cezar zabiera Suzie do swojej grupy Cyganów, aby posłuchała ich muzyki - poruszającej serce kombinacji ekstatycznych rytmów i melodii żałobnych. Suzie w podziękowaniu śpiewa dla nich. Odnajduje w nich ciepło swojej utraconej rodziny.

Wojna się zbliża i Dante zdecydowanie opowiada się po stronie faszyzmu. Znieważa Cezara za to, że jest członkiem wędrownej grupy, „grupy złodziei”, jak twierdzi. Suzie staje po stronie Cezara i Cyganów.

Wrzesień 1939 r. Niemcy wkraczają do Polski. Wielka Brytania i Francja przystępują do wojny. Suzie i Cezar zostają kochankami: żydówka i Cygan, dwoje obcych. Odkrywają, czym jest namiętność. Dla Suzie ten czas jest zarówno politycznym, jak i seksualnym przebudzeniem. Stopniowo Suzie i Cezar stają się sobie coraz bardziej bliscy i stają się sojusznikami w odruchu buntu przeciwko temu, co dzieje się wokół nich.

Pomiędzy Suzie i Lolą dochodzi do pełnego goryczy konfliktu dotyczącego różnego pojmowania lojalności. Lola przeprowadza się do Dantego, ale wkrótce pozbywa się złudzeń. Czuje się samotna i opuszczona, zauważa także, że Dante ogląda się za innymi kobietami.

Niemcy wkraczają do północnej Francji. Zaczyna się ucieczka ludności z Paryża. Pewnej nocy okazuje się, że Suzie jest jedyną śpiewaczką chóru, która pojawia się wieczorem w operze, by towarzyszyć na scenie Dantemu. Na widowni jest tylko garstka słuchaczy. Po występie Dante próbuje uwieść Suzie, podniecony jej oporem i niezłomnością, ale Suzie odtrąca go.

Kiedy Niemcy wkraczają do Paryża, który się nie broni, Dante zaczyna z nimi kolaborować i wkrótce donosi na Suzie.

Lola ostrzega przyjaciółkę o niebezpieczeństwie. Opuszcza Dantego i proponuje Suzie wspólną podróż do Nowego Jorku. Daje Suzie bilet, który zdobyła dzięki swoim kontaktom.

Suzie i Cezar muszą się rozstać. Cezar zamierza walczyć w obronie swojej rodziny i swojej społęczności. Przekonuje Suzie, aby przyjęła ofertę Loli i wyjechała szukać ojca. Kiedy Cezar śpi, Suzie zostawia mu w darze złota monetę, przechowywaną od dzieciństwa.

Podczas podróży przez Atlantyk Lola poznaje starszego Amerykanina, Suzie zaś swoim śpiewem łagodzi niepokoje pasażerów. Przyjaźń pomiędzy dwoma kobietami odżywa. Ale którejś nocy, kiedy Lola pływa w basenie pod pokładem statku, rozpoczyna się bombardowanie statku.

Suzie udaje się ocaleć, ale Lola tonie.

W Nowym Jorku Suzie znowu jest samotna. Jedyną rzeczą, która może dopomóc jej w znalezieniu ojca, jest fotografia, którą otrzymała od babki, zanim udało się jej uciec z rosyjskiej wioski.

Organizacja pomagająca uchodźcom umożliwia jej kontakt z imigrantami, pochodzącymi z rejonów, w których się urodziła. To do nich usłyszała, że gdy jej ojciec dowiedział się o spaleniu wioski i o tym, że wszyscy jej mieszkańcy zostali zamordowani, stracił wiarę. Zdecydował, że już więcej nie będzie śpiewał, zmienił nazwisko i przeniósł się na Zachodnie Wybrzeże.

Suzie przylatuje do Los Angeles, gdzie dowiaduje się, że ojciec jest hollywoodzkim producentem musicali i że jest bardzo chory. Długa podróż Suzie - która rozpoczęła się, gdy opuszczała Rosję jako dziecko - kończy się, gdy Suzie wchodzi do pokoju szpitalnego i odnajduje tam ukochanego ojca. Ojciec otwiera oczy, wymawia imię, którego nie pamiętała i nagle Suzie przypomina sobie kim jest, przypomina sobie język, którym kiedyś mówiła i to jak ojciec śpiewał dla niej. Teraz jest jej kolej. Bierze go za rękę i śpiewa mu kołysankę w jidysz, którą on śpiewał, kiedy była dzieckiem.

materiały dystrybutora
Dowiedz się więcej na temat: Człowiek, który płakał
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy