Szkoła podstawowa

Czechosłowacja, rok 1945, tuż po zakończeniu okupacji niemieckiej, przed pojawieniem się dominacji sowieckiej. 10-letni Eda chodzi do szkoły podstawowej. Chłopiec razem ze swoimi rówieśnikami przechodzi trudny okres dojrzewania, w którym ciężko jest usiedzieć w szkolnej ławce, kiedy każdego dnia życie prowokuje do nowych odkryć i poszukiwań, a ciekawość świata jest silniejsza niż strach i obowiązek posłuszeństwa. Młodzi chłopcy chcą sprawdzić wszystko na własnej skórze, nawet gdy konsekwencje mogą być bolesne, tak jak odrywanie przyklejonego języka do oblodzonej poręczy. Energia i pomysłowość dzieci martwi rodziców i jest prawdziwą bolączką dyrektora szkoły, który nieustannie próbuje znaleźć odpowiednie metody wychowawcze. Zrezygnowana wychowawczyni dawno już przestała walczyć o ciszę i spokój na lekcjach i choć nikt jej nie słucha, ze spokojem wykonuje swoją pracę. Pewnego dnia, gdy na tablicy roztrzaskuje się kałamarz z atramentem rzucony przez jednego z uczniów, kobieta rezygnuje. Pojawia się nowy nauczyciel, który potrafi zdyscyplinować młodych urwisów. Mężczyzna opowiada chłopcom o swojej bohaterskiej walce z nazistami i początkowo udaje mu się zdobyć ich szacunek. Jednak dorastające dzieci, które wciąż zadają pytania i bacznie obserwują otaczającą je rzeczywistość, zaczynają widzieć, że świat jest bardziej skomplikowany niż to, co mówią im dorośli... Film Jana Sveráka to opowieść o dorastaniu i poszukiwaniu własnego obazu rzeczywistości. Młodzi bohaterowie nawzajem wyjaśniają sobie świat i prowadzą długie dyskusje na temat swoich obserwacji. Starają się samodzielnie odróżnić prawdę od fałszu i odpowiednio interpretować wszystko, co ich otacza. Poznają świat, w którym dorośli mają swoje drugie oblicze, a oszustwo opłaca się bardziej niż uczciwość. Okazuje się jednak, że jest tu również miejsce na piękno i wartości takie jak miłość i przyjaźń.