Jak doszło do obsadzenia Pani w roli Anny?
Pewnego dnia w lipcu 2002 roku znalazłem w skrzynce list od Patrice’a Leconte’a. Natychmiast wiedziałam, że to od niego. Poznałam na kopercie jego charakter pisma i czerwony atrament, którego zawsze używa do korespondencji. Od czasu pracy nad filmem „Monsieur Hire” wdzieliśmy się kilka razy. Rozmawialiśmy o wspólnych planach, ale do naszej współpracy nie dochodziło. To świetny reżyser, byłam więc zachwycona, kiedy zaproponował mi główną rolę w swoim najnowszym filmie.
Kiedy się spotkaliśmy, dał mi do przeczytania scenariusz. Nie miałam wątpliwości. Od razu chciałam zagrać Annę w BLISKICH NIEZNAJOMYCH. Doceniam przede wszystkim subtelność dialogów Jérôme’a Tonnerre’a. To dobrze wróżyło mojej roli.
Nigdy wcześniej nie występowała Pani u boku Fabrice’a Luchini.
Wiele opowiadała mi o nim moja siostra, autorka kostiumów, która pracowała przy pięciu filmach z jego udziałem. Wydawał się być ciekawym człowiekiem. Jest nieco powściągliwy i nieśmiały, ale w pracy okazał się zaangażowanym partnerem. Ma poczucie humoru, więc na planie czas upływał bardzo miło. Było między nami prawdziwe porozumienie.
Grana przez panią postać rozwija się, ewoluuje.
To najistotniejszy aspekt mojej roli. Kiedy czytałam scenariusz, zastanawiałam się, kim jest Anna, czy jest przewrotna, wyrachowana, a może po prostu słaba? Jej małżeństwo legło w gruzach, mąż jej nie pragnął, a ona nagle stanęła przed obliczem nieznajomego mężczyzny, którego pożąda.
Annę obezwładniają jej własne uczucia i powodują, że czuje się zagubiona. Wszystko dzieje się w aurze mrocznej tajemnicy.
Wcześniej grałam już emocjonalnie złożone postacie. W BLISKICH NIEZNAJMYCH ważnym było, żeby widzowie bali się bohaterki, nie mogli przewidzieć jej reakcji.
Kiedy Anna mówi do Williama: „To odrażające. Ty wiesz wszystko o mnie, a ja nic o tobie. Mogłabym cię zabić” nie wiemy, czy naprawdę byłaby do tego zdolna! Może ma pistolet w torebce?
Jednocześnie Anna to bardzo wrażliwy człowiek. Właśnie ta wrażliwość przyciąga Williama, sprawia, że chce słuchać nieznajomej, że nie może się jej oprzeć. Kolejne spotkania z nieznajomym sprawiają, że Anna się zmienia. Im bardziej zaangażowana jest w nową znajomość, tym bardziej się otwiera i rozkwita. Zaczyna nosić ubrania w jaśniejszych kolorach, pozbywa się rękawiczek, płaszcza przeciwdeszczowego. Każde spotkanie z Williamem prowadzi ją na wyższy poziom poznania samej siebie. Mimo tego, że William nie jest prawdziwym psychiatrą, Anna doświadcza swoistej terapii. Podobnie w przypadku Williama. Spotkania z Anną mają dla niego uzdrawiający charakter.
Czy realizacja zdjęć zgodna z porządkiem scen w scenariuszu pomagała w kreacji złożonej roli?
Moja postać jest bardzo skomplikowana, zmienia się w ciągu całego filmu. Dlatego realizacja zdjęć zgodnie ze scenami opisanymi w scenariuszu bardzo mi pomogła w opracowaniu spójnej przemiany bohaterki. Film kręcony był w studio. To jest jak wynajmowanie domu na dłuższy czas. Jednego dnia siedziałam na sofie, następnego przy oknie. Miałam swoje miejsca, z którymi się oswajałam. Dzięki temu koncentrowałam się tylko na przemianach bohaterki.
Twoja bohaterka często używa w filmie wulgarnych słów.
Od początku wiedziałam, że to nie będzie łatwa rola. Na co dzień nie używam wulgarnego języka i obawiałam się, że przed kamerą będę się czerwienić. Wulgaryzmy w filmie są cytatami męża Anny. Podkreślają jej nieobliczalny stan oraz kontrast pomiędzy jej wrażliwością a jego brutalnością.
Jak przebiegała twoja współpraca z Patricem Lecontem?
Podchodzimy do pracy w podobny sposób. Patrice opiera się na swojej intuicji i wie, jak być skutecznym bez ciągłego analizowania każdego szczegółu. Dzieli się z innymi swoim entuzjazmem i reżyserską wizją.
Filmografia - Sandrine Bonnaire
2004 - LE COU DE LA GIRAFE, reż. Safy NEBBOU
2004 - L’EQUIPIER, reż. Philippe LIORET
2003 - BLISCY NIEZNAJOMI, reż. Patrice LECONTE
2002 - RESISTANCE, reż. Todd KOMARNICKI
2001 - C'EST LA VIE, reż. Jean-Pierre AMERIS
2000 - MADEMOISELLE, reż. Philippe LIORET
1998 - WSCHÓD-ZACHÓD, reż. Régis WARGNIER
1998 - KOLORY KŁAMSTWA, reż. Claude CHABROL
1997 - SECRET DE FAMILLE , reż. Jacques RIVETTE
1997 - STOLEN LIFE, reż. Yves ANGELO
1996 - CIRCLE OF PASSION, reż. Charles FINCH
1995 - A JUDGEMENT IN STONE, rez. Claude CHABROL
1994 - SECRETS SHARED WITH A STRANGER, reż. Georges BARDAWIL
1992 - JOAN THE MAID – THE PRISONS, reż. Jacques RIVETTE
1992 - JOAN THE MAID – THE BATTLES, reż. Jacques RIVETTE
1991 - PARYSKIE NIEBO, reż. Michel BENA
1991 - DŻUMA, rez. Luis PUENZO
1990 - POD WIECZÓR, reż. Francesca ARCHIBUGI
1989 - CAPTIVE DU DESERT, reż. Raymond DEPARDON
1988 - THICK SKINNED, reż. Patricia MAZUY
1987 - POD SŁOŃCEM SZATANA, reż. Maurice PIALAT
1987 - KILKA DNI ZE MNˇ, reż. Claude SAUTET
1987 - MONSIEUR HIRE, reż. Patrice LECONTE
1987 - LES INNOCENTS, reż. André TECHINE
1986 - LA OURITAINE, reż. Jacques DOILLON
1985 - VAGABOND, reż. Agnès VARDA
1985 - LE MEILLEUR DE LA VIE, reż. Renaud VICTOR
1984 - POLICJA, rez. Maurice PIALAT
1983 - ZA NASZˇ MIŁOŚĆ, reż. Maurice PIALAT
