Niedokończony film

Zapis ten powstał tuż przed deportacją Żydów z getta. Jak na ironię, ów archiwalny, czarno-biały materiał był po wojnie często wykorzystywany zarówno przez filmowców, jak i muzea jako żywa ilustracja wspomnień oraz świadectw zebranych wśród ocalałych z tragedii. Tylko kilka osób wiedziało o cynicznym sposobie, w jaki powstał ten film. Naziści wykorzystali tu getto jako filmową scenerię, Żydów jako aktorów, a nieżywe ciała jako eksponaty filmowej wystawy na cześć III Rzeszy. Film kwestionuje naszą percepcję fotograficznego obrazu, jak również sposób, w jaki postrzegamy i rozumiemy historię. Odwołując się do słów Waltera Benjamina można zatem stwierdzić, że w Niedokończonym filmie historia rozpada się na obrazy, a nie narrację.