"Water" to nominowany do Oscara kanadyjski film wyreżyserowany przez urodzoną w Indiach reżyserkę Deepa Mehtę. Akcja filmu ulokowana jest w 1938 roku i opowiada o życiu wdów w aśramie w Varanasi w Indiach. To także trzecia część trylogii Mehty, w której skład wchodzą "Ogień" [1996] i "Ziemia" [1998]. Film, podobnie jak poprzednie, oparty był na książce Bapsi Sidhwy.
Jest rok 1938 Krajem nadal rządzą Brytyjczycy i jest on częścią Brytyjskiego Imperium. Mimo tego zgodnie z lokalną tradycją małżeństwa młodych dziewczynek z dojrzałymi lub nawet starymi mężczyznami są normą. Gdy umiera małżonek, wdowa - niezależnie od wieku - musi spędzić resztę życia w formie przytułku - aśramie dla wdów. Tam musiała będzie odpokutować za swoje grzechy z poprzedniego życia, które - wg wierzeń - wpłynęły na śmierć męża.
W1938 roku Ghandi zdobywa coraz więcej popleczników i na horyzoncie widać wolność i przemiany. Jednakże, w kraju tym, gdzie żyje tyle wdów, ile mamy ludności w Polsce, większość nadal przestrzega tradycyjnych zasad - kobieta po śmierci męża jest "w połowie martwa". Społeczeństwo pozwala jej żyć [obrządek palenia wdów na stosie wraz ze zmarłym mężem powoli zanika], ale ma pozostać w ubóstwie, celibacie i czystości do końca życia, tak aby ostatecznie podążyła nieskalana w nowe wcielenie.
Taką dziewczynką jest Chuyia (Sarala Kariyawasam). Ma 8 lat [!] i właśnie straciła męża. Musi teraz udać się do aśramu i spędzić tam resztę życia na umartwianiu się. Mieszka w maleńkim dwupokojowym domu z podwórkiem wraz z czternastoma innymi wdowami. Kobiety muszą odkupić tam swoją "złą karmę", ale jednocześnie ich wygnanie ma drugi, ekonomiczny aspekt - uwalnia rodzinę męża od konieczności łożenia na ich utrzymanie. Aśramem rządzi 70-letnia Madhumati (Manorama), pompatyczna I jowialna kobieta. Jej jedynym pomocnikiem jest Gulabi (Raghuvir Yadav), eunuch i transwestyta, który wraz z Madhumati prowadzi też na uboczu inny proceder. Zmuszają do prostytuowania się Kalyani (Lisa Ray), jedną z najmłodszych wdów z aśramu. Pieniądze z prostytucji idą na utrzymanie właścicielki i samego aśramu.
Chuyia jest przekonana, że będzie w aśramie tylko tymczasowo, że jej mamusia przyjedzie ją stąd zabrać. Z tym przekonaniem szybko przystosowuje się do nowego życia. Zaprzyjaźnia się też z Kalyani. Tymczasem Kalyani poznaje przystojnego, wykształconego chłopaka ze szlacheckiej, bramińskiej rodziny. Narayan będący zwolennikiem Ghandiego uważa za naturalną sprawę, iż wdowa może mieć drugiego męża i nie musi umierać za życia. Kalani zaczyna widzieć szansę na nowe życie i myśleć o wyrwaniu się z aśramu mimo sprzeciwu całego społeczeństwa, a nawet samych wdów. O ucieczce myśli też mała dziewczynka. Ich losy splotą się niespodziewanie.
