Friedrich W. Murnau (John Malkovich) kręci swego NOSFERATU na planie w Europie Wschodniej. Reżyser jest zdeterminowany zrealizować najbardziej realistyczny film wszechczasów. W tym celu do roli tytułowej zatrudnia prawdziwego wampira, Maxa Schreck (Willem Dafoe). Dziwne zachowanie Schrecka tłumaczy swej ekipie nowatorskim podejściem aktora do zawodu - jest to aktor metody, który uczył się u samego Stanisławskiego. Jeśli Schreck stworzy postać na miarę pragnień Murnau'a i powściągnie swe wysoce niestosowne żądze do zakończenia produkcji, jako zapłatę otrzyma rozkoszny karczek gwiazdy filmu, Grety (Catherine McCormack).
Wkrótce staje się jasne, że Schreck nie ma ochoty lub nie jest w stanie powstrzymać żądzy krwi. Podczas pierwszych zdjęć nocnych, operator, Wolfgang Muller (Ronan Vibert), zapada na dziwną chorobę i traci przytomność. Murnau zabiera go do berlińskiego szpitala i szuka jego zastępcy. Gdy podczas przerwy w zdjęciach producent, Albin Grau (Udo Kier) i autor scenariusza, Henrick Galeen (John Gillet) popijają razem schnapps'a, przyłącza się do nich "dziwak" Schreck. Żywiąc nadal przekonanie, iż jest on po prostu ekscentrycznym aktorem, zaczynają naciągać go na zwierzenia. Schreck odpowiada "w postaci". Opowiada im o swej żonie, która zmarła w połogu, ale wciąż powraca do niego nocami. To ona uczyniła go tym, czym jest.
Gdy reżyser powraca z nowym operatorem, Fritz'em Wagnerem (Cary Elwes), Schreck kontynuuje swój potajemny atak na ekipę. Galeen pojmuje jaka jest prawda, co kryje się za "aktorstwem metody" Schrecka. Jest jednak za późno - popada w podobny stan, co Muller. Murnau, przerażony tym, do czego doprowadził, w końcu wyznaje ekipie prawdę. Jednak nie ma skąd wezwać pomocy. Ich jedyną nadzieją na przetrwanie jest ukończenie filmu i przyzwolenie, by Schreck dopadł Gretę.
Podczas kręcenia ostatniej sceny, Murnau wstrzykuje Grecie morfinę. Wspólnie z Wagnerem aranżują szereg opóźnień w pracy, by zatrzymać Schrecka aż do wschodu słońca. Jednak Schreck nie może już dłużej czekać. Wgryza się w kark Grety i natychmiast popada w narkotyczną drzemkę wywołaną morfiną. Budzi się, gdy para filmowców próbuje wynieść go na słońce. Schreck niestety odciął uprzednio łańcuch umożliwiający otwarcie jedynych drzwi prowadzących stamtąd na zewnątrz. Rozwścieczony Schreck zabija Wagnera, potem producenta Grau'a i zaczyna się zbliżać do Grety. Zrozumiawszy beznadziejność sytuacji, Murnau staje za kamerą, by uwiecznić dla potomności mającą nastąpić scenę. W chwili gdy Schreck ma zagryźć Gretę, drzwi zostają sforsowane przez Galeen'a i resztę ekipy. Światło spala wampira.
Murnau zaś zdołał nakręcić finałową scenę swego filmu osiągnąwszy absolutny realizm - sfilmował prawdziwego wampira wystawionego na działanie promieni słonecznych. Film będzie arcydziełem!
