Praca nad „21 gramami” rozpoczęła się w grudniu 2002 roku. Zdjęcia były pierwotnie kręcone w Memphis. Prieto wyjaśnia: “Nie chcieliśmy, aby miejscem opowiadania było ‘Memphis w Tennessee’, lecz dowolne miejsce w Ameryce – lub nawet na świecie.”
Pośród miejsc w Memphis, które zostały wykorzystane w filmie, znalazły się: sala gimnastyczna Grace-St. Luke’s Episcopal School (pływalnia), Windyke Country Club, restauracja North End i okolice Chickasaw Gardens.
Chłodny autentyzm miejsc, gdzie powstawały zdjęcia, wpłynął na aktorów od momentu ich przyjazdu i rozpoczęcia pracy. “Gdy tam byłem zaczynało się robić zimno, a kiedy Naomi i Sean rozpoczęli pracę, zrobiło się naprawdę mroźno” - śmieje się Del Toro
Watts powiedziała, “Memphis było wspaniałe. To było piękne tło dla naszego filmu. Alejandro chciał przestrzeni, która nie kolidowałaby z tym opowiadaniem.”
Dla autorki scenografii Brigitte Broch, osoby, która również ma w dorobku współpracę z Inarritu przy okazji „Amores perros” - „21 gramów” to opowieść o duszy. Jej zdaniem Memphis stanowiło idealne miejsce do opowiedzenia tej historii.
Brigitte Broch mówi: „Wspólnie z reżyserem i scenarzystą wybraliśmy Memphis. Panują tam różne style architektoniczne, które oferują wiele możliwości komunikacyjnych. Naszym zamiarem było, aby charakter postaci był zarysowany już na poziomie jej sytuacji społecznej, środowiska, w jakim się porusza. Memphis, poprzez różnorodność swojej zabudowy, w pełni oferowało takie możliwości. 21 gramów to opowieść o cierpieniu – zaś miasto to jeden z bohaterów tej opowieści. Ostatnie dwa tygodnie zdjęć zostały zrealizowane niedaleko Albuquerque w Nowym Meksyku. Spędziliśmy cały tydzień w obskurnym motelu i jego okolicach w małej osadzie Grants. Kolejnym miejscem, w którym powstawały zdjęcia były zarośla i nieużytki Zio Pueblo. Nowy Meksyk oferował bezkresną pustynię, która ostro kontrastowała z Memphis. Taki dystans był niezbędny dla ukazania pewnych zwrotów akcji.”
Jeśli chodzi o wnętrza, Broch zadbała o to, aby zapełnić je przedmiotami oddającymi charakter jego użytkownika. Dla Broch każda inscenizacja, mebel “musiały mieć powód, dla którego znajdowały się w określonym miejscu. Musiały idealnie pasować do osoby, obok której na ekranie się pojawiały. Alejandro, Rodrigo i ja blisko ze sobą współpracowaliśmy. Przygotowywałam prezentację i nasza trójka się z nią zapoznawała. Rozmawialiśmy o charakterze przedmiotów, ze wszystkimi szczegółami – wspólnie podejmując decyzję na temat ostatecznego wyboru.
Prieto dodaje: “Brigitte uwzględniała wszystkie nasze uwagi. Wizualna strona filmu odpowiada emocjonalnemu poziomowi każdej historii i ich postaci i pomaga uważnie śledzić rozwój akcji. Trzem opowiadaniom, które tworzą strukturę filmu, odpowiadają różne kolory. To subtelne sygnały wysyłane w kierunku widzów - niebieski to świat Paula; żółto-czerwony Jacka a świat Cristiny – to mieszanka czerwonego i złotego, zmieszanego z niebieskim ze świata Paula.”
