Candela: Po tych kilku miesiącach, kiedy myślę o Zulemie, myślę o słodkiej kobiecie, odważnej kobiecie, kobiecie, która jest wyobcowana w świecie w bardzo szerokim sensie. Kobiecie, która przechodzi przez trudne chwile. W rzeczywistości Caye widzi w Zulemie odbicie samej siebie, ale nie jest tego świadoma, dopóki nie zobaczy tego w kimś innym. Myślę, że to jeden z najistotniejszych elementów filmu, rozpoznawanie siebie samego w drugim człowieku. Myślę również, że Zulema jest wspaniała.
Micaela: Caye ma bardzo specyficzny sposób bronienia się przed rzeczywistością, ma bardzo wiele fantazji i pragnień, które chciałaby z kimś dzielić. Ja również potrzebowałam takiej ucieczki, wytchnienia i siły, by znów myśleć o rzeczach takich, jak znalezienie chłopaka, który odbierze mnie z pracy. Dlatego historie, które mi opowiadałaś, podtrzymywały mnie na duchu, siła tych marzeń wydawała się ogromna. Wspaniale było stać się częścią twojej tak niewinnej duszy, aspirować do świata tak innego od rzeczywistości. Podziwiam to w Caye, uwielbiałam słuchać jej długich monologów.
Candela: Tak, uważam, że Zulema z kolei pomaga Caye powrócić do rzeczywistości, sprowadza ją na ziemię.
Micaela: Zulema pomaga Caye powrócić do rodziny, zacząć akceptować swoje życie. Caye jest bardzo wycofana. Można to dostrzec, choćby widząc ją w salonie fryzjerskim. Rozmawia z innymi, ale tylko o rzeczach zewnętrznych. O tym, gdzie sama jest, o prawdzie, nie rozmawia z nikim. Na początku Caye jest łatwiej dzielić swoje tajemnice z obcą osobą, z którą może się już nigdy nie spotkać.
Candela: To prawda, Caye mówi nie. Nie rodzinie, nie wszystkiemu i wtedy pojawia się Zulema, która pokazuje jej prawdę i mówi: tak wygląda twoje życie. Te kobiety razem wyruszają w podróż, po której ich życie nagle wskakuje w odpowiednie miejsce. Niektórzy całe życie czekają na taki moment.
Micaela: To historia, która zostaje w tobie głęboko. Miesiącami pamiętasz konkretne sceny. Żyjesz tym, co stało się w łazience, w łazience w moim mieszkaniu. Pamiętam to dobrze i zawsze robi mi się smutno, chociaż osobiście nigdy czegoś takiego nie przeżyłam. Przeżywam to przez nią. Przygotowując się do filmu, spotykałyśmy się z kobietami, które na prawdę tak żyły, to bardzo smutne.
Od konfrontacji do odkrycia...
Candela: Na początku dla Caye Zulema jest tylko kolorową dziewczyną. Kobiety z salonu fryzjerskiego postrzegają ciemne, obce dziewczyny jako zagrożenie, kobiety, które kradną im pracę. Pamiętam, że na początku kręcenia filmu było to dla mnie trudne, chciałam ocalić charakter Caye, ale stopniowo stało się dla mnie jasne, że na początku jest ona bardzo rasistowska i postrzega Zulęmę jako osobę, która kradnie jej klientów.
Micaena: Gdy Zulema przyjeżdża do Madrytu, wchodzi w dwa światy, świat imigracji i prostytucji. Na początku potrzebna jest jej ochrona, bo znalazła się w dwóch zupełnie obcych królestwach, które są dla niej nieznane i jest gotowa znieść wszystko - bicie, wykorzystywanie.
Zulema zaczyna naprawdę żyć, dopiero gdy poznaje Caye, swoją przyjaciółkę i towarzyszkę.
Candela: Nigdy nie czytałam takiego scenariusza. To tak, jakby ktoś czytał w moich myślach. Znałam Fernando bardzo słabo. Trzymanie w ręku takiego scenariusza było jak ze snu, byłam zaskoczona, gdy go przeczytałam. Poza tym, że był to najlepszy scenariusz, jaki widziałam, myślałam cały czas: jak ktoś, kto mnie nie zna, może mnie opisać, przelać mnie na papier. Myślę, że Caye jest do mnie bardzo podobna. To było niezwykłe doświadczenie.
Micaena: Kiedy ja przeczytałam scenariusz, zakochałam się. Nigdy nie planowałam robić filmów, ale po przeczytaniu tego zakochałam się i bałam się wręcz, że nie będziemy potrafiły z Candelą oddać piękna tego scenariusza. Ale gdy spotkałyśmy się po raz pierwszy na próbie, bez jakichkolwiek wcześniejszych rozmów, zaczęłyśmy sobie ufać. To był moment pełen życia, prawdziwy, nie tylko próba do filmu. Cały czas zastanawiamy się, jak mężczyzna mógł napisać taki film o kobietach...
REŻYSER - Fernando León de Aranoa
Wielokrotnie nagradzany reżyser i scenarzysta; urodził się w 1968 roku. Studiował Sztuki Audiowizualne w na Uniwersytecie Complutense w Madrycie.
WYBRANA FILMOGRAFIA
PRINCESAS 2005
MONDAYS IN THE SUN 2002
THE LAST TRAIN 2002
THE GUERILLA OF MEMORY 2002
CAMINATES 2001
FAUSTO 5.0 2001
LIVING IT UP 2000
THE BACK OF THE WORLD 2000
BARRIO 1998
CHA-CHA-CHÁ 1998
INSOMNIO 1998
CORAZÓN LOCO 1997
FAMILIA 1996
MEN ALWAYS LIE 1995
ALONE, AT LAST 1994
SIRENAS 1994
