Daniela Kolarova (Eliska Tkalounova)
Jedna z najbardziej znanych aktorek teatralnych i filmowych ukończyła praską Akademię Aktorską na wydziale teatralnym (DAMU) i współpracowała z teatrem Neumanna do roku 1970. W 1971 przyłączyła się do teatru na Vinohradah. Wlatach siedemdziesiątych zyskała sobie spora popularność udziałem w znanych serialach, np. "Szpital na peryferiach" (Nemocnice na kraji mesta). Na trzecim roku studiów miała już za sobą głośny debiut w sztuce Soukroma vichrice (1967, reż. Hynek Bo can). Z kolegą z roku Jaromirem Hanzlikiem grała także w serii popularnych filmów Slasti otce vlasti ("Królewskie igraszki", 1969, reż. Karel Stekly), Noc na Karlstejne ("Noc w Karlsztejnie", 1973, reż. Zdenek Podskalsky) i Léto s kovbojem (1976, reż. Ivo Novak). Zdenek Sverak poznał ją na planie filmu Jirzi Menzela Na samote u lesa ("Na skraju lasu" - 1976) gdzie zagrała jego żonę, pojawiła się także na planie filmu Kulovy blesk ("Piorun kulisty" - 1978, reż. Zdenek Podskalsky i Ladislav Smoljak), Setkani v cervenci (1978, reż. Karel Kachyňa) i w komediach dla dzieci Lucie, postrach ulice, ?a zase ta Lucie oba filmy z roku 1984, w rezyserii Jindricha Polaka). W latach dziewięćdziesiątych jej aktywność zawodowa zmalała, gdyż zajęła się polityką. Po raz pierwszy pracowała z Janem Sverakiem na planie Obecna skola ("Szkoły podstawowej", 1991), a potem przy Akumulator 1 ("Akumulator 1", 1994) gdzie grała ponownie żonę Zdenka Sveraka. Można ją było także zobaczyć w drugoplanowej roli w filmie Tmavomodry svet ("Ciemnoniebieski świat" - 2001).
Tatiana Vilhelmova (helenka)
Jedna z najpopularniejszych aktorek swojego pokolenia. Po raz pierwszy pojawiła się na ekranie w filmie Sasy Gedeon Indianské léto ("Indiańskie lato"). W kolejnych latach stworzyła cały szereg intrygujących postaci, za które była sześciokrotnie nominowana do Czeskich Lwów.
Najbardziej znane filmy z jej udziałem to: Septej (1996, reż. David Ondri cek), Navrat idiota (1999, reż. S. Gedeon), Divoké v cely (2001, reż. Bohdan Slama), Duse jako kaviar (2004, reż. Milan Cieslar) oraz dramat telewizyjny Andrei Sedla ckovej Můj otec a ostatni muzi (2003) i Krasny cas (2006). W roku 2003 reprezentowała Czechy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie gdzie zdobyła nagrodę Shooting Star. Tatiana zdobyła Czeskie Lwy dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Bohdan Slama's Stesti ("Szczeście", 2005). W roku 2007, po zagraniu w Vratné lahve ("Butelki zwrotne"), przygotowuje się do roli w filmie Jana Hrebejka Medvidek.
Jiri Macha cek (robert Landa)
Muzyk, aktor i prezenter, aktywnie uczestniczący w życiu filmowym Czech od połowy lat dziewięćdziesiątych minionego stulecia. Po raz pierwszy dał się zauważyć na planie filmu Sasy Gedeon Navrat Idiota ("Powrót idioty" - 1999), aczkolwiek dopiero rola w komedii Davida Ondri cka Samotari ("Samotni" - 2000), przyniosła mu nagrodę Czeskich Lwów. Z Davidem Ondri czkiem współpracował też przy filmie Jedna ruka netleska (2003), do którego pisał także scenariusz. Wspólnie z Janem Hrebejkiem nakręcił Horem Padem (2004), a potem Kraska v nesnazich (2006) aktualnie powinien pojawic się w nowej komedii Hrebejka Medvidek. W teatrze In Divadlo Na Jezerce gra też w sztuce Na dotek reżyserowanej przez Hrebejka.
Pavel Landovsky (rezac)
Aktor, reżyser i dramaturg, który stał się żywym symbolem liberalnego podejścia do sztuki i życia. Po nieudanej próbie dostania się na studia w praskiej Akademii Aktorskiej na wydziale teatralnym (DAMU), spróbował szczęścia w szkołach teatralnych na prowincji. W roku 1966 wstąpił do Cinoherni klub. Pod koniec lat sześćdziesiątych był już jednym z najpopularniejszych aktorów czeskich. W latach siedemdziesiątych podpadł władzy i musiał emigrować do Austrii, gdzie był bardzo aktywny w teatrze nie stroniąc także od ról filmowych. Jest autorem kilku słuchowisk radiowych w cyklu Hour Hotel Keeper. Po roku 1990 ponownie zaczął pojawiać się w czeskich filmach. Jego filmografia obejmuje dziesiątki ról - aby wymienić tylko najważniejsze warto cofnąć się do lat 60tych: Svatba jako remen (1967, reż. Jiri Krej cik), Soukroma vichrice (1967, reż. Hynek Bo can), Utrpeni mladého Boha cka (1969, reż. Frantisek Filip) i Ja, truchlivy Bůh (1969, reż. Antonin Kachlik). Nastepnie grał w Psi dostihy i Nesnesitelna lehkost byti ("Nieznośna lekkość bytu" - 1988, reż. Philip Kaufmann). Po powrocie do ojczyzny zagrał u Jana Nemeca w V zaru kralovské lasky (1990) I stworzył niezapomniana kreację majora Terazky w adaptacji najpopularniejszej powieści Svandrlika Cerni baroni (Czarni baronowie - 1992, reż. Zdenek Sirovy). Spośród innych tytułów warto wymienić Amerika (1994, reż. Vladimir Michalek), Cesta pustym lesem (1997, reż. Ivan Vojnar), Nejasna zprava o konci sveta (1997, reż. Juraj Jakubisko) czy Kousek nebe (2005, reż. Petr Nikolaev).
Jan Budar (ÚLISNY)
Aktor, muzyk i scenarzysta, absolwent Akademii Jana cka (JAMU) w Brnie. Pracował w teatrze Divadlo na provazku a potem, po przeniesieniu do Pragi, w Narodowym. Wiele razy nominowany do nagrody Teatralnego Talentu Roku. Zyskał szerszą popularność po występie w Nuda v Brne (2003, reż. Vladimir Moravek), do którego współtworzył scenariusz, napisał muzykę i wcielił się w rolę głównego bohatera Standy Pichlika. Film ten zdobył 5 Czeskich Lwów - wliczając w to nagrody za Najlepszy Scenariusz i Najlepszego Aktora. Z reżyserem Vladimirem Moravkiem stworzył komedię Hrubes a Mares jsou kamaradi do deste (2005, także scenariusz, muzyka i aktorstwo). W roku 2004 otrzymał nagrodę Czeskich Lwów za rolę drugoplanową w filmie Mistri (reż. Marek Najbrt), i zagrał w Horem Padem (reż. Jan Hrebejk); w tym samym roku pojawił się jeszcze na ekranach w Duse jako kaviar (reż. Milan Cieslar), a w 2005 zagrał jedną z głównych ról w eksperymentalnej biografii Jana Nemeca Toyen. W roku 2006 pojawił się w dramacie Pravidla lzi (reż. Robert Sedla cek).
