Reklama

"Andrzej Żuławski - Kolekcja": ANDRZEJ ŻUŁAWSKI

Andrzej Żuławski, nazywany przez zagraniczną krytykę filmową najbardziej niezwykłym z wybitnych polskich filmowców, urodził się w 1940 roku we Lwowie, z którego wyemigrował z rodziną po wojnie.

Andrzej Żuławski, nazywany przez zagraniczną krytykę filmową najbardziej niezwykłym z wybitnych polskich filmowców, urodził się w 1940 roku we Lwowie, z którego wyemigrował z rodziną po wojnie.

Studiował na wydziale reżyserii IDHEC-u w Paryżu, filozofię na Sorbonie i nauki polityczne na UW. Był asystentem Andrzeja Wajdy przy filmach: Samson, Miłość dwudziestolatków i drugim reżyserem przy filmie Popioły. W latach sześćdziesiątych publikował recenzje filmowe w tygodniku "Film" i miesięczniku "Kino", oraz utwory poetyckie we "Współczesności". Pierwsze krótkometrażowe filmy, Pieśń triumfującej miłości oraz Pavoncello, zrealizował w 1967 dla Telewizji Polskiej. Po nakręceniu w Polsce trzech filmów pełnometrażowych: Trzecia część nocy, Diabeł i Na srebrnym globie, z których każdy miał problemy z cenzurą, które zaowocowały dwukrotnym przymuszeniem reżysera do emigracji, od roku 1981 realizuje filmy przede wszystkim we Francji, gdzie nakręcił między innymi Najważniejsze to kochać (L'important c'est d'aimer), Kobietę publiczną (La femme publique), Narwaną miłość (L'amour braque), Błękitną nutę (La note bleue) czy Wierność (La Fidelite). Andrzej Żuławski napisał również ponad 20 książek, między innymi Lity bór, W oczach tygrysa, Był sad, Moliwda, Niewierność, Bóg. W 2001 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W roku 2002 wspólnie z Andrzejem J. Jaroszewiczem otrzymał "Złotą Żabę" na 10. Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych "Camerimage" w Łodzi. Również w roku 2002 został odznaczony Orderem Legii Honorowej.

Reklama
materiały dystrybutora
Reklama
Reklama
Reklama
Reklama
Strona główna INTERIA.PL
Polecamy