Po śmierci rodziców w 1925 roku nierozłączne dotąd sześcioletnie bliźniaczki – Anna oraz Lotte Bamberg zostają rozdzielone przez krewnych. Anna zostaje w Niemczech, gdzie dorasta w surowej i mało przyjaznej atmosferze farmy wuja Heinricha i jego despotycznej żony Marthy. Chorą na gruźlicę Lottę zabierają dalecy kuzyni z Holandii; ich dom okazuje się pełen miłości i oddania.
Rozdzielone siostry desperacko usiłują się skontaktować, spotkania obawiają się jednak obie niechętne sobie rodziny. Anna i Lotte żyją w skrajnie różnych środowiskach; Lotte dzięki opiece i miłości przybranych rodziców wyrasta na typową pannę z dobrego domu; ładną, uzdolnioną muzycznie i pozbawioną większych trosk. W tym samym czasie Anna pracuje ponad siły; celowo uznana przez wujostwo za niedorozwiniętą umysłowo zostaje darmowym parobkiem. Lotte pisze do siostry mnóstwo listów; dopiero po latach dowie się, że nigdy nie zostały wysłane. Setki kilometrów dalej okrutna ciotka informuje wypatrującą listu Annę, że jej siostra umarła na gruźlicę.
Bliźniaczki dorastają. Kiedy zakochana w żydowskim muzyku Lotte podejmuje studia, jej siostra nadal rozpaczliwie pragnie pójść do szkoły powszechnej. Dla Anny sprawy przybierają jeszcze gorszy obrót, kiedy na jaw wychodzi jej znajomość z młodym nazistą. Wściekły wuj – katolik bije ją do nieprzytomności. Skatowana dziewczyna dzięki pomocy miejscowego księdza zaczyna nowe życie. W końcu siostry odkrywają prawdę o sobie: do pierwszego od lat spotkania dochodzi w przededniu wybuchu II wojny światowej. Mimo napiętej sytuacji politycznej Lotte wyjeżdża z Holandii do Niemiec; na miejscu okazuje się, że kobiety dzieli nie tylko symboliczna granica.
Po kilkudziesięciu latach bliźniaczki spotykają się przypadkiem w belgijskim SPA. Schorowana i zmęczona życiem Anna natychmiast rozpoznaje wciąż elegancką siostrę, jednak Lotte za wszelką cenę unika konfrontacji. Anna jest zdesperowana; pragnie odzyskać stracone w samotności lata. Kiedy Lotte ucieka do pobliskiego lasu, wreszcie nadarza się okazja do szczerej rozmowy: wyczerpane spacerem kobiety gubią drogę. Oparte o drzewo zanurzają się w długich wspomnieniach, którym sprzyja zapadający zmrok. Dla Anny będzie to najważniejsza rozmowa w życiu...
Scenariusz filmu został oparty na holenderskim bestsellerze autorstwa Tessy de Loo. Przejmującą opowieść o losach dwóch sióstr przeczytało w Holandii i Niemczech ponad 3,5 miliona osób. Na film wybrało się do kin 590 tysięcy widzów w ciągu pierwszych trzech miesięcy wyświetlania. W tej chwili „Bliźniaczki” są na szczycie listy najchętniej oglądanych filmów w Holandii.
W 2004 roku „Bliźniaczki” zostały nominowane do Oskara w kategorii „Najlepszy Film Nieanglojęzyczny”. Ogromnym atutem filmu są również znakomite zdjęcia autorstwa polskiego operatora Piotra Kukli. W roku 2003 Kukla został nagrodzony Srebrną Żabą na festiwalu Camerimage.
