Lata X, Miasto Bez Głosu. Panujący w kraju reżim w sprytny sposób nakazał zamilknąć całej ludności - zabrał głosy obywatelom i schował je w tajemniczym miejscu. Teraz porozumiewają się czytając z ruchu warg lub za pomocą mowy ciała; ze względów bezpieczeństwa inna komunikacja jest niemożliwa. Dyktaturę sprawuje bezwzględny Mr TV, który kontroluje wszystkie dziedziny życia - od reklam telewizyjnych poprzez produkcję jedynej słusznej żywności, a nawet myśli mieszkańców miasta; żadna nie pozostanie niezauważona. Mr TV nie jest zwykłym monopolistą - uosabia zło i totalitaryzm znane z współczesnej historii. Nawet logo, którym się posługuje, bardziej przypomina swastykę, niż zwykłą reklamę. Narzędziem kontroli obywateli jest telewizja - za pośrednictwem programów rozrywkowych Mr TV hipnotyzuje i pełni władzę absolutną. Reżimowi wymyka się jedynie La Voz (Głos) - piękna piosenkarka bez twarzy. Ona oraz jej malutki synek, są jedynymi w kraju osobami, które potrafią i są wstanie mówić. Mr TV uprowadza Głos; jedynym świadkiem wydarzenia jest pewien mechanik telewizyjny. Mężczyzna postanowi pokrzyżować zamiary porywacza - wie, że daleko w górach schowana jest stara antena, źródło kłopotów, ale i nadziei obywateli miasta?
"Antena", pomimo iż inspirowana twórczością takich reżyserów jak Lang, Murnau czy Vertov jest filmem niezwykle współczesnym. Oryginalne zdjęcia baśniowego miasta i praktycznie pozbawiona dialogów akcja, każe rozkoszować się pięknem niezwykłej scenerii. Czarno - biały obraz wzorowany na kinie niemym wypełnia niezwykła grafika oraz efekty specjalne, a tematy - monopol, konsumpcja i kultura masowa sprawiają, że film staje się opowieścią również o czasach współczesnych. Esteban Sapir - pionier nurtu "nowego kina argentyńskiego" pracował nad swoim filmem przez osiem lat. Wykorzystując estetykę ekspresjonizmu niemieckiego, stworzył fantastyczny świat zdolny zawładnąć wyobraźnią i emocjami widza.
