Postrzeganie świata przy założeniu występowania czterech wymiarów było pełną wyzwania, umysłową łamigłówką dla naukowców już przed dziesiątkami lat. Poczucie czterowymiarowości nie mogło być doświadczone empirycznie. Na przestrzeni dziesięcioleci powstało wiele ważnych publikacji i opracowań na temat czwartego wymiaru i tesserakt – czterowymiarowych odpowiedników sześcianów.
Główny zbiór wiadomości na ten temat to książkaThe Fourth Dimension Simply Explained: A Collection of Essays Selected from those Submitted in the Scientific American's Prize Competition, Henry P Manning, ed. (New York: Munn & Co., 1910)., dostępna również w wersji elektronicznej publikowanej przez Bibliotekę Uniwersytet Virginii: http://etext.lib.virginia.edu/toc/modeng/public/ManFour.html
Przystępną ilustrację tesseraktu podaje również Centrum Geometrii Uniwersytetu stanu Minnesota:
Zaczynasz od punktu.
Kopiujesz ten punkt i przenosisz go w inne miejsce.
Łączysz te punkty. Otrzymujesz odcinek.
Kopiujesz odcinek i przenosisz go pod kątem prostym w innym kierunku. Łączysz odpowiednie punkty. Teraz powstaje zwykły kwadrat.
Kopiujesz kwadrat i przenosisz go pod kątem prostym w innym kierunku. Łączysz odpowiednie punkty. Teraz otrzymujesz sześcian.
Kopiujesz sześcian i przenosisz go w nowym, czwartym kierunek. Łączysz odpowiednie punkty i otrzymujesz tesserakt, – czterowymiarowy odpowiednik sześcianu.
Nowy, czwarty kierunek jest po to, aby wyobrazić sobie tesserakt, odpowiednik sześcianu, który jest teoretyczną, przestrzenną ilustracją czwartego wymiaru.
