Piętno

Zdobywcy Oscara – Sir Anthony Hopkins i Nicole Kidman występują obok Eda Harrisa i Gary’ego Sinise w tym pełnym ekspresji thrillerze erotycznym wyreżyserowanym przez Roberta Bentona ("Sprawa Kramerów", "Nobody’s Fool"). „Lato 1998 było pełne wydarzeń”, opowiada nam pisarz Nathan Zuckerman (Gary Sinise). Plotkujący intelektualiści z Atena College w Massachusetts zajęci byli głównie aferą Clinton-Levinsky i wynikającym z niej krzywoprzysięstwem prezydenta. Kiedy w tym samym czasie były dziekan szkoły, niedawno owdowiały Coleman Silk (Anthony Hopkins) odnajduje nieoczekiwanie inspirację i chęć do życia dzięki dużo młodszej sprzątaczce Faunii (Nicole Kidman), jego koledzy wykładowcy uważają, że są autorytetami w ocenianiu romansów tego typu. Nie rozumieją jednak prawdziwej pasji, która ogarnęła samotników. Co więcej, oboje posiadają mroczne sekrety, które, jak się okazuje, pomagają im przezwyciężyć dzielące ich różnice. Benton po mistrzowsku przedstawia wydarzenia z życia Silka z roku 1948 i 1998. Okres współczesny charakteryzuje się ostrymi konturami, atmosferą nerwowości i erotyzmu. Natomiast przeszłość jest lśniąca, jasna jak niewinność stopniowo tracąca swój blask. Hopkins nadaje postaci Colemana Silka żywiołowość i uwypukla jego entuzjastyczną pasję ze szczerą żarliwością. Kidman jest wyśmienita jako zaniedbana, emocjonalnie wyczerpana Faunia. Dziewczyna pracuje jako sprzątaczka, nie zależy jej na pieniądzach ani na prestiżu społecznym. Jedyne czego pragnie, to życie w spokoju, z dala od ludzi. Ed Harris gra zdradzanego męża Faunii. Jego zawziętość jest przeszywająca. Z kolei Gary Sinise w roli wrażliwego powiernika Colemana wypada wspaniale. Do roli Colemana Silka – głównej postaci filmu, twórcy wybrali Anthony’ego Hopkinsa. Benton wspomina: ”Jestem pod głębokim wrażeniem humanizmu i olbrzymiej inteligencji Anthony’ego Hopkinsa. Obserwując go, jak wciela się w rolę, można stracić poczucie aktorstwa. Coleman Silk to pełnokrwista postać, która skrywa tajemnicę. Stworzenie go w taki sposób, by sympatia widowni była po jego stronie, było ogromnym wyzwaniem. Nie jest postacią jednoznaczną.” Hopkins o Silku: „To człowiek o głębokich przekonaniach i pasji. Człowiek, który nie jest zwolennikiem poprawności politycznej i w tym sensie jest dla mnie wzorem. W swoim życiu był niepokorny, szokował innych i nie miał z tym żadnych problemów. Z drugiej jednak strony, niektóre jego decyzje doprowadziły do tragedii.” Pomimo krańcowo różnego od tworzonej roli życiorysu, Hopkins zdołał stworzyć wiarygodną postać Silka. "Coleman pragnie uciec od bigoterii i uprzedzeń. Kiedy mówi: Jestem człowiekiem. Zwykłym człowiekiem i chcę robić to, co robię jestem całym sercem po jego stronie". Atrakcyjnym dla Hopkinsa wyzwaniem, było również ukazanie moralnie i realnie niebezpiecznego związku z kobietą dużo młodszą, z którą poza dreszczykiem emocji związanym z poufnością spotkań i potrzebą tolerancji, nie ma nic wspólnego. „To interesujące, jaką siłę i moc w niszczeniu życia mężczyzny, szczególnie w wieku Silka, ma miłość. Uważam, że seks jest jednocześnie bardzo kreatywną i głęboko niszczącą siłą. Seks na przestrzeni historii niszczył imperia i prezydentów, potrafi rozszarpywać ludzi na strzępy. Myślę, że seks jest jedną z najpotężniejszych i przerażających rzeczy w naszym życiu i Coleman mu się poddaje” mówi Hopkins. Erotyzm prezentowany przez Faunię potrafił zmienić Silka. Faunia jest poobijaną przez życie, lecz ciągle bardzo silną kobietą. Benton określa ją jako: „posiadającą ciemną, skomplikowaną, zagadkową i tajemniczą jakość”. Kidman wchodziła w postać Faunii z taką intensywnością, że Benton twierdzi, że przechodziły go ciarki za każdym razem, kiedy pokazywała się na planie. „ Patrzyłem na nią i zdawałem sobie sprawę, że mam do czynienia z prawdziwą Faunią. Nie z Nicole Kidman. Zmieniał się jej głos i sposób poruszania się” wspomina reżyser. Kidman potraktowała rolę w "Piętnie" jako naturalną kontynuację, po zagraniu równie złożonej, lecz bardziej wyrafinowanej i elokwentnej Virginii Woolf w “Godzinach”. „Właśnie skończyłam pracę nad filmem opartym na podstawie powieści Michaela Cunninghama i przejście do filmu opartego na książce Philipa Rotha dało mi szansę pracy z kolejnym wielkim amerykańskim pisarzem”. Była zachwycona pracując ponownie z Robertem Bentonem, który wcześniej reżyserował ją w „Billy Bathgate” – "uważałam, że jego styl, elegancja i subtelność bardzo pasują do tego filmu. No i oczywiście uwielbiam Tony'ego Hopkinsa" – mówi aktorka. Aby zgłębić charakter postaci, Kidman spędziła jakiś czas w schronisku dla bezdomnych kobiet. „Mimo, że Faunia ma bardzo ciemny charakter, chciałam nadać jej aurę godności w imieniu tych kobiet. Każda, z którą rozmawiałam w schronisku chciała udowodnić, że bezdomne kobiety nie są głupie i podkreślały siłę, jaką musiały wykazać, aby przetrwać to, co przeżyły”. Kidman ekscytowało również to, że mogła współportretować tak niekonwencjonalny związek. „To wspaniałe, bo tak naprawdę nigdy nie wiadomo jak powstaje chemia między dwoma osobami, dlaczego dwie osoby siebie potrzebują? Lubię, kiedy Coleman mówi: To nie jest moja pierwsza miłość, to nie jest moja największa miłość, ale to jest moja ostatnia miłość. Uważam, że jest to pięknie powiedziane. Lubię też, kiedy zapytany, czego oczekuje od tego związku, odpowiada: dobroci”. Dobroć przychodzi do Colemana również ze strony Nathana Zuckermana – pisarza odludka, który zamknął się na otaczającą go rzeczywistość i dopiero kontakt z Colemanem pozwala mu wkroczenie w świat niespotykanej przyjaźni, która potem zamienia się w śledztwo badające obyczaje współczesnego społeczeństwa. "Postać Nathana Zuckermana była wielkim wyzwaniem do wykreowania, gdyż jest on już ikoną amerykańskiej literatury. Pojawiał się wcześniej w kilku powieściach Rotha. Nie można go odbierać jako personifikacji Rotha, bo nią nie jest. Jest postacią bardzo zawiłą i skomplikowaną. Uważam, że Gary Sinise podszedł do niego we wspaniały sposób" – mówi Benton. "Gary musiał występować w podwójnej roli; świadka i co bardziej istotne, obdarzonego wyobraźnią interpretatora wydarzeń". Sinise wiedział od początku, że wskrzeszenie Zuckermana do życia będzie prawdziwym wyzwaniem. “Trudne aktorsko było to, że jest on narratorem opowieści a widz dowiaduje się o nim więcej niż on sam wie o sobie” – tłumaczy Sinise. „Wyzwaniem było stworzenie go bardziej obrośniętym w piórka, z jego własnym życiem, reakcjami i zachowaniami”. Ed Harris gra ex-męża Faunii – Lestera Farley’a, weterana z Wietnamu, który cierpi z powodu zaburzeń psychicznych wyniesionych z czasów wojny. Zagraża on Faunii a od momentu związku Faunii z Colemanem, również Colemanowi. „To facet, który nigdy nie miał szansy”, mówi Benton, “To nie zwykły łajdak, lecz skomplikowany i tragiczny charakter. Zredukowanie go do dwóch tylko wymiarów byłoby pójściem na łatwiznę. Ed Harris nigdy nie idzie na łatwiznę; portretuje Lestera z sympatią i zrozumieniem jego tragizmu”.