Wiejski gospodarz, stary kawaler , lecz „znawca” kobiet – Stasio Tuchała (Roman Kłosowski ) odprawia do Ameryki swoją siostrę, z którą całe życie mieszkał i gospodarował na kilku hektarach swego gospodarstwa, położonego we wsi Sucha Wólka. Wracając z lotniska zabiera do wsi poznanego po drodze młodzieńca – Janka ( Cowboy), któremu „załatwia” z proboszczem tutejszej parafii ( Krzysztof Cugowski ) pracę organisty. Szybko okazuje się, że Stasio nie potrafi samemu poradzić sobie nawet z tak niewielkim , jak jego, gospodarstwem. Całe życie, w końcu, był chałupnikiem wyplatającym wiklinowe koszyki, a nie rolnikiem. Problemy Stasia szybko stają się problemami jego dwóch przyjaciół – Wacława ( Andrzej Grabowski ) i Hendryka ( Marek Perepeczko ), którzy postanawiają go ożenić. Kandydatki same pchają się w małżeńskie sidła. O rękę Stasia rywalizują dwie wiejskie gospodynie – Elżunia ( Irena Kownas ) i Balbinka ( Iwona Belska ), które staraja si wszelkimi sposobami zdobyć jego zaufanie i miłość. Skutecznie też odpędzają od niego Wierę – emigrantkę z Ukrainy, która ciągle kręci się przy jego zabudowaniach. Ale Stasio nie chce wiejskiej baby za żonę. Marzy raczej o takiej pannie, jakie widuje się w kolorowych pisemkach. Zdradza się ze swymi pragnieniami Wacławowi i Hendrykowi. Ci wpadają na genialny ( ich zdaniem ) pomysł napisania prasowego anonsu. Aby jednak prawdopodobieństwo jego powodzenia było większe, nieźle w owym anonsie „zmyślają”. Praktycznie nic się nie zgadza z rzeczywistością. Napisany anons wędruje do prasy. Teraz wystarczy tylko czekać na jego efekty.
Równocześnie, inny przyjaciel Stasia – tutejszy sołtys i najlepszy w gminie gospodarz – Wojtuś ( Bartek Żukowski ) zdradza się ze swą nieszczęśliwą i niespełnioną miłością do Mariolki z sąsiedniej wsi. Co dzień przychodzi do Stasia, by ten – jako człowiek światowy – doradził mu jak napisać do niej miłosny list. Jest tak w Mariolce zakochany, że na ostatniej wiejskiej zabawie pobił jej „obstawę” , bo Mariolka okazuje się być dziewczyną Mokrego ( Piotr Cugowski ), biznesmana z Mokrej Wólki i postrachu okolicznych wiosek, zajmującego się podejrzanymi interesami. Po bójce z bandą Mokrego, nad Suchą Wólką zawisa groźba zemsty ze strony ludzi Mokrego, którzy odgrażają się, że po mszy, w niedzielę , całą wieś z dymem puszczą...
Mijają kolejne dni. Wieś czeka niedzieli i wizyty bandy Mokrego, Wacław i Hendryk efektów danego do prasy anonsu, a Stasio z trudem „wiąże koniec z końcem”. O dziwo – prawie przymierającego głodem – ratuje z opresji
Zaskakujący podarek w postaci chleba i kiełbasy, pozostawiony pod jego nieobecność na stole. Jest też tajemniczy bukiecik leśnych fiołków. Stasiowi nie udaje się odszukać tajemniczego dobroczyńcy. Obserwatorem wszystkich zdarzeń jest Janko, który jako człowiek z innego świata, odbiera wiejską rzeczywistość jak obrazki z „Dzikiego Zachodu”. Przypadkowo też trafia na zagadkową skrzynię, którą Proboszcz przechowuje „na chórze” w kościele.
Póki co, nie udaje mu się jednak odkryć tajemnicy skrywanej przez Proboszcza.
Wreszcie nadchodzi dzień, kiedy oczekiwane panny przyjeżdżają. Jest akurat sobota, Wacław i Hendryk siedzą – jak zwykle – pod wiejskim sklepem, gdy do wsi wjeżdża kawalkada samochodów wiozących kandydatki na żonę dla Stasia. Dziewczyny szybko przekonują się, że padły ofiara oszustów. Opuszczają wieś. Jedna jednak – dziwnie podejrzana – pozostaje. Uznaje bowiem, że zastana rzeczywistość jest wyłącznie „przykrywką” a anonsowany przystojny, zamożny brunet naprawdę istnieje. Wacław i Hendryk szybko kojarzą ją z dziewczyną, przed która ostrzegają media, która poślubiła już kilku starszych i zamożnych mężczyzn, a potem – dziwnym trafem – mężczyźni szybko opuszczali ziemski padół...Każda chwila utwierdza wszystkich w przekonaniu, że dziewczyna jest właśnie tą poszukiwana przez policję. Wiejskie kandydatki na żonę dla Stasia ( Elżunia i Balbinka ) zwalczają miejską konkurencję wszelkimi możliwymi sposobami. Kiedy do towarzystwa dołącza przychodzący do Stasia, do korekty, z kolejnym miłosnym listem, sołtys Wojtek, wydaje się, że dziewczyną , która przyjechała na anons, jest jego ukochana Mariolka. Sołtys oświadcza się jej wreszcie ofiarując zaręczynowy pierścionek z brylantem. Mariolka, choć całe życie marzy o księciu z bajki, kawalerze z miasta, o miłości jak z telenoweli – sprytnie „podpuszczona” przez Wacława, Hendryka i Stasia – zgadza się na ślub z sołtysem. Radość starszych panów mąci jednak informacja z listu od siostry Stasia ( z Ameryki), że ta zostaje za oceanem już na zawsze...no i zbliżająca się niedziela, a z nią wizyta bandy Mokrego z Mokrej Wólki...
Niedziela – pozornie, jak co tydzień, zaczyna się normalnie – mszą świętą, którą Proboszcz z ledwością prowadzi, prowokowany przez Janka, domyślającego się już jaką skrywa tajemnicę...To właśnie na mszy, Stasio zauważa w dłoni Wiery taki sam bukiecik leśnych fiołków, jaki zastał na swoim stole obok chleba...Wie już, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie... I choć cała wieś odwraca się od niego, na osobę, z którą chce spędzić resztę życia, wybiera właśnie Wierę.
Msza jeszcze dobrze się nie kończy, a na skraju wiejskiego gościńca czeka już banda Mokrego z Mokrej Wólki, gotowa do porachunków...Ale wśród mieszkańców Suchej Wólki znajduje się tylko jeden śmiałek potrafiący stanąć w obronie jej honoru i majątku - Stasio. Nawet Proboszcz odmawia pomocy, kryjąc się za zamkniętymi drzwiami kościoła. Samotnie, z podniesionym czołem, Stasio staje naprzeciw kilkuosobowej bandy. Obserwujący scenę Janko, widzi ją jako pojedynek wprost z westernu. Do bójki jednak nie dochodzi. Dziwnym trafem Mokry wycofuje się, a Stasio – dumnie , jak zwycięzca – wraca do swojej wsi. Równocześnie Jankowi udaje się otworzyć tajemniczą
skrzynię, w której znajduje elektryczną gitarę i wzmacniacz. Proboszcz zaś okazuje się byłym rockowym muzykiem, hippisem, który ze strachu przed życiem, ukrył się w sutannie...Dopiero rozbrzmiewające w pustym kościele dźwięki gitary, na której zaczyna grać Janko, budzą w nim człowieka...
Marek Rębacz
