Mistrz kina tureckiego Nuri Bilge Ceylan, autor "Uzaka", "Pewnego razu w Anatolii" i "Zimowego snu", ponownie zachwycił publiczność festiwalu w Cannes kinem melancholijnym i epickim w metrażu
Główny bohater Samet wraca do zanurzonej w śniegu anatolijskiej wioski, gdzie jest nauczycielem plastyki. Czuje się lepszy niż wszyscy wokół niego, czeka na awans, tymczasem zostaje oskarżony przez dwie uczennice o niewłaściwe zachowanie… Ceylan kreśli portret człowieka zapatrzonego w puste ideały, kogoś kategorycznie wierzącego w system wartości, który sam stworzył - wiecznie oskarżającego, miotającego się, oślepionego swoim egoizmem. Wśród wyschniętych traw to studium narcyzmu - cierpliwie zbudowane z impresji, fenomenalnych dialogów, emocjonalnych starć i prostych, choć przemyślanych statycznych ujęć. To kino piękne wizualnie, zatopione w dygresjach, pełne przenikliwych sformułowań.
Nuri Bilge Ceylan, nieświadomie być może, podąża za ideą Roberta Bressona, który w "Notatkach o kinie", pisał: "Film buduje się z bieli, z milczenia i z bezruchu". Tak jest również we "Wśród wyschniętych traw". Biel, milczenie, bezruch. Ten sam Bresson, pisał: "Wywołać nieoczekiwane. Czekać na nie". I to także Ceylan, jego kino, nie tylko film najnowszy.
Czytaj więcej
