Przenikliwość Slavoja Žižka odkrywa przed widzem inny, ukryty język kina. Okazuje się, że filmy mogą powiedzieć nam na nasz temat znacznie więcej niż przyzwyczailiśmy się sądzić. Swoje uwagi na temat kina narrator przekazuje w miejscach odwzorowujących omawiane przez siebie sceny lub w oryginalnych lokacjach filmów. Powstaje złudzenie, że przemawia do widzów będąc częścią analizowanych filmów. Tematy i wnioski są tu ze sobą wzajemnie powiązane na kilku poziomach. Po przewodniku można się poruszać do przodu i w tył, można łączyć i rozplatać wnioski i odtworzyć rozległą sieć pojęciową."
W podzielonym na trzy części filmie-wykładzie filozof prowadzi rozmyślania nad charakterem medium filmowego i ludzką naturą. Na warsztat bierze sceny i motywy z wielkich klasyków, takich jak "Kacza zupa", "Dyktator", "Ptaki", "Psychoza" czy "Rozmowa". Łącznie ilustracją są fragmenty z ponad 40 tytułów, między innymi Matrix, Mulholland Drive, Egzorcysta, Alicja w krainie czarów, Solaris, Podziemy krąg, Persona, Oczy szeroko zamknięte, Trzy kolory-Niebieski, Obcy, Pianistka, Dogville i inne.
Z-BOCZONA HISTORIA KINA wciąga widza od pierwszej minuty i choć film trwa 150 minut, trzyma w napięciu do końca. Dowiadujemy się dużo o naturze sztuki filmowej, o percepcji dzieła filmowego. Dzięki Žižkowi film ani na chwilę nie wytraca tempa i napięcia. Dialektyka w służbie psychoanalitycznego opisu filmów nie wydaje się odkryciem Ameryki jednak metoda zaczerpnięta ze szkoły Freuda jest dla Zižka tylko partyturą. Analizy scen filmowych w jego wykonaniu przypominają bowiem popisy wirtuoza i prowadzą do wniosków niekiedy daleko wykraczających poza przyzwyczajenia widowni. W trakcie wykładu Slavoj Žižek zamienia się w mistrza ceremonii, z wdziękiem znajduje punkt zaczepienia, następnie rozkłada akcenty, krystalizuje myśl i podaje ją w nie pozbawiony uroku i humoru sposób. Reżyserka Sophie Fiennes w przemyślany sposób dobiera wnętrza i komponuje przestrzeń, w której filozof ogłasza swe rewelacje. W filmie z jego udziałem wszystko okazuje się ważne: wyraźnie słowiański akcent i błyskotliwe tezy, wzbogaca on niekiedy brakiem opanowania i autoironią. Jedno jest pewne: takiego wykładu filmowego jeszcze nie widzieliście!
