O piątej po południu

Pierwszy film Samiry Makhmalbaf, "Jabłko", został pokazany w ramach oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes w 1998. Reżyserka miała wtedy siedemnaście lat i stała się najmłodszym filmowcem w historii canneńskiego konkursu. Dwa lata później jej "Tablice" wygrały na tym festiwalu Specjalną Nagrodę Jury. Teraz sukces ten powtórzył jej najnowszy, trzeci pełnometrażowy obraz "O piątej po południu". Nakręcono go pod koniec 2002 roku na przedmieściach Kabulu i jest to pierwszy film zrealizowany w Afganistanie po upadku rządu Talibów. Jego bohaterką jest Noqreh, niewiele młodsza od reżyserki dziewczyna, która chodzi do nowo otwartej szkoły i próbuje realizować swoje marzenia mimo sprzeciwów ojca, religijnego fanatyka. Jednak Makhmalbaf w swoim filmie nie demonizuje fundamentalistów religijnych, którzy sprawili, że kobiety w Afganistanie stały się praktycznie niewidoczne. Wręcz przeciwnie, próbuje ich zrozumieć. Pomimo zupełnie odmiennych stylów życia, ojciec i córka są wobec siebie taktowni i pełni szacunku. Noqreh wręcz ze współczuciem przygląda się ojcu, który po upadku Talibów w Afganistanie, staje się zupełnie bezradny. Makhmalbaf pokazuje naród znajdujący się stanie zawieszenia, próbujący pozbyć się wszechobecnych wpływów Talibów, a jednocześnie niepewny swojej nowej tożsamości. "O piątej po południu" jest przejmującą opowieścią o zniszczonym bombami kraju, którego mieszkańcy próbują za wszelką cenę zacząć normalnie żyć.