Przedrewolucyjna Francja jest chyba najburzliwszym okresem w historii. Wielu artystów, projektantów, a także filmowców odwołuje się do tamtego czasu. Ostatnie dekady XVIII wieku nadal budzą wiele emocji. Być może dlatego, że był to czas wielkiego przełomu społecznego i politycznego w Europie. Stolica Francji była niekwestionowanym centrum świata, a dwór w Wersalu niedościgłym wzorem dla wszystkich królestw. Maria Antonina nadawała ton rezydencji monarchy. Zauroczona klasycznymi wzorcami piękna chciała, by Francja błyszczała szlachetną elegancją i harmonijnym pięknem. Podczas gdy chłopi żyli w biedzie, w Wersalu królowa budowała idyllę, kierując się wzorami doskonałości i wdzięku starożytnej Grecji.
By oddać niezwykłą atmosferę końca XVIII wieku, Charles Shyer zaangażował wybitnego scenografa Alexa McDowella, Milena Canonero - wielokrotnie nagradzaną projektantkę kostiumów i Ashley Rowe, doświadczonego operatora. Naszym celem nie było stworzenie na ekranie czegoś w rodzaju wiernej kopii osiemnastowiecznej Francji. - wyjaśnia Alex McDowell. - Chcieliśmy stworzyć taki obraz, zbudować taki klimat, by zaciekawić współczesnego widza.
McDowell spędził wiele godzin pogłębiając swoja wiedzę. Przeglądał albumy, naukowe opracowania i rozmawiał z ekspertami. Spotkał się z najlepszymi: Philipem Turlurem, Jeanem Michelem Hugonem i Jeanem Michelem Ducourtry - najbardziej doświadczonymi w odtwarzaniu czasów rewolucji we Francji. Alex Mcdowell chciał trochę zmienić klasyczny wizerunek epoki, dodając więcej świeżości i odrobinę szaleństwa. Naturalistyczne zdjęcia Ashleya Rowe`a dały wnętrzom pałacu w Wersalu klimat poruszającej realności. McDowellowi bardzo zależało na zbudowaniu ostrego kontrastu między bogactwem królewskiego dworu a ubóstwem ulicy.
Zdecydowano, że wiele scen filmu zostanie nakręconych w Pradze, ponieważ jest to jedno z najlepiej zachowanych miast. Stolica Czech jest jedynym europejskim miastem, które nie zostało zbombardowane w czasie drugiej wojny światowej - wyjaśnia Alex McDowell. - Jest tu bardzo dużo świetnie zachowanych budynków i uliczek. Wydaje się jakby przeniesiono je z osiemnastowiecznego Paryża. W studio filmowym Barrandov powstały: apartamenty Jeanne, Bastylia, pracownia jubilerska, gdzie powstawał naszyjnik. Ulice Pragi „zagrały” Paryż, Most Karola odtwarzał Pont Neuf. Barokowe wnętrza kościoła Św.Mikołaja zamieniono na królewska kaplicę.
Najciężej ekipa scenograficzna pracowała w ogrodach Pałacu Dobris kilka kilometrów od Pragi. Tam zbudowano słynny wersalski Gaj Bogini Venus, gdzie dochodzi do kluczowego spotkania między kardynałem Rohanem a Maria Antoniną. Między innymi zamontowano ogromną wielopoziomową fontannę, alejki ozdobiono klasycystycznymi rzeźbami, które wykonali Czesi. Jednym z najbardziej niezwykłych planów zdjęciowych było Kostnice Sedlec - gotycki kościół, w którym znajdują się rzeźby wykonane z ludzkich kości. Zdjęcia do filmu powstawały również na Morawach, gdzie kręcono wnętrza Valtice Chateau i Mahen Theatre. Następnie ekipa przeniosła się do Francji. Najwięcej scen nakręcono w Vaux le Vicomte. W filmie jest to rezydencja kardynała de Rohan. Oczywiście, najwięcej emocji budziły oryginalne wnętrza Wersalu. Filmowcy otrzymali zgodę na kręcenie w słynnej sali lustrzanej, z zastrzeżeniem jednak, że zostanie użyty steady-cam i operator nie będzie stosował lamp filmowych. Zdjęcia powstawały również w Chateau d`Alaincourt, który „zagrał” zamek Jeanne. D`Alaincourt, będący mieszanką różnych stylów, jest zupełnym przeciwieństwem Wersalu - mówi McDowell. - Tu znaleźliśmy najlepsze wnętrza dla stworzenia rezydencji głównej bohaterki. Tu wszystko się zaczęło i wszystko się skończyło.
