"Che. Rewolucja. cz. 1": PRODUKCJA

"Jest ikoną młodzieńczej rebelii i idealizmu, a wydaje mi się że te dwie rzeczy są ponadczasowe, wieczne. Nie interesuje nas obecna sytuacja polityczna na Kubie. Jesteśmy filmowcami, którzy robią film o pewnym okresie czasu widzianym z oczami Che. "Z kimkolwiek nie rozmawialiśmy, poruszaliśmy każdy możliwy wątek, a nasze poszukiwania znalazły się w scenariuszu. Nie jesteśmy w stanie zadowolić wszystkich. Nie da się poza tym przedstawić dokładnie każdego szczegółu. Trzy lata naszych badań i poszukiwań zaowocowały powstaniem CHE - CZĘŚĆ 2. Pierwotnie chcieliśmy pokazać pewną część życia Che z najdrobniejszymi szczegółami. Doszliśmy jednak do wniosku, że kręcąc jedynie CZĘŚĆ 2 widzowie nie pojęliby, dlaczego Che podjął decyzję o wyjeździe do Boliwii.

"Kiedy więc zdecydowaliśmy się dodać wątek kubański i nowojorski, scenariusz zaczął się szybko rozrastać. Wtedy uświadomiliśmy sobie, że musimy zrobić dwa filmy. Kiedy razem z Benicio zainteresowaliśmy się tematem Che i kiedy zaczęliśmy się zastanawiać nad scenarzystami, polecono nam Petera Buchmana, autora "ALEKSANDRA". Przez rok Peter czytał wszystkie możliwe książki, by przygotować się do napisania scenariusza. Kiedy zaczęła się produkcja TRAFFICA, na kilka lat temat został zawieszony. Kiedy powróciliśmy do tego pomysłu, Steven zgodził się go wyreżyserować. To właśnie on chciał opowiedzieć jeszcze o tym, co działo się na Kubie i w Nowym Jorku i jeszcze raz uważnie przyjrzeć się sytuacji w Boliwii. "Jeśli chodzi o scenariusz to najtrudniejsze dla Stevena i Benicio było to, że zdobyliśmy mnóstwo informacji, spotkaliśmy wielu wspaniałych ludzi, którzy opowiedzieli nam swoje niesamowite historie," mówi dalej Bickford. "Wielkim wyzwaniem było połączyć wszystko to, czego się dowiedzieliśmy w jedną historię i opowiedzieć ją w wiarygodny sposób. Zgłaszało się mnóstwo autorów chcących pomóc Stevenowi w napisaniu jego scenariusza. Wtedy zadzwonił Peter, powiedział że zakończył swój research. Byłam mu za to bardzo wdzięczna. Jego wkład w ułożenie struktury tego filmu był ogromny."

Buchman wspomina: "Pamiętam, że zadzwoniłem do Laury jakoś pięć lat po skończeniu moich badań i powiedziałem jej, że jeśli będą potrzebować scenarzysty, który mógłby usiąść ze Stevenem, jestem do dyspozycji. To było dwa i pół roku temu. Potem spotkałem się z nim i Benicio w Nowym Jorku. Zależało mi na boliwijskim wątku, ponieważ jest w nim tragiczne zakończenie historii, o której chciałem dowiedzieć się więcej. Tak naprawdę nie wiedzieliśmy, co działo się wcześniej. "Kiedy wróciłem do domu, napisałem scenariusz podzielony na trzy części: życie Che i rewolucja na Kubie w pierwszej, jego upadek w drugiej i pomiędzy nimi jego podróż do Nowego Jorku na konferencję ONZ. Minusem filmu, w którym byłoby tyle do opowiedzenia jest to, że jak tylko zaczynasz wciskać to w dosyć sztywne ramy czasowe, zaczynasz wypaczać całą historię. Wszyscy zdawaliśmy sobie sprawę, że mamy dużo do stracenia. Osobiście staram się zawsze pozostawać wierny opowiadanej historii, ale w tym wypadku, po obu stronach barykady stało wiele zaangażowanych ludzi. Wtedy Steven wyszedł z pomysłem zrobienia dwóch filmów.

Nakręciliśmy więc przemówienie Che na walnym zgromadzeniu ONZ w 1964 roku. Laura powiedziała mi wówczas, "Czyż to nie wspaniały moment?" z czym oczywiście byłbym się zgodził, gdyby nie fakt, że od tamtej chwili miałem do napisania dwa scenariusze! Musiałem na nowo przemyśleć całą strukturę historii, ponieważ na początku napisałem bardzo skondensowaną jej wersję. Potrzebowałem powrócić do przeszłości, w co zaangażowali się również Steven, Benicie i Laura."