Dbałość o szczegóły jest zawsze ważna dla filmowców podczas tworzenia ogólnego stylu, w jakim utrzymany będzie film. Apatow i jego współpracownicy bardzo się ucieszyli, kiedy ceniony operator Jack Green ASC (nominowany do Oscara® za zdjęcia do filmu Clinta Eastwooda Bez Przebaczenia) i uznany scenograf Jackson de Govia przyłączyli się do ekipy.
Szukając montażysty i projektanta kostiumów, Apatow zwrócił się do zawodowców, z którymi miał już okazję pracować wcześniej: montażysty Brenta White i projektantki Debry McGuire. Oboje okazali się niezastąpieni podczas realizacji Legendy Telewizji (Anchorman), a także sitcomów Luzaki i Kujony (Freaks and Geeks) i Studenciaki (Undeclared) i miło wspominali współpracę z reżyserem. Apatow wiedział, że rozumieją jego wizję filmu i będą mogli ją zilustrować.
Kawalerka, w której mieszka prawiczek w wieku średnim, wymagała wiele fantazji i cierpliwości. De Govia i jego współpracownicy wyczarowali mieszkanko pełne starych figurek, komiksów, gier video i innych staroci, które zajęły każdy centymetr kwadratowy planu.
„No tak”, mówi ze śmiechem Carell, „Andy skupił swoją energię – uwięziony przez lata popęd seksualny – na innych zainteresowaniach. Zgromadził dość pokaźną kolekcję figurek i gier video. Nie jest co prawda pustelnikiem, raczej introwertykiem, który dobrze się czuje sam ze sobą i ze swoją kolekcją rzeczy.”
Dekoratorka planu K.C. Fox spędziła setki godzin buszując po pchlich targach, księgarniach, antykwariatach, sklepach ze starymi zabawkami i pamiątkami filmowymi, a także szukając rekwizytów na aukcji internetowej eBay. Dzięki swojej pracowitości dekoratorka zgromadziła kolekcję, której pozazdrościłby jej każdy miłośnik staroci. Fox pożyczyła nawet od swego nastoletniego syna ogromny plakat, który w filmie zawisł nad łóżkiem Andy’ego.
Kolejnym wyzwaniem dla De Govii i jego ekipy był projekt planu Smart Tech, sklepu ze sprzętem RTV, gdzie toczy się znaczna część akcji. Ogromny plan został stworzony na przerobionej scenie i wypełniony był po brzegi markowym sprzętem elektronicznym wartym setki tysięcy dolarów.
Filmowcy korzystali także z innych plenerów, m. in. restauracji Bistro Garden. Właśnie tam rozegrała się jedna z najzabawniejszych scen filmu – „szybkie randki”, w czasie których Andy i jego koledzy spotykają się z całą grupą kobiet, rozmawiając z każdą podczas pięciominutowej „randki”. Scena ta, sprośna już na papierze, podczas kręcenia przerodziła się w zupełną improwizację. Ekipa jednocześnie krzywiła się z niezadowolenia i wybuchała śmiechem, a jednocześnie zdała sobie sprawę, że dodatkowy materiał będzie świetnym rozwiązaniem na rozszerzoną i nieocenzurowaną wersję DVD.
Jak zauważa Apatow, „zawsze bawią mnie sceny, które w zamyśle nie miały być aż tak zabawne, ale w końcu takie się stały. Kilka razy pomyślałem, ‘Nie, to zbyt wiele... Chyba będę mógł umieścić to tylko na DVD. Zwłaszcza scena z randkami, gdzie pozwoliłem aktorom pójść o wiele dalej, niż było to zaplanowane. Właściwie zachęcałem ich do tego.”
Kiedy praca nad filmem zbliżała się już do końca, Apatow i Carell wspominali swój debiut jako reżyser i odtwórca głównej roli/scenarzysta/producent wykonawczy. Mogli zgodnie stwierdzić, że ich „pierwszy raz” był niezapomniany.
Studio Universal Pictures przedstawia film Judda Apatowa 40-letni Prawiczek. W rolach głównych: Steve Carell, Catherine Keener, Paul Rudd. Muzyka – Lyle Workman. Kostiumy – Debra McGuire. Montaż – Brent White. Scenografia – Jackson de Govia. Zdjęcia – Jack Green ASC. Producenci wykonawczy – Steve Carell i Jon Poll. Produkcja – Judd Apatow, Clayton Townsend i Shauna Robertson. Scenariusz – Judd Apatow i Steve Carell. © 2005 Universal Studios.
