Odwrócona góra

W małej chałupce pośród ogromnej pierwotnej puszczy żyje sobie leśna rodzina: Tatun, Mamuna, ich synek Sonek oraz domorosły konstruktor i wynalazca dziadek Lesawik, a opodal na dnie rzeki zaprzyjaźniona rodzina wodna: Topicha, jej córki Chlapy i synek Topek. Pewnego dnia nad osadą zawisa trąba powietrzna, z której wypadają trzy skrzaty – Plonki: Toko, Pinek i Chobott oraz duszek Wił pod postacią psa (Wił jest duchem, który nie ma własnej powłoki cielesnej i występuje pod różnymi postaciami, zmieniając je w zależności od potrzeby). Plonki natychmiast zadomawiają się w gospodarstwie wprowadzając masę zamieszania i bocząc się na Gadającą Kurę, nieodłączną towarzyszkę Mamuny. Wił przynosi wiadomości ze świata o złych rycerzach Marbatach, którzy obrócili górę do góry nogami i zamieszkali w jej wnętrzu. Wódz Marbatów, Marbas, jest niezwyciężony, pokonał już wszystkich, którzy byli do pokonania, a teraz, z braku przeciwnika wyzywa na pojedynek swoich rycerzy. Generałowie Marbasa, Abiger, Purslas i Foran, donoszą mu o przepowiedni, która mówi, że Marbasa pokona dziecko. Marbas natychmiast rozkazuje uwięzić wszystkie dzieci żyjące w puszczy. Łzy uwięzionych dzieci wywołują trąbę powietrzną, która niesie w świat złowrogie wieści. Mamuna i Topicha są zaniepokojone i postanawiają ukryć swoich synków, Sonka i Topka, przed wzrokiem Marbatów w chatce dziadka Lesawika na bagnach. Wił przybiera postać Sonka i korzystając z gościny odsypia swoje przygody na zamku Marbatów. Do chatki Tatuna i Mamuny docierają tymczasem inni uciekinierzy kryjący się przed Marbatami: pan Latar (osobnik z rogami ze świetlistą kulą na głowie) oraz olbrzym Gig, którego zaraz ukrył dziadek Lesawik za pomocą swego wynalazku konusola, zmniejszając go do wielkości Plonka. Do osady leśnej dociera tymczasem szpieg Marbatów Omenter i szperając tu i tam odkrywa obecność dzieci. Następuje najazd Marbatów, którzy porywają i uwożą do zamku Wiła, myśląc, że jest to dziecko i Giga, zmyleni jego małymi rozmiarami. Na ratunek porwanym spieszą Plonki wyposażone w wynalazki dziadka Lesawika: latawidło (wehikuł do latania wyglądający jak skrzyżowanie szybowca ze strzechą stodoły) i napój znikolinę, po zażyciu której skrzaty stają się niewidoczne. W wyniku rozmaitych przygód na zamku Marbatów następuje starcie połączonych sił, Plonki, Wił i Gig przeciwko Marbatom i uwolnienie uwięzionych dzieci. Zamek Odwrócona Góra przewraca się, a Marbaci pierzchają na koniec świata. Wszyscy wracają do Tatuna i Mamuny.
Reżyserem i twórcą warstwy plastycznej filmu jest Leszek Gałysz. Autorem scenariusza Jerzego Niemczuka inspirowała tu demonologia ludowa, dla scenografa źródłem pomysłów były elementy folkloru, etnografii, podobnie w warstwie dźwiękowej filmu – muzyka Jana Pospieszalskiego z udziałem m.in. multiinstrumentalisty góralskiego Joszki Brody jr. (autentyczne instrumenty pasterskie), sięga do korzeni folkloru muzyki ludowej. Wokalizy dziecięcych głosów czyli „Małe Voo voo” i „Chórek chłopięcy rodziny Pospieszalskich” dopełniają stylistycznie atmosferę bukolicznej baśniowości.