Célimene ma trzydzieści pięć lat. Jest pisarką, której zabrakło inspiracji do pisania. Jest ekscentryczna, a jedynym powodem, żeby stąpać twardo po ziemi jest jej siedmioletni syn Adam.
Anais ma siedemnaście lat. Jest młoda, nowoczesna i ma w sobie arogancję typową dla młodego pokolenia. Prześladuje Célimene, przegląda jej pocztę, wszędzie jej wypatruje.
Anais chce przekonać Célimene do opisania jej historii, proponuje więc siebie jako temat.
Nic obu kobiet nie łączy, ani ich nie dzieli, upór jednej ściera się z wewnętrznym zamknięciem się drugiej.
