Fascynujące spotkanie teatru i twardej rzeczywistości.
"Hollywood Reporter"
"Cezar musi umrzeć" jest ludzki, mądry i poruszający.
Geoff Andrew, "Time Out London"
Tragedia Szekspira zyskuje w rzymskim więzieniu dodatkową pikanterię.
Don Groves, sbs.com.au
Przyjaciele, Rzymianie, rodacy, "Cezar musi umrzeć" jest bez zarzutu i powinniście go zobaczyć.
Blake Howard, 2UE That Movie Show
Film o prawdziwym człowieczeństwie.
Lavazza Film Fest
"Cezar musi umrzeć" ma najlepsze cechy kina braci Tavianich: oddaje tragizm buntu i przekonanie o sile wyobraźni, łączy dokumentalizm i teatralność.
Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza"
Film skromny, ale pełen autentyzmu.
Krzysztof Kwiatkowski: Triumf prawdy Tavianich, Newsweek.pl
"Cezar musi umrzeć" Paolo i Vittorio Tavianich to film podsuwający widowni berlińskiego festiwalu skomplikowaną, działającą na kilku poziomach refleksję. (...) Jury wybrało film penetrujący ludzką naturę i posyłający do widza głęboko humanitarne przesłanie, przymykające oko na nasze słabości.
Urszula Lipińska: [Berlinale 2012] O najlepszym filmie, stopklatka.pl
W ramach programu resocjalizacji więźniowie mają wystawić na więziennej scenie "Juliusza Cezara". Przechodzą casting, szef programu rozdziela role. Zaczynają próby. Ale nie są to zwykłe próby. Osadzeni ćwiczą w ciasnych celach, na korytarzach, w więziennej bibliotece, na spacerniaku. Sami przygotowują scenografię, wymyślają stroje. Sami są dla siebie surowymi krytykami i pierwszą widownią. Z dnia na dzień angażują się coraz mocniej i coraz trudniej im oddzielić trudną więzienną codzienność od tej na scenie. Mówią Szekspirem i zasypiają z Szekspirem. Spektakl staje się ich ucieczką i wolnością, której tak niewiele mają w sobie i wokół siebie. Przejmujący to film, i wzruszający, i zabawny. (...) wart pochylenia się.
Sylwia Klimek: Więźniowie mówią Szekspirem
[TRANSATLANTYK. O rolach i ról odwracaniu], poznań.pl/kultura
Ponadczasowy tekst Szekspira o władzy, lojalności, zdradzie i zemście zdaje się być doskonale przez więźniów zrozumiany. Niejednokrotnie dostrzegają oni paralelę między osadzoną w antyku tragedią i czasami współczesnymi. Aktorzy - naturszczycy w swoich rolach wypadli zaskakująco dobrze, w niczym nie ustępując profesjonalnym aktorom. W ten oryginalny sposób bracia Taviani złożyli hołd sztuce i kinu, pokazując cudowny eklektyzm kultury, jej nierozerwalne związki z życiem "tu i teraz". Tak postrzegany "Cezar musi umrzeć" - jako zwarta mozaika filmu, teatru i dokumentalistyki, jest dziełem pełnym i wartościowym, o wysokich walorach artystycznych.
Kasia Wolanin: Skazani na Szekspira, filmaster.pl
"Cezar musi umrzeć" jest bardzo dobrze pomyślany i mistrzowsko zrealizowany. Przejrzysta struktura i kompozycja klamrowa spajają dzieło w jednorodną całość. Tym samym udowadniają, że film autorski nie musi być pseudointelektualnym przerostem formy nad treścią. Ten film to satysfakcja intelektualna i estetyczna. (...) zawiera wiele prawd natury ogólnej, które uderzają prostotą, ale i trafnością. (...) mamy skłonności do utożsamiania się z więźniami, a już z pewnością darzymy ich współczuciem. Dzieje się tak dlatego, że oni faktycznie z klatki na klatkę są lepszymi ludźmi. Sztuka ich uwrażliwia, a pasja artystyczna jawi się jako niezwykle skuteczne narzędzie resocjalizacyjne. W dodatku na głębszym polu interpretacyjnym scenariusz uwiarygodnia tę zmianę. Osadzeni w zakładzie karnym tak zdecydowanie angażują się w realizację spektaklu, ponieważ pokrywa się on z ich osobistymi odczuciami.
Igor Owczarek: Więzienie zmysłów
17. Forum Kina Europejskiego Cinergia w Łodzi
www.cinergiafestival.pl
