Notorious

"MAM DO OPOWIEDZENIA WAŻNĄ HISTORIĘ" - JAK NARODZIŁ SIĘ "NOTORIOUS" Wallace przyszedł na świat 21 maja 1972 roku. Wychowywał się w jednej z najbiedniejszych dzielnic Brooklynu - Bedford Stuysvesant. Dość wcześnie objawił się jego talent - jako nastolatek już nagrywał. Był inteligentny i dobrze się uczył, ale w wieku 17 lat rzucił szkołę i zaczął handlować narkotykami - okoliczni dealerzy nie narzekali na brak gotówki i żyli po królewsku; Christopher też o tym marzył. Narodziny córki jeszcze bardziej zmotywowały go do zarabiania pieniędzy; chciał zapewnić rodzinie dostatnie życie, nawet jeśli oznaczałoby to łamanie prawa. W końcu cel uświęca środki? Życie Wallace'a zmieniło się o 180 stopni, kiedy jego demo trafiło w ręce jednego z najgorętszych producentów tamtych lat - Seana "Puffy'ego" Combsa. Biggie podpisał kontrakt z nowopowstałym Bad Boy Records i stał się największą gwiazdą wytwórni. Początkowo przyjął pseudonim Biggie Smalls, potem zmienił go na Notorious B.I.G. Jego kawałki obrazowały życie na ulicach Ameryki - opowiadał o nim żywym, nieraz brutalnym językiem, ale nigdy nie koloryzował; zawierał w utworach szczerą prawdę. Cieszył się szacunkiem na ulicy, a jednocześnie zyskał ogromną popularność. Podniósł poprzeczkę wszystkim raperom i rozpropagował kulturę hip-hopową. Wiele z jego kawałków stało się hitami i trafiło na listy przebojów. Wszystko wskazywało na to, że przed Notoriousem długa i błyskotliwa kariera. Niestety, Wallace zginął 9 marca 1997. Nieznany sprawca zastrzelił artystę, gdy ten opuszczał afterparty po rozdaniu Soul Train Music Awards. Notorius umarł, ale jego muzyka jest wiecznie żywa. Drugi album artysty został wydany niedługo po jego śmierci i niemal od razu trafił na pierwsze miejsca list przebojów. Wallace został pierwszym artystą, którego dwa utwory znalazły się na szczytach list po śmierci wykonawcy. Pamięć o Notoriousie nie zginie - dba o to środowisko hip-hopowe z P. Diddym i Jayem-Z na czele. Twórcy filmu postanowili zgłębić życie Notoriousa i dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Chcieli wiarygodnie pokazać co sprawiło, że droga Wallace'a potoczyła się tak, a nie inaczej. Do pracy nad scenariuszem zaprosili Cheo Hodari Cokera - autora książki "Unbelievable: The Life, Death, and Afterlife of the Notorious B.I.G", dziennikarza współpracującego z takimi magazynami, jak "Rolling Stone", "Spin", czy "VIBE". Coker był ostatnią osobą, która przeprowadziła wywiad z Notoriousem - rozmawiali dzień przed śmiercią artysty. Coker przeprowadził z Biggie'em bardzo długą rozmowę. Wspomina, że chociaż chłopak był młody sprawiał wrażenie człowieka, który ma za sobą dużo trudnych doświadczeń : "Gdy umarł miał tylko dwadzieścia cztery lata, ale przeżył więcej niż niejedna osoba, która dożywa osiemdziesiątki. Pisząc o nim chciałem nie tylko pokazać geniusz muzyczny, ale i niezwykłą osobowość. Christopher był zabawny, otwarty i szczery - wywiady z nim przeprowadzało się z przyjemnością." Coker nie tylko przeprowadził z Wallace'em pięciogodzinny wywiad - rok po śmierci artysty rozmawiał z najważniejszymi ludźmi w życiu Biggie'ego - jego matką, menadżerami, żoną czy takimi muzykami, jak James "Lil Cease" Lloyd, DJ Enuff, DJ Mister Cee, Sean "Puffy" Combs, Damien "D-Roc" Butler. Wszyscy oni przewijają się także przez film. Dzięki tym rozmowom twórcy zaczęli postrzegać Notoriousa nie tylko jako genialnego muzyka - dowiedzieli się co dla niego oznaczał kodeks uliczny i szacunek ludzi ulicy, przyjrzeli się jego relacjom z rodziną i przyjaciółmi. To, że Biggie był nieprzeciętnym człowiekiem stało się jaśniejsze, niż kiedykolwiek wcześniej. "Biggie był geniuszem. Potrafił celnie opowiedzieć o ważnych życiowych doświadczeniach w kawałku trwającym 3,5 minuty. Mam nadzieję, że mnie udało się trafnie opisać jego życie na 119 stronach scenariusza. Skupiłem się na punktach zwrotnych jego życia i postanowiłem stworzyć z nich całość - równie spójną jak płyty Notoriousa, "Ready to Die" i "Life After Death"." - mówi Coker. Pisząc scenariusz Coker opierał się nie tylko na powszechnie znanych faktach z życia artysty, ale i na pozornie nic nie znaczących detalach z przeprowadzonego osobiście z Notoriousem wywiadu. Wspomina, że jedną z jego ulubionych anegdotek było to, że Biggie chował przed matką markowe ciuchy i biżuterię, które kupował za pieniądze z dragów. Nie chciał, żeby wiedziała, że jej syn się tym zajmuje. Upychał nowe nabytki do szafki na dachu budynku, w którym mieszkał i przebierał się dopiero wtedy, gdy matki nie było w pobliżu. "Takie historie są kolejnym dowodem na to, że Christopher Wallace i Notorious B.I.G to dwie zupełnie różne osoby" - mówi Coker. Drugi scenarzysta, Reggie Rock Bythewood, pracował ze Spike'em Lee przy "Autobusie", napisał scenariusz do "Czarnej komedii" i "Pokonać najszybszego", które także wyreżyserował. Jemu również zależało na pokazaniu pełnowymiarowego Biggie'ego, a nie tylko Biggie'ego-rapera, ale pragnął też, żeby film trafił do szerokiego grona odbiorców, a nie jedynie do fanów Notoriousa. "Twórcy filmów biograficznych często zapominają, że główny bohater był nie tylko aktorem, politykiem, czy muzykiem. Chciałem pokazać Biggie'ego ze wszystkim jego wadami. Był nietuzinkowy - z jednej strony symbolizował to co stereotypowe i najgorsze w młodych Murzynach, a z drugiej reprezentował to, co najlepsze - był kochającym synem, oddanym ojcem, lojalnym przyjacielem. Mam nadzieję, że udało nam się to pokazać w filmie i skłonimy ludzi do refleksji." - mówi Bythewood. Obaj scenarzyści uznali, że Wallace był kameleonem, człowiekiem o wielu twarzach. Dla matki był Misiem Chrisem, dla dealerów Big Chrisem, dla kumpli freestyle'owców Biggie'em Smallsem, dla fanów i środowiska muzycznego Notoriousem B.I.G, a przede wszystkim Christopherem Wallace'em - błyskotliwym człowiekiem interesu, któremu zależało przede wszystkim na dobru bliskich . "W życiu Biggie'ego ważne miejsce zajmowały kobiety. Jego relacje z Lil' Kim i Faith Evans bardzo się różniły, nie mówiąc o tym, że zupełnie innym człowiekiem był w oczach swojej matki. Złożoność jego osoby miała przełożenie na twórczość - kobiety odnajdowały w tekstach Notoriousa jedno, gangsterzy drugie, jeszcze co innego wyciągali z niego krytycy muzyczni i przypadkowi słuchacze. Wszyscy jednak zgodziliby się, że nie było takiego drugiego jak Biggie. Co do tego nie ma żadnych wątpliwości" - mówi Bythewood.