Złożony z trzech części - od portretu Dalajlamy, duchowego i świeckiego przywódcy Tybetańczyków, do ukazania mistycznego świata życia klasztornego - zabiera widza w intymną podróż głęboko do serca kultury buddyjskiej. Zrealizowany w Nepalu i Indiach stwarza niepowtarzalną okazję do przyjrzenia się zdumiewającej sile przetrwania tej starożytnej kultury religijnej.
W 1977, kiedy film powstał, zwyczaje i sposób życia Tybetańczyków nie różniły się od tych pielęgnowanych przez ich przodków, a Dalajlama był mało znany w świecie.
Pierwsza część trylogii "Dalajlama, zakony i lud" - sfilmowana w rezydencji Dalajlamy w Dharamsala i w klasztorze w Sera - bada drogi, jakimi wiedza buddyjskiej kultury Tybetu jest rozwijana, doskonalona i przekazywana społeczności laickiej. Dalajlama zawsze emanuje spokojem i siłą. Swoją mądrość i pobożność okazuje zawsze z łagodnością, czy to wybierając imiona dla nowonarodzonych dzieci, czy to zwracając się do swojego narodu w 20. rocznicę tybetańskiego powstania przeciw komunistycznej okupacji chińskiej z 1959 roku. W tej części jesteśmy też świadkami intelektualnych rozważań buddyjskich mnichów, które są niesamowitą manifestacją rozumu i umysłowej przebiegłości.
Druga część: "Przekazywanie owocu prawdy" daje niepowtarzalny wgląd w buddyjską kulturę i teologię, odkrywa esencję mistycznej filozofii tybetańskiego buddyzmu. Obserwujemy mnichów z klasztoru Sakya w Boudha w Nepalu podczas ich przygotowań do starożytnego rytuału ochronnego związanego z Tarą, znaną, jako Piękny Klejnot.
Natomiast część trzecia "Pola zmysłów" osadzona jest w majestatycznym górskim krajobrazie Ladakhu. Ukazuje jeden dzień z życia mnichów i miejscowych chłopów, i kończy się poruszającym rytuałem, będącym odpowiedzią na śmierć we wspólnocie. Jak w tybetańskiej Księdze Zmarłych, umarły prowadzony jest przez oniryczny stan łączący śmierć i narodziny.
