Podaj mi dłoń

Film nawiązuje do estetyki egzystencjalnych filmów drogi lat 70-ych. Odznacza się odejściem od akcji toczącej się wokół spektakularnych wydarzeń na rzecz podróży samej w sobie. Duże znaczenie odgrywają tutaj wysmakowane obrazy. Także przyroda, która staje się jakby trzecim bohaterem. Jest to film o dorastaniu. O poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie "kim jestem?", o budowaniu przez młodego człowieka własnej odrębności i indywidualności. Jest w nim sporo urzekających scen przeplatanych spokojem dzikich zakątków Francji i otwartych przestrzeni Pirenejów.