W postać George’a wcielił się Kevin Kline. Jego przygoda zawodowa z kinem rozpoczęła się od roli Nathana Landau’a w „Wyborze Zofii” (1982) Alana J. Pakuli. Był to debiut wyjątkowo udany. Za rolę schizofrenicznego Żyda otrzymał nominację do Złotego Globu i nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej dla najlepszego debiutanta. Rok później Kline wystąpił u Lawrence’a Kasdana w „Wielkim chłodzie”. Tak rozpoczęła się ich, trwająca kilka lat, współpraca. Zaowocowała ona: westernem „Silverado” (1985), czarną komedią „Kocham cię na zabój” (1990), komedią romantyczną „Francuski pocałunek” (1995), oraz „Wielkim kanionem” (1991). W swoim dorobku Kline ma Oscara za najlepszą rolę drugoplanową – za rolę Otto Westa w „Rybce zwanej Wandą” (1988). Aktor dobrze sobie radzi również w „poważnym” repertuarze. Przykładem występy w: „Krzyku wolności” (1987), gdzie zagrał dziennikarza walczącego z apartheidem, „Przodem do tyłu” (1997) i w filmowej adaptacji „Snu nocy letniej” (1999). Kevin Kline na co dzień występuje w teatrach.
U boku Kevina Kline’a w „Życiu jak dom” wystąpiła ,b>Kristin Scott-Thomas. Gra ona byłą żonę George’a – Robin. Przełom w jej karierze przyniósł udział w komedii Mike’a Newella „Cztery wesela i pogrzeb” (1994). Za rolę Fiony otrzymała nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej. Aktorka dowiodła swej wszechstronności występami w tak różnorodnych produkcjach, jak: „Ryszard III” (1995) Richarda Loncraine’a i „Mission Impossible” (1996) Briana de Palmy. Kristin nominowano do Oscara i Złotego Globu za rolę Katharine Clifton, kochanki węgierskiego księcia, w „Angielskim pacjencie” (1997) Anthony’ego Minghelli.
W ostatnich latach zagrała razem z Robertem Redfordem w „Zaklinaczu koni” (1998), z Harrisonem Fordem w „Zagubionych sercach” Sidney’a Pollacka i w „Gosford Park” Roberta Altmana.
Najbardziej barwną postacią w „Życiu jak dom” jest Sam, syn Robin i George’a. W roli tej pokazał się Hayden Christensen. Pokazał się, trzeba podkreślić, z dobrej strony – aktora nominowano za tę rolę do nagrody Złotego Globu i nagrody amerykańskiej Gildii Aktorów Filmowych. Mimo młodego wieku (urodził się w 1981 roku) Christensen ma na swym koncie udział w wielu filmach telewizyjnych i fabularnych. Swą karierę rozpoczął w wieku 13 lat od występu w serialu „Family Passions (1993). Potem wystąpił w filmach telewizyjnych: „Love and Betrayal: The Mia Farrow Story” (1995), „Harrison Bergeron” (1995), „No Greater Love” (1996) i w „Freefall” (1999). Uwagę szerszej publiczności zwrócił na siebie występami w „Przekleństwach niewinności” (1999) Sophii Coppoli i serialu telewizyjnym „Higher Ground” (2000). W tym drugim filmie Christensen zagrał nastolatka molestowanego seksualnie przez macochę. Swą grą młody Kanadyjczyk przekonał George’a Lucasa do powierzenia mu roli Anakina Skywalkera w „Gwiezdnych Wojnach: Część II – Atak klonów” (2002). Christensen wystąpi również w III części „Gwiezdnych wojen”.
Reżyserem „Życia jak dom” jest Irwin Winkler znany przede wszystkim jako producent wielkich kinowych przebojów. Ma on w swym dorobku takie pozycje, jak: „Rocky” (1976) i kolejne odcinki serii, „New York, New York” (1977) „Chłopcy z ferajny” (1990) i „Kroniki portowe” (2001). Winkler był zarówno producentem, jak i reżyserem „Systemu” (1995), „Dotyku miłości” (1999) i „Życia jak dom” (2001).
