„Hannah” opowiada historię niesamowitej i wyjątkowej osoby. Kobiety, która stała się przykładem w czasach, gdy rola kobiet przechodziła transformacje.
Dokumentuje on również unikalne czasy, kiedy buddyzm tybetański dotarł na Zachód pięćdziesiąt lat temu, wyłaniając się z idealizmu lat 60. W tamtych czasach ludzie badali swoje umysły przy pomocy narkotyków i zdali sobie sprawę, że nie są one ostateczną odpowiedzią. Kiedy grupka hipisów spotkała uchodźców tybetańskich w Indiach odkryła, że stosowane przez Tybetańczyków buddyjskie metody pozwalają na przekroczenie kolejnych granic umysłu, na odkrywanie nowych horyzontów, których poszukiwali. Hannah i Ole wyróżniali się od początku głębią zrozumienia nauk, sposobem przekazywania ich i mocą inspirowania innych. Podążając za wskazówkami swojego głównego nauczyciela, XVI Karmapy, nie tylko dostosowali nauki buddyzmu tybetańskiego do krytycznych i niezależnych zachodnich umysłów, ale także rozprzestrzeniali buddyzm do miejsc, o których inni nauczyciele myśleli, że są zbyt niebezpieczne.