Maciej Żak – scenariusz i reżyseria
Urodził się w 1962 roku. Ukończył reżyserię telewizyjno-filmową na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1987). Był drugim reżyserem popularnej komedii „Pieniądze to nie wszystko” (2001). „Ławeczka” jest jego debiutem fabularnym.
Grzegorz Kuczeriszka – zdjęcia
Urodził się w 1962 roku, w Warszawie. Ukończył Wydział Operatorski PWSFTviT w Łodzi. Jest operatorem filmowym i autorem zdjęć. Ma na swym koncie zdjęcia do 20 spektakli teatru telewizji, a także filmów fabularnych, dokumentalnych, teledysków oraz 200 filmów reklamowych.
Współpracował między innymi z Jerzym Kijowskim, Agnieszką Glińską, Fryderykiem Zylbergiem, Grzegorzem Jarzyną, Marcinem Ziębińskim, Łukaszem Zadrzyńskim oraz Waldemarem Krzystkiem. Jego filmografia zawiera takie tytuły jak: „Pożegnananie jesieni” (1999), „Obywatel świata” (1991), „Czarne słońca” (1992), „Ciemna strona Wenus” (1997), „Kiler” (1998), „Ja, Malinowski” (1999, serial TV), „Kiler-ów 2-óch” (1999), „Egoiści” (2000), „Pieniądze to nie wszystko” (2000), „Yyyreek!!! Kosmiczna nominacja (2002).
Jacek Lipski – producent
Urodził się w 1950 roku. Jest kierownikiem produkcji i producentem filmowym. W latach 1974-80 pracował dla „Polfilmu”, a między 1983-91 dla „Poltelu”, wytwórni Telewizji Polskiej. Na początku lat osiemdziesiątych był kierownikiem produkcji w Studiu Filmowym im. Karola Irzykowskiego. Od roku 1991 jest szefem produkcji w firmie „Pleograf”. Pełni także funkcję skarbnika Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Dorobek zawodowy Jacka Lipskiego jest imponujący – był kierownikiem produkcji i producentem czterdziestu filmów. Wśród nich są takie tytuły, jak: „Blizny” (1981), „Życie Kamila Kuranta” (1982), „Wcześnie urodzony” (1986), „Flying Fever” (1987), „Kamienna tajemnica” (1990), „Rozmowy o miłości” (1990), „W środku Europy” (1990), „The Rainbow Thief” (1990), „Les Enfants De La Guerre” (1991), „Vent D’est” (1992), „Beyond Forgivness” (1994), „Sto minut wakacji” (1998), „Ajlawju” (1999), „Pierwszy milion” (2000), „Raport” (2001) i „Ławeczka” (2003).
Aleksander Gelman – autor sztuki
Urodził się w 1933 roku w Mołdawii. Od roku 1941 do 1944 przetrzymywany z rodziną w getcie niedaleko Winnicy, na Ukrainie. Z jedenastoosobowej rodziny przeżył tylko on i jego ojciec. Po wojnie Gelman zatrudnił się w zakładach włókienniczych jako pomocnik majstra. Sześć lat spędził w wojsku, następnie rozpoczął studia na uniwersytecie w Kiszyniowie, których jednak nie ukończył. W roku 1963 przeniósł się do Leningradu, gdzie pracował najpierw jako robotnik, a następnie jako korespondent gazet „Stroitielnyj raboczij” (Robotnik budowlany) i „Smjena” (Zmiana). W roku 1970, razem z Tatianą Kalecką, napisał swój pierwszy scenariusz. Studio filmowe Lenfilm nakręciło według niego film „Nocna zmiana”. To samo studio sfilmowało kolejny scenariusz duetu Gelman-Kalecka – „Ksenia, ukochana żona Fiodora” (1974). W roku 1975 na ekranach pojawiła się „Premia”, a Gelmanowi przyznano nagrodę państwową. Obraz traktował o trudnych związkach międzyludzkich w społeczeństwie socjalistycznym, podobnie jak „Obratnaja swjaz’” (1976), nagrodzony za najlepszy scenariusz na festiwalu filmowym w Erewaniu.
Ważnym momentem w twórczości Gelmana było wystawienie sztuki „Protokół pewnego zebrania” (1975), na podstawie scenariusza do wspomnianej „Premii”, na scenie słynnego leningradzkiego Wielkiego Teatru Dramatycznego im. Gorkiego. Wkrótce ta sama sztuka zawitała na deski legendarnego MChATu w Moskwie, z którym Gelman nawiązał bliską współpracę. Reżyser Oleg Jefremow wystawił takie sztuki autora, jak: „Protokół pewnego zebrania”, „Obratnaja swjaz’”, „My, niżej podpisani”, „W jedności z wszystkimi”, „Ławeczka”, „Zinulja” i „Jubileusz Myszina”.
Przez wiele lat Gelman należał do rady artystycznej MChATu, także w okresie dramatycznego rozbicia zespołu na dwa teatry: MChAT im. Gorkiego i MChAT im. Czechowa. Sztuki Gelmana wystawiano w dziesiątkach teatrów całego Związku Radzieckiego, a także w ponad 40 krajach całego świata. Do najbardziej znanych należą „W jedności z wszystkimi” i „Ławeczka”. Ta ostatnia sztuka, w interpretacji edynburskiego teatru „Traverse”, otrzymała nagrodę dla najlepszego przedstawienia na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym w Edynburgu. Przedstawienie wystawiano w MChAT’cie ponad 100 razy. „Ławeczka” także w Polsce znalazła się w repertuarze wielu teatrów. W pamięci widzów zapisała się zwłaszcza adaptacja sztuki w Teatrze Telewizji z niezapomnianymi kreacjami Janusza Gajosa i Joanny Żółkowskiej.
W latach 90. Gelman poświęcił się działalności politycznej. Opracowywał między innymi tekst konstytucji Federacji Rosyjskiej.
