Nie bój się, Bi

Bi mieszka z rodzicami, ciotką oraz kucharką w starym domu w Hanoi. Jest bardzo przywiązany do ciotki, nauczycielki po trzydziestce. Atrakcyjna, samodzielna kobieta nie zgadza się na kompromisy w związkach, nie wyszła dotąd za mąż, przez co rodzina skazuje ją na los starej panny. Rodzicom chłopca nie układa się, a jego ojciec coraz częściej przebywa poza domem unikając schorowanego dziadka Bi, który po latach wraca do rodzinnego domu. Bi często zostaje sam pod opieką kucharki. Gdy tylko może, ucieka do swojego ulubionego miejsca - pobliskiej fabryki lodu. Fascynują go wysokie szuwary nad rzeką, gdzie wyszukuje rzadkie gatunki roślin. W zamian za nie dziadek daje mu egzotyczne liście i kwiaty. Między chłopcem a starcem wytwarza się silna więź. Jednak zły stan zdrowia dziadka Bi wciąż się pogłębia, tak samo jak obsesja jego ojca na punkcie masażystki, czy nagła fascynacja ciotki jednym z uczniów... "Nie bój się, Bi" to zmysłowe kino, świetnie oddające charakter i klimat Azji Południowo-Wschodniej. Film jest przesiąknięty erotyzmem i atmosferą tropikalnych miast. Lód odgrywa zasadniczą rolę w życiu wszystkich bohaterów - za jego pomocą dowiadujemy się, co jest naprawdę ważne dla każdego z nich. Bryły lodu fascynują, przynoszą ukojenie i ulgę w filmie, gdzie panujący upał jest prawie namacalny. W swoim reżyserskim debiucie Di Phan Dang bardzo surowo ocenia współczesne wietnamskie społeczeństwo nie wskazując jednak winnego takiej sytuacji. Sugeruje natomiast, że wielki udział w zjawisku rosnącej samotności ma kryzys instytucji rodziny - niezdolnej do bycia razem na dobre i na złe, powierzchownej w relacjach, odnoszącej się do siebie oschle.