JODIE FOSTER (Meg Altman) zdobyła nagrody Akademii dla najlepszej aktorki za role ofiary gwałtu w filmie Oskarżeni (1988) i za wcielenie się w postać agentki Clarice Starling w Milczeniu owiec (1991). W roku 1991 Foster zadebiutowała w roli reżysera, kręcąc przychylnie przyjęty przez krytykę film Tate mały geniusz, w którym wzięła także udział. W roku 1995 wyreżyserowała swój drugi film, Home for the Holidays, którego była także producentką. Ostatnio widzieliśmy ją jako gwiazdę filmu Anna i król. Wcześniej wystąpiła w filmie Roberta Zemeckisa Kontakt. W roku 1992, Foster założyła firmę Egg Pictures, która wyprodukowała, między innymi, Nell (1994), za który aktorka zdobyła nominację do Oskara, Home for the Holidays (1995), film telewizyjny The Baby Dance (1998), (zdobywcę nagrody Peabody, czterech nominacji do nagrody Emmy i trzech nominacji do nagrody Złotego Globu, w tym za najlepszy film telewizyjny), i Waking the Dead, z udziałem Billy’ego Crudupa i Jennifer Connelly, którego reżyserem był Keith Gordon. W roku 1996 Egg Pictures wyprodukowała także film L'Haine.
Kariera Foster rozpoczęła się, gdy miała ona 3 lata. Występowała wtedy w reklamówkach telewizyjnych. Wkrótce grała w licznych serialach telewizyjnych, wśród nich w The Courtship of Eddie's Father, My Three Sons i Paper Moon. Na ekranie kinowym zadebiutowała mając osiem lat, w filmie Napoleon i Samantha.
Uznanie krytyków i międzynarodową sławę przyniosły jej jednak dwa inne filmy. Pierwszy to Alicja już tu nie mieszka (1974), drugi natomiast to Taksówkarz (1976) Martina Scorsese'a, w którym zagrała nastoletnią narkomankę i prostytutkę. Za tę właśnie rolę otrzymała pierwszą w swej karierze nominację do Oskara.
Jest, jak na razie, jedyną aktorką amerykańską, która zdobyła w jednym roku dwie nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej: dla najlepszej aktorki drugoplanowej i dla najlepszej debiutantki, odpowiednio za role w Taksówkarzu i w Bugsy Malone.
In 1976 roku Foster zagrała w czterech filmach: Bugsy Malone, Echoes of a Summer, The Little Girl Who Lives Down the Lane i w Taksówkarzu. Wszystkie te filmy zaprezentowano na festiwalu filmowym w Cannes. Foster pojawiła się też w filmach takich jak: Tom Sawyer (1973), Freaky Friday (1977), Foxes (1980), Hotel New Hampshire (1984), Le Sang des Autres" (1984), do którego sama nagrała dialogi w języku francuskim, Siesta (1987), Stealing Home (1988) i Five Corners (1988). Widzieliśmy ją też w Shadows and Fog, Sommersby i w Mavericku.
Foster w 1984 roku ukończyła z wyróżnieniem uniwersytet Yale, zdobywając tytuł licencjata literatury.
Wkrótce zobaczymy ją w filmie The Dangerous Lives of Altar Boys, który na ekranach kin pojawi się w lipcu.
FOREST WHITAKER (Burnham) to jeden z najbardziej cenionych hollywoodzkich aktorów, reżyserów i producentów, którego talent podziwialiśmy w rozlicznych rolach ekranowych. W tym roku na ekrany kin wejdzie kilka filmów z jego udziałem, bądź też takich, których był reżyserem lub producentem. Niedługo ujrzymy go w filmie Phone Booth Joela Schumachera, gdzie wystąpi wraz z Colin Farrell. Będziemy mogli też go obejrzeć w filmie akcji Fourth Angel, gdzie jego przeciwnikiem będzie Jeremy Irons. Whitaker był także producentem wykonawczym i aktorem w filmie Green Dragon, pierwszym dziele, jakie zrealizowała jego firma, Spirit Dance Entertainment. W lutym mogliśmy go zobaczyć w noweli filmowej John Henry. Niedawno wyprodukował też film The Bill Porter Story, w którym wystąpił William H. Macy. Whitaker zajmuje się obecnie wstępnymi przygotowaniami do produkcji filmu Fat Albert, jaki wyreżyseruje dla Twentieth Century Fox. Zdjęcia do filmu rozpoczną się w kwietniu tego roku.
W roku 2000, Whitaker zagrał główną rolę w filmie Ghost Dog: Droga samuraja, wyreżyserowanym przez Jima Jarmuscha. Film miał premierę w roku 1999 podczas festiwalu w Cannes i zyskał sobie uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków. Był nominowany do nagrody Independent Spirit Award. Dwa lata wcześniej Whitaker dostał nagrodę dla najlepszego aktora na festiwalu w Cannes. Przypadła mu ona za wspaniałe przedstawienie legendy jazzu, Charliego Markera, w filmie Clinta Eastwooda Bird. Za tę role otrzymał też nominację do nagrody Złotego Globu Whitaker zdobył światową sławę dzięki roli Judy’ego, brytyjskiego żołnierza porwanego przez IRA w filmie Neila Jordana Gra pozorów. Whitaker odnosi także sukcesy telewizyjne, zdobył nominację do nagrody CableAce Award za udział w filmie Last Light, wyreżyserowanym przez Kiefera Sutherlanda. Pojawił się także w filmie Criminal Justice, i w The Enemy Within, za który aktor otrzymał nominację do nagrody Gildii Scenarzystów Filmowych.
Whitaker był producentem wykonawczym filmu telewizyjnego Feast of All Saints Anne Rice. Pracował także nad Witness Protection dla HBO, Light It Up, wziął udział w Fenomenie – u boku Johna Travolty, Gatunku, Smoke, Ready to Wear Roberta Altmana, Jason's Lyric, Plutonie, Good Morning Vietnam, Consenting Adults, Stakeout, Kolorze pieniędzy, Johnny Handsome, Downtown, Diary of a Hit Man, Inwazji porywaczy ciał, Vision Quest i w Beztroskich latach w Ridgemont High.
Pierwszym filmem fabularnym, jaki wyreżyserował Whitaker, był Czekając na miłość, w którym udział wzięli Angela Bassett, Whitney Houston, Lela Rochon i Loretta Devine. Wcześniej zajmował się reżyserią przy filmie telewizyjnym Strapped, za który otrzymał nagrodę dla najlepszego młodego reżysera na festiwalu filmowym w Toronto. Ostatnim, wyreżyserowanym przez niego obrazem, był film Ulotna nadzieja, z udziałem Sandry Bullock.
Firma Whitakera, Spirit Dance Entertainment, zajmuje się produkcją filmów fabularnych i telewizyjnych, a także działalnością muzyczną. Posiada oddziały w USA i Wielkiej Brytanii. Oddział londyński współpracuje z firmą FilmFour, sprawując opiekę nad młodymi reżyserami pochodzenia azjatyckiego i afrykańskiego. Whitaker podpisał ostatnio umowę, na mocy której będzie współprodukował filmy wraz z Twentieth Century Fox. Podobna umowa, dotycząca filmów telewizyjnych, została podpisana z HBO. Whitaker współpracuje z wieloma organizacjami charytatywnymi. Jest honorowym prezesem organizacji Penny Lane, zajmującej się opieką nad nastolatkami będącymi ofiarami gwałtu. Aktor pomaga też w realizacji programu 4‑D AII‑Stars, bierze też udział w The Watts Cinema Project.
Whitaker mieszka wraz z żoną i dziećmi w Los Angeles.
Od początku swej kariery muzycznej DWIGHT YOAKAM (Raoul) udowadniał, że jest kimś znacznie więcej niż tylko kolejnym facetem z gitarą i w kapeluszu. Yoakam jest w tej chwili kimś znacznie więcej niż tylko gwiazdą country. Jest równie ceniony jako aktor. Po ukończeniu w 1977 roku liceum, w którym zajmował się amatorsko aktorstwem, Yoakam przeprowadził się do Nashville, by zająć się swą karierą muzyczną. W tym okresie Nashville odchodziło od tradycyjnej piosenki country, jaką wykonywał młody piosenkarz. Po krótkim pobycie w stolicy country, Yoakam przeprowadził się do Kalifornii, gdzie wykonywana przez niego muzyka znalazła swoich odbiorców. W roku 1982 spotkał producenta i wirtuoza gitary Pete’a Andersona. Wtedy właśnie rozpoczęła się ich wspólna działalność, która dla muzyki country jest tym, czym współpraca Micka Jaggera i Keitha Richardsa dla rocka. Kiedy firma ubezpieczeniowa wypłaciła muzykowi odszkodowanie za uszkodzenie samochodu w wypadku drogowym, zdołał wyprodukować doskonały technicznie minialbum, na którym po raz pierwszy pojawiło się coś, co krytycy muzyczni określili potem mianem „brzmienia Dwighta Yoakama”. W dwa lata później na rynku pojawił się kolejny minialbum, zatytułowany Guitars, Cadillacs, Etc., Etc. Wydała go niezależna firma Oak. Po ukazaniu się płyty wyruszył w trasę koncertową, gdzie grał wraz z Los Lobos i The Violent Femmes. Yoakam, grający tradycyjną country, znalazł uznanie nie tylko wśród wielbicieli tej muzyki, lecz również wśród fanów punka i rockabilly. Dzięki temu zwrócił na siebie uwagę wielu firm nagraniowych.
W roku 1985 podpisał umowę z firmą Reprise Rekord, należącą do Warner Brothers.
Po zadbaniu o swą karierę muzyczna, Yoakam zajął się aktorstwem. W roku 1991 pojawił się jako piosenkarz country w odcinku serialu P.S.I. Luv U. Był to początek jego zawodowej kariery aktorskiej. Rok później młody aktor zadebiutował w filmie fabularnym, występując w filmie Nicolasa Cage’a i Dennisa Hoppera Red Rock West. W roku 1993 światło dzienne ujrzał najlepszy w dotychczasowej karierze album artysty, zatytułowany This Time. Ogólnoświatowa trasa koncertowa, promująca płytę, trwała ponad rok. W tym samym roku wystąpił w sztuce Southern Rapture, wyreżyserowanej przez Petera Fondę, w Met Theatre w Los Angeles. W roku 1994 otrzymał pierwszą nagrodę Grammy za singiel z albumu This Time, zatytułowany Ain't That Lonely Yet. Wystąpił także w filmie telewizyjnym Roswell. Dwa lata później pojawił się w jednej z głównych ról w filmie Billy’ego Boba Thorntona Sling Blade. Jego rola Doyle’a Hargravesa zdobyła sobie uznanie zarówno krytyków, jak i publiczności. Pod koniec lat 90. Yoakam udanie godził dwa kierunki swej kariery – muzyczny i filmowy. W roku 1998, podczas kręcenia zdjęć do filmu The Newton Boys, Yoakam napisał swój najbardziej osobisty album, A Long Way Home. Początek 1999 roku przyniósł mu nagrodę Grammy za piosenkę Same Old Train z albumu Tribute to Tradition, nagranego przez niego i kilku innych artystów.
Yoakam zajął się ostatnio reżyserią i scenopisarstwem. W filmie South of Heaven, West of Hell (2000), pojawił się nie tylko jako autor – był też reżyserem i współautorem scenariusza.
JAREDA LETO (Juniora) widzieliśmy niedawno w filmie Requiem for a Dream Darrena Aronofsky’ego, gdzie wystąpił u boku Ellen Bursztyn. W zeszłym roku Leto zagrał kilka ról drugoplanowych, w filmach takich jak: wyreżyserowany przez Davida Finchera Podziemny krąg, z udziałem Brada Pitta i Edwarda Nortona, American Psycho w reżyserii Mary Harron, z udziałem Christiana Bale’a, Cienka czerwona linia Terrence’a Malicka, w którym wystąpił Sean Penn, Girl, Interrupted, z udziałem Winony Ryder, a także w filmie Jamesa Tobacka Black and White, z udziałem Roberta Downey’a, Jr.
Wystąpił też w filmach Urban Legend, Switchback, Prefontaine i How to Make an American Quilt.
KRISTEN STEWART (Sarah) wystąpiła niedawno w filmie The Safety of Objects, w którym główne role zagrali Glenn Close i Dermot Mulroney.
