Rok 1940, II wojna światowa, Praga. Pomimo napiętej sytuacji politycznej ładna i wyemancypowana Eliška (w tej roli Aňa Geislerová) prowadzi dość beztroskie życie. Uwielbia kapelusze, muzykę i spotyka się ze Richardem (Ivan Trojan) - przystojnym chirurgiem. Pracuje w miejskim szpitalu jako pielęgniarka, gdzie czasem oddaje ciężko chorym krew. Ostatnio, w dziwnych okolicznościach, na stół operacyjny trafił Joza (György Cserhalmi), ponury góral z małej wioski. Eliška, tak jak i Richard, sama bierze udział w drobnych akcjach czeskiego ruchu oporu, więc o nic nie pyta. Joza, który powoli wraca do zdrowia, staje się jednym z jej podopiecznych. Dziewczyna marzy o tym, aby wrócić na uniwersytet i dokończyć studia medyczne - okupanci zamknęli wszystkie uczelnie w kraju.
Kiedy Niemcy wpadają na trop konspiracji, Eliška musi opuścić miasto i ukryć się przed Gestapo. Z niespodziewaną pomocą przychodzi Joza, który zabiera ją do rodzinnych Żelar - górskiej wioski zapomnianej przez Boga i ludzi. Tworzą dosyć dziwną parę, co nie umknie uwadze dociekliwego otoczenia. Ona, delikatna, "miastowa" i wykształcona, oraz on - sól ziemi i barbarzyńca z duszą dziecka. Bojąc się ludzkich języków, a także w obawie przed milicją, Joza pospiesznie aranżuje ślub i wesele. Tym samym zapewnia Elišce nową tożsamość, która staje się Haną, Haną Jozovą i trafia do miejsca, w którym czas zatrzymał się sto pięćdziesiąt lat temu. Przemoc, cierpienie i ludzkie namiętności są tam również oczywiste jak brak prądu, bieżącej wody i jedzenia? Mieszkańcy Żelar żyją zgodnie z naturą, której prawa, choć okrutne, to często są ponadczasowe i aby przetrwać, człowiek musi je honorować. Hana płacze tylko pierwszej nocy; szybko odkrywa bowiem coś, co zupełnie zmieni jej sytuację?
Želary, historia niezwykłego związku dwojga ludzi i dwóch skrajnie różnych światów, nominowane były do Oscara w kategorii "najlepszy film nieanglojęzyczny", otrzymały również 11 nominacji do Czeskiego Lwa, i statuetkę m.in. za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą (Aňa Geislerová).
