Motywem łączącym każdą z trzech historii jest dywan, który pojawia się w życiu każdej z kobiet w innych okolicznościach. Dywan ma w Iranie szczególne znaczenie. To jeden z najważniejszych obiektów sztuki, mający ponadczasową wartość (analogiczną do wartości obrazów w kulturze Zachodu). Przez wieki kobiety własnoręcznie tkały dywany. Wplatały w nie motywy rodzinne, kulturowe, rodowe. W tkanie dywanu wkładały swe serce i duszę. W nim wyrażały bowiem swój talent, walory. Dywany symbolizowały ich osobowość, charakter, zdolności, temperament, stając się jedną z najcenniejszych rzeczy, jakie posiadały i ważną częścią ich wiana.
W "3 kobietach w różnym wieku" babka reprezentuje świat, kiedy powstawały dywany (obecnie tradycja ta zachowała się jedynie na wsi). Matka jest już tylko kontynuatorką tej pięknej tradycji, ale jedynie w sposób pośredni, zajmuje się bowiem konserwacją dywanów. Natomiast dla córki, reprezentującej pokolenie młodych, zbuntowanych Irańczyków o zupełnie innym światopoglądzie, ta tradycja jest już obca.
