Marco Bellocchio - ur. w 1939 roku w Piacenzie we Włoszech. Jeden z najciekawszych włoskich reżyserów i scenarzystów. Studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie w Mediolanie, ale szybko zmienił wydział i zapisał się do szkoły filmowej Centro Sperimentale di Cinematografia w Rzymie. W 1962 r. wyjechał na stypendium do Slade School of Fine Arts w Wielkiej Brytanii. Zadebiutował w 1965 r. filmem "Pięści w kieszeni", który stał się rodzajem manifestu włoskich "gniewnych". Bellocchio został okrzyknięty jednym z liderów włoskiej kontrkultury. Kolejne filmy ugruntowały jego pozycję na rynku filmowym, a także pozwoliły doszlifować jego charakterystyczny filmowy język oraz stosowaną konsekwentnie formę wyrazu. Bellocchio stał się krytykiem swoich czasów.
W filmie "Chiny są blisko" potraktował bezpardonowo życie polityczne prowincjonalnego miasta, nie pozostawiając suchej nitki na żadnej z liczących się partii: socjaldemokratach, faszystach i maoistach. Z kolei film "Nel nome del padre" był atakiem na system klerykalnego wychowania. W filmie Sbatti il mostro in prima pagina ostrze krytyki kieruje on w stronę prasy, a w obrazie Marcia triomfale - wojskowej dyscypliny. Bellocchio interesuje się tematyką patologii w życiu rodzinnym, którą przedstawia w wielu filmach: "Salto nel vuoto", "La balia" oraz "Czasie religii". Bellocchio jest również reżyserem teatralnym. Dla Teatro India w Rzymie przygotował m.in. inscenizację "Makbeta" Szekspira.
Filipo Timi - ur. 25 czerwca 1974 roku w Perugii. Znany i utalentowany włoski aktor. Laureat wielu nagród: 2009 - MFF Wenecja, Nagroda im. Pasinettiego dla "Najlepszego Aktora" za rolę w filmie La Doppia ora. Za film Vincere otrzymał w 2009 roku nominację Włoskiej Akademii Filmowej do Nagrody dla "Najlepszego Aktora" oraz do Europejskiej Nagrody Filmowej.
Giovanna Mezzogiorno - ur. 9 listopada 1974 roku w Rzymie. Włoska aktorka teatralna i filmowa. Córka aktorów: Vittorio Mezzogiorno i Cecili Sacchi. W młodości bacznie obserwowała pracę rodziców, ale chciała zostać baletnicą. Przez 13 lat uczyła się tańca. Po śmierci ojca, w wieku lat 19, wyjechała do Paryża, gdzie współpracowała z Arianne Mnouchkine oraz Peterem Brookiem. Zadebiutowała na teatralnej scenie rolą Ofelii w przedstawieniu Qui est l?, opartym na Hamlecie Shakespeare'a. W 1996 roku otrzymała nagrodę Premio Coppola-Prati.
Rok później zadebiutowała w filmie Il viaggio della sposa (The Bride's Journey). Jest laureatką wielu nagród, w tym: nagrody Targa d'Argento dla nowego talentu w kinie włoskim, Grolle d'Oro oraz Globo d'Oro, a także Premio Flaiano dla najlepszej aktorki sezonu 1997-1998. Międzynarodowe uznanie przyniosły jej role w dwóch filmach Wima Wendersa (Sono Viva i Palermo Shooting), a także w Zwycięzcy Marca Bellocchio. Na stałe mieszka w Rzymie, Paryżu i Mediolanie.
